Dagboek van een Fietstocht langs de Donau van Budapest naar Regensburg
22-01-2014
07 Dag 5 Győr Hainburg 15-05-2013
.
07 Dag 5 Győr – Hainburg 15-05-2013
Grote verwondering, mijn maatjes zijn zo stil, zouden ze nog slapen misschien? Net wanneer ik wil opstaan, sluipt Hugo voorbij mijn bed naar de badkamer. Na enkele minuten is het mijn beurt, Antoine, anders ook wel een vroege vogel, ligt nog in dromenland. ’t Zal vandaag wat langzamer verlopen vermoed ik. Inderdaad wanneer we in de eetzaal komen, is onze gastvrouw enkele tafeltjes aan het afruimen, we zijn de laatsten. Ze wijst ons waar we moeten plaats nemen…..We kijken op de tuin, die uitgeeft op de spoorweg waar we gisteren ons eindpunt bereikt hadden. Het is een ontbijtbuffet. We laten het ons smaken.
Gastvrouw Jónis wil weten waar wij vandaag naartoe fietsen. Wanneer we uitleggen dat we naar Oostenrijk gaan, lijkt ze teleurgesteld. Na enige tijd komt ze met enkele folders van het Balatonmeer. Daar hebben we een buitenverblijf, zegt ze. Waarom fietsen jullie niet naar daar? Ze vindt het niet normaal…..iedereen rijdt gewoonlijk in de andere richting. We krijgen het moeilijk uitgelegd in het Engels. Gelukkig komt haar dochter alles vertalen en ze lijkt gerustgesteld.
Na het afrekenen, is het fietsen beladen en afscheid nemen. We willen absoluut nog eens door de stad rijden. We vinden dat we te weinig tijd gehad hebben en fietsen voorbij het prachtige neobarokke stadhuis. Door de wandelstraat belanden we op de grote Széchenyl marktplaats, waar we gisterenavond soupeerden. De enorme markt is omringd door een Benedictijnenklooster en enkele mooie musea. In ’t midden staat er een kolom met Mariabeeld.
Na onze drankbevoorrading moeten we de mooie stad Győr verlaten richting Medvedov. Langs een 2-vakbaan met aan beide kanten een fietspad, is het zalig rijden. Het is al warm maar grijs, we vinden het ideaal fietsweer. Na enkele kilometers beleven we opnieuw iets heel eigenaardigs. De fietspaden stoppen plots, we moeten op de autobaan verder. Tot onze grote verwondering staat er net zoals gisteren een plaat waarbij duidelijk gemaakt wordt dat fietsers niet toegelaten zijn. Toch blijven we doorrijden, ik zie geen andere uitweg. Na 10km komen we voorbij een verlaten grenspost, aan de Donau. Over de brug zijn we in Slovakije, nu kunnen we de trekweg op de Donauoever volgen.
Wat een natuur, wat een verademing, het is precies of we zijn alleen op de wereld. We rijden richting Sap op de “Dunajska Cyklisticka”. Het fietspad is mooi breed en van prima kwaliteit. Het is bijna windstil en we kunnen met de stroom links van ons een flink tempo aanhouden. We moeten over de Gabcikovo-dam met sluizen naar de andere oever. Deze dam vormt samen met de Cunovo dam, 30 km verderop, een waterkrachtcentrale. Door deze twee dammen heeft de Donau soms een breedte van 4km gekregen, het is precies een groot meer. De sluizen overwinnen 20m hoogteverschil. Het complex vormde een politiek dispuut tussen toen nog Tsjecho-Slowakije en Hongarije en kreeg door de VN een oplossing.
Het is middag, we krijgen honger en dorst. Juist vóór het veer “Vojka-Kyselica” rijden we de dijk af. We stoppen bij het café “Csente Csarda”. Wat een geluk, madam doet open en we mogen lekker in ’t zonnetje op het terras plaats nemen.
Ons biertje komt onmiddellijk, maar wanneer we ook een vispannetje bestellen zullen we wat geduld moeten oefenen, laat de bazin ons in ’t Duits weten. Ik maak haar duidelijk dat wij geen Duitsers zijn maar wel Vlamingen uit België. Jawel! België is een probleem precies, ik houd het dan maar bij Brussel en dat kennen ze hier duidelijk wel! We zijn ook bij de Eurozone, zegt ze terzijde! We bestellen nog een biertje en wachten geduldig. We zijn ondertussen al 46km ver. Na een wat lange rust- en eetpauze is het omhoog, terug op de Donaudijk waar we tussen de wachtende auto’s voor het veer, onze weg op het mooie fietspad verder zetten.
Voorbij het veergebouw rijden we 10km op een smalle landengte. Rechts van ons is de Donau enorm breed, links de gewone breedte. Iets verder rijden we op een strook amper breed genoeg voor een 2-vakbaan. We komen aan de stuwsluis “Dunabiana” bij Cunovo. We lezen dat dit enorm waterbouwkundig werk gebouwd is om Bratislava te beschermen tegen overstromingen. De elektrische centrale wekt, samen met deze van Gabcikovo, 8% op van de gehele productie van Slowakije.
Na Cunovo, Rusovce en Javorske Rameno zien we Bratislava liggen. Het is een wat troosteloze aanblik, het is de Oost-Europese bouwstijl met hoge woonblokken en schouwen van raffinaderijen. We doen de moeite niet om de Donau over te steken en blijven lekker doorfietsen. Onder enkele bruggen door rijden we in een park met enkele aanlegsteigers voor plezierboten. Op de bankjes nemen we een korte rustpauze, voor enkele fotootjes.
Wanneer we opnieuw vertrekken zien we dat we al 80km op ons tellertje hebben. We rijden voorbij een heel groot kasteel op de linker oever. Het staat op een heuvel met zicht op zowel Hongarije als op Oostenrijk. Het slot van Pressburg zoals het ook wordt genoemd heeft een erg strategische ligging, het is nu het Slovaaks Nationaal Museum.
We rijden onder een autostrade door en komen eindelijk in Oostenrijk, ons 3° land voor vandaag. Platen en panelen genoeg nu….We zullen het gemakkelijker krijgen met al die aanduidingen met “Donau Radweg”. Nog 10km en we moeten op onze bestemming voor vandaag toekomen.
De gps brengt ons om 17h precies bij het hotel “Goldenen Krone” in Hainburg. We stappen binnen en oefenen wat geduld. Na 5 minuten komt er nog niemand! Wat is dat hier allemaal ??? Hugo blijft bij onze fietsen, terwijl Antoine en ikzelf op verkenning gaan. We kunnen het complete hotel rondstappen, langs de kamers en door het café-restaurant, maar er is niemand te bespeuren! Het hotel heeft de aanblik van vergane glorie van +/- 1950.
Zoiets hebben we, ook al hebben we al heel wat beleefd met overnachtingen, nog nooit meegemaakt. Het hotel is verlaten en voor ons alleen. Gelukkig heb ik het gsm nummer van de patroon in mijn reiswegboekje genoteerd. Helfried excuseert zich, hij zal rond 19h aanwezig zijn. De sleutel van onze kamer is bij de bloemen weggestopt. Mijn maatjes zoeken in alle bloempotten op de vensterbanken…..niets te vinden. Na een nieuw telefoontje krijg ik te horen dat er een glazen kom staat met gedroogde bloemen en rozen, daar moet de sleutel te vinden zijn…..
Algemene opluchting wanneer we de sleutel met het nummer van onze kamer hebben. We betrekken een suite met 2 afzonderlijke in elkaar lopende kamers en een gemeenschappelijke badkamer…..Ook hier doet het ons denken aan de vijftiger jaren van vorige eeuw!
Na onze was en plaspauze willen we op stap en het stadje bezoeken. We zijn nog steeds de enigen in het hotel. 100m verder vleien we ons op een terras bij de kerk. Hier krijgen we enkele eetadresjes en wandelen verder. Hainburg is een strategisch gelegen grensstad tussen de heuvels en wordt toegangspoort tot Wenen genoemd. Op onze wandeling komen we voorbij enorme vestingmuren en goed bewaarde stadspoorten.
Wanneer we bij het eerste restaurant komen, besluiten we hier te eten. Het is meer een volkscafé dan een eethuis. Het deert ons niet. We worden met veel sympathie onmiddellijk getrakteerd op een Jägermeister. We bestellen het dagmenu en drinken ondertussen enkele biertjes. De tooghangers trachten onze nationaliteit te raden. Iedereen is er zeker van dat we Nederlanders zijn. Ze excuseren zich en we krijgen elk een miniflesje Jägermeister cadeau. Na het wat vettige souper slenteren we via de Donauoever naar ons verblijf. De patroon staat ons op te wachten. Nadat we onze fietsen in een achtergelegen zaal geborgen hebben, drinken we samen met hem nog een biertje. Moe en loom kruipen we onder de dekens. Slaapwel maatjes, wat een dagje.
22-01-2014 om 10:37
geschreven door Via de la Plata
20-01-2014
06 dag 4 Esztergom Györ 14mei 2013
.
06 dag 4 Esztergom – Györ 14mei 2013
Oei, mijn maatjes zijn al op ? Ik hoor Hugo en Antoine voorbij mijn kamer op de terrastrap naar beneden gaan…..En toch is het nog maar 7h15, ik zal die vroege vogels maar volgen, opstaan en in sneltempo maken dat ik klaar ben om te ontbijten. Wanneer we het eetzaaltje op het gelijkvloers binnenkomen staat de tafel met het ontbijtbuffet al klaar. Gabriëlla komt zelfs al met de koffie.
Ze wil weten waar de dag ons deze avond brengt. Het wordt een wat moeilijke conservatie met van beide kanten gebrekkig Engels. Toch komen we te weet dat Gabriëlla haar man olympisch kampioen roeien is. Het lukt ons niet meer details te krijgen. Afrekenen, een fotootje en weg zijn wij!
We moeten langs de Szent-Anna kerk om tot bij de Donaubrug te geraken. De stroom vormt de grens tussen Hongarije en Slowakije . Het is precies 9h00 wanneer we op Slovaaks grondgebied komen. Van Esztergom moeten we over de boogbrug naar Sturovo, een dorp met verzorgde huizen en een goed lopende weg. Het is licht bewolkt en zo’n 20°C, ideaal fietsweer.
We moeten op enige afstand van de Donau, voor het eerst wat harder duwen. Een zwak hellende kaarsrechte weg brengt ons tot bij een grote fabriek. Volgens de gps moeten we vóór het fabriek linksaf om op de Donauoever het fietspad te kunnen volgen. We zoeken tussen omheiningen, hekkens en via een parking, hoe we er kunnen komen…..Makkelijk is het niet, volgens ons is de fietsweg stuk gereden, er is een motorcross parcours van gemaakt.
Toch blijven we op de omwoelde zandwegel. Soms rijden we, soms gaan we te voet, ’t lijkt wel een wildernis. We blijven op de Donautrekweg, door een bijna ongerept natuurgebied met veel groen en struiken rijden, We moeten aandachtig blijven want het fietspad wisselt soms af en wordt een boerenwegel met gras en diepe groeven. Gelukkig is alles droog, we vorderen goed.
Af en toe moeten we op de evenwijdige weg door bijna verlaten dorpen. Er zijn zelfs wijnvelden en fruitbomengaarden maar hoofdzakelijk landbouw. In Zitava beslissen we de goedlopende weg te blijven volgen in plaats van het dicht tegen de Donau gelegen maar moeilijker te berijden pad. Er is bijna geen autoverkeer en we kunnen ons tempo opdrijven tot 25km/h.
Vanaf Iza is er opnieuw een mooier fietspad op de Donauoever en we volgen die tot Komarnó. We komen in de stad, het is middag en we hebben tot nu toe nog geen enkele mogelijkheid, om een aperitief te nemen, tegengekomen. Hier zullen we wel iets vinden. We rijden naar het centrum en komen op de Europa Udvar.
Een bijzonder architecturaal centrum met verschillende bouwvormen.
Je ziet duidelijk architectuur uit veel verschillende Euro-landen….Spijtig genoeg vinden we geen enkel terras of eetgelegenheid. Na wat rondtoeren zien we iets verder dicht bij de oprit naar de Donaubrug een drankgelegenheid met enkele terrastafeltjes.
Twee minuten later hebben we een fris biertje met een belegd broodje. De rustpauze doet deugd. We hebben tot onze grote verwondering al 55km op het tellertje. Het lentezonnetje is zalig.
Maar de plicht roept. We moeten nog minstens 45km verder….Het is met lome benen opnieuw vertrekken…Komarnó is Slovaaks en Komárom Hongaars. De stad is in twee gedeeld door de Donau. Met de grens op een Donaueiland tussen twee bruggen. De verlaten grenspost is er nog steeds. Toch is de bevolking aan beide kanten hoofdzakelijk Hongaars. De splitsing moet iets opgelegd zijn. De grenspost is overbodig nu beide landen bij de EU zijn en het Schengenverdrag van toepassing is, denken we. Wanneer we over de 2° brug zijn moeten we rechts naar beneden langs een industrieweg met kranen en losplaatsen. We blijven ongeveer 2km tussen de spoorweg en de Donau rijden. Tot we een reusachtig Fort zien opdoemen. “Monostori Komáron”. We vergelijken het met het Fort “Vuren” bij Gorinchem aan de Waal in Holland. Zie verslag van de Veluwefietstocht 2009: http://blog.seniorennet.be/veluwefietstocht2009/
We moeten afbuigen, weg van de stroom om rond de site te rijden. We volgen een goed lopende asfaltweg met wat rijkelijker aandoende woningen. Er is heel weinig storend verkeer en we vorderen prima. Wat een lekker weertje hebben we getroffen zeg! De Donau ligt rechts van ons maar is onzichtbaar, we rijden door een naaldbos met hier en daar een grote villa, ’t zouden wel buitenverblijven kunnen zijn menen we. Plots eindigt de weg en toch geeft de gps aan dat we rechtdoor moeten. Moeten we het zandwegeltje tussen de bomen volgen misschien ? We doen het op aanwijzen van de gps…. Het losse duinachtig zand doet ons iets verder afstappen. Het fietspad is duidelijk stuk gemaakt door zandwinningen en de putten worden met afval gevuld. Wanneer we na 1km van veel gesakker, meer stappend dan rijdend op een erg slecht stuk asfaltweg komen moeten we ons zweet drogen en een drankpauze houden. Wat is dat hier allemaal jongens! Het is onbegrijpelijk en toch zijn we volgens onze kaart en de gps juist. We rijden verder tot we enkele boerderijen voorbij komen….de velden er rond zijn geheel verwaarloosd en vol hoog onkruid.
Na 2 km gesukkel op een aartsslechte weg komen we op een T-kruispunt, de gps doet ons rechts de tweevakbaan oprijden. Het is nu op een rijtje, af en toe worden we aan grote snelheid voorbij gereden…..Wat zien we enkele kilometers verder, een verkeersplaat waar fietsen, tractoren en boerenwagens verboden zijn. Toch hebben we al enkele van deze voertuigen tegengekomen. Hugo is er niet gerust in, ik moet hem overtuigen dat er geen alternatief is om op onze bestemming te geraken. Ik zet mij op kop en zonder veel na te denken stormen we aan wel 26km/h verder mooi rechts van de weg.
In Gönyu, we zijn dan al 83km ver is er plots een fietspad zowel rechts als links van de weg…..Nu begrijpen we er echt niets meer van! We hebben er grote dorst van gekregen en stoppen bij het eerste terras van Panzió Anker, we hebben een frisse Edelweiss verdient vinden we! We blijven de grote weg met het mooie fietspad volgen. Vanaf het volgende dorp Györzenti krijgen we meer industrie en wordt het heel druk. We naderen duidelijk een grote stad met enorm veel industrie. Györ is een van de oudste steden van Hongarije en is een heel belangrijk handelsknooppunt. We laten ons leiden door de gps en komen zonder problemen in het centrum. Wanneer de gps onze bestemming aanwijst, zijn we helemaal niet bij Buda Panzió, maar bij een spoorweg die de stad doorkruist.
Geen nood we gaan eerst iets drinken, daar zullen ze ons wel de B&B kunnen aanwijzen, hopen we. Raar maar waar, de waard moet er enkele van zijn gasten bijhalen om ons te helpen. Na wat discutie doen ze ons terug rijden, we moeten over een drukke ringweg en daar zou Buda Utca moeten zijn….Tot onze verwondering vinden we inderdaad Buda Ut maar geen B&B. We rijden opnieuw naar het centrum en na wel 4 à 5 maal vragen worden we steeds naar dezelfde straat verwezen… Wanneer we voor de 2° maal bij Buda Ut staan wordt het ons duidelijk er is weldegelijk een verschil tussen Ut en Utca en er bestaan in Györ dus twee straten met naam Buda!
Teneinde raad rijden we naar de Touristische dienst. Daar telefoneer ik naar ons verblijf, en vraag onze gastvrouw ons daar te komen ophalen. Een ¼ uur later ontmoeten we Madame Jónis en volgen haar auto….Tot onze ontsteltenis moeten we over een spoorwegbrug en staan tegenover de plaats waar onze gps onze bestemming aanwees. Maar wel aan de andere kant van de spoorweg! Wat hebben we tijd verspild zeg…..Moeder en dochter Jónis maken ons duidelijk dat er meerdere gasten dezelfde problemen hadden…..We kunnen onze fietsen in een ondergrondse garage stallen en onmiddellijk de suite betrekken. Het is een soort appartement met twee in elkaar lopende kamers met een salon. Heel mooi en zeer ruim, wat een luxe.
Het is 20h00 en 22°C wanneer we de stad binnenwandelen. Wat een drukte in de winkelstraat. Net zoals we in Spanje meemaakten is de hoofdstraat ook hier een flaneerdomein voor vele families met kinderen. De stad heeft een meer dan aantrekkelijk centrum. Het barokke, duidelijk gerenoveerd centrum geniet onze waardering. We vinden het best aantrekkelijk en het bezoeken waard.
We krijgen honger, gelukkig is er geen gebrek aan eetgelegenheden. Op de reusachtige markt vleien we ons neer op een uiterst druk terras. We laten ons verwennen in Restaurant Palffy en bestellen een typisch Hongaarse menu met aangepaste wijnen. Wat we allemaal binnen gespeeld hebben weten we niet meer, een zaak is wel duidelijk de wijnen zijn zwaar en verraderlijk. Na een ijsje als toetje, slenteren we naar ons verblijf. Het is 23h00 eer we in ons bed geraken na een erg bewogen dag met veel kilometers. Slaap wel en stil wezen a.u.b.!
20-01-2014 om 17:59
geschreven door Via de la Plata
18-01-2014
05 dag 3 Budapest Esztergom 13 mei 2013
.
05 dag 3 Budapest – Esztergom 13 mei 2013
We zijn iets tevroeg voor het ontbijt. Elvira is de tafel nog aan het dekken. Wij gaan dan maar eerst onze fietsen beladen. We moeten samen met Joszef door de grote tuin naar een achteraan gelegen bergplaats. Het is veel koeler dan de vorige dagen…..Onze gastheer verzekert ons dat het binnen enkele uren opnieuw zonnig en aangenaam zal zijn. Het wordt opnieuw een overvloedig ontbijt met alles erop en eraan. We worden ongelofelijk verwend. Elvira is blij dat wij het gisteren zo goed hebben gesteld. Samen met Joszef overlopen we onze reisweg voor vandaag. Hij raadt ons aan even het “Aquincum”, een blootgelegde Romeinse nederzetting, waar wij op enkele kilometers na voorbijkomen, te bezoeken. We beloven hem het te doen.
We blijven na het ontbijt nog wat praten. Ik waag het om de opstand van 1956 aan te kaarten…..Er valt een algemene stilte bij het gastgezin….Tot Joszef ons duidelijk maakt dat er hierover zeer weinig wordt gesproken. Toch krijgen we te horen dat hij, niettegenstaande hij nog zeer klein was, zich herinnert dat er Sovjetsoldaten met mitraillette in zijn ouderlijk huis binnendrongen.
Hij wordt wat emotioneel als hij vertelt dat de kogels boven zijn hoofd suisden, terwijl hij onder tafel zat. De projectielen doorboorden de kasten en de kleerkasten. Ik weet nog goed, gaat hij verder, dat al de klederen en mantels van zijn moeder kogelgaten hadden, ze was er doodongelukkig door.
Elvira is uitzonderlijk stil, zij was nog veel te klein en haar ouders hebben zich altijd onthouden om erover te spreken. Het is duidelijk een zwarte bladzijde voor de Hongaren waar ze liever niet aan worden herinnerd.
Na de lange ontbijtbabbel, waar zowel het gastgezin als wij enorm van genoten hebben, wordt het hoog tijd om afscheid te nemen. We danken Elvira en Joszef en vertrekken voor onze eerste fietsdag door Hongarije.
Wat een geluk dat we de fietsgps kunnen gebruiken, zonder probleem komen we rond de stad en bereiken we de Donau. We kunnen, als fietsers, op het voetpad van een spoorwegbrug op de rechter oever geraken. Aan kilometer acht zijn we bij het Aquincum. Het is gelegen aan een drukke autosnelweg waar de verkeerswisselaar, om Budapest binnen te rijden, start. Er is zelfs een soort viaduct gebouwd boven de blootgelegde oude stad. Het voorbijrazend verkeer is heel vervelend en storend…..We zijn duidelijk tevroeg voor een bezoek alles is nog gesloten. We wandelen voorbij en bemerken een vorm van een amfitheater en beschadigde poort ruïnes. De opgravingen moeten erg geleden hebben onder de aanleg van de autosnelweg.
We maken rechtsomkeer en fietsen terug naar de Donau om onze uitgestippelde route te volgen. We moeten over een Donau-arm waar we definitief de Hongaarse hoofdstad achter ons laten. We krijgen de eerste kilometers een lekker lopend geasfalteerd fietspad tot Szentendre. Op de oever zijn er enkele vervallen aandoende koffiehuizen met slordige speeltuinen.
Bij Sovény moeten we de overzet veerboot nemen. We worden door de bemanning geweigerd, ze willen geen Euro’s aanvaarden en we hebben niet genoeg Forint ’s meer bij ons. We vervolgen dan onze weg maar langs de Donauoever. Iets verder verandert ons pad eerst in een soort schelpenpad , later in een zandweggetje maar na enkele kilometers is het tussen bomen en struiken precies een cyclocrossparcours. Enkele keren is het te voet en door resten van waterplassen crossen. Gelukkig komen we verderop terug op een boerenwegel en kunnen we toch opnieuw gemakkelijker fietsen. Alhoewel…..plots Antoine heeft een lekke achterband. De band herstellen kan niet, we moeten een nieuwe steken…..Mijn maatjes worden er zenuwachtig van, gelukkig kan ik hen verzekeren dat we na enkele kilometers in Viségrad zullen zijn. En wat een geluk de gps brengt ons op een asfaltbaan bij Kisoroszi . Nu zijn we vlug in Viségrad.
Het is middag wanneer we aan de paleispoort van Viségrad halt houden. We zijn erg verwonderd, er staan al 48km op ons tellertje. Deze herstelde poort over de weg maakt deel uit van een verdedigingsmuur die klimt vanaf de weg steil omhoog tot aan een ruïneburcht.
Een kilometer verder komen we aan een veer, er is een café-restaurant, grote dorst doet ons binnenstappen…..Na een paar Weizen biertjes van het merk Edelweiss, willen we geen risico lopen en blijven middagmalen. Alles verloopt hier wat traag, toch genieten we van een goulyassoep met daarna een koude groentebord met gemalen vlees.
We zullen dit tempo moeten gewoon worden. We hebben tijd zat laat ons maar genieten van een lange middag rustpauze! Bij het afrekenen, is het wat moeilijk. Men aanvaardt geen euro’s, dit in tegenstelling met Budapest waar we daarmee helemaal geen moeite hadden. Gelukkig kan ik met mijn “Mastercard” betalen.
Toch willen we het risico niet meer lopen, de retaurantbaas wijst ons een bank aan waar we ons kunnen voorzien van Hongaarse Forinten. We nemen de pont niet naar de ander oever van de Donau zoals voorzien. We blijven de goedlopende asfaltbaan volgen. Er is niet veel verkeer en we vorderen goed. In Pilismarot, we zijn dan al 66km ver verlaten we de grotere baan en vervolgen onze route door een bosrijkgebied op de Donauoever.
Het pad is zeer goed berijdbaar en 10km verder zien we plots een reusachtig gebouw opdoemen. Het is de DOM van Esztergom met een eigenaardige bouwstijl. Het bouwwerk staat hoog boven de Donau op een steile rots in een rivierbocht. Hoe dichter we komen hoe groter en machtiger de kerk blijkt, het is de grootste van Hongarije…De koepel is wel 100m hoog en er zijn machtige zuilen te zien. We moeten dit straks toch eens van nabij bekijken, nemen we ons voor. Toch willen we eerst ons gereserveerd verblijf opzoeken.
We moeten nog een eindje de stroom volgen en bij een Donauarm linksaf de stad binnen rijden…..Op gps vinden we met gemak ons verblijf voor deze avond. Dicht bij de Sint-Anna kerk staan we plots voor Panzió Szent Anna. We worden in het Engels ontvangen door Miss Gabriëlla. Onze fietsen kunnen we onder een balkon, in de groene binnentuin stallen. We krijgen onmiddellijk 2 ruime verzorgde kamers op 1° verdieping, uitziend op de binnentuin. Gabriëlla is heel attent en brengt ons een fles frisse witte wijn. Het is zalig genieten op het grote terras.
Na onze gebruikelijke was en plasbeurt, staan we te popelen om de stad te verkennen. We gaan met de fiets, we weten dat het minstens 4km is. Gabriëlla geeft ons enkele adressen van restaurants dicht bij de DOM. We laten het door haar noteren, je kan helemaal niets begrijpen van het Hongaars….
Bij het eerste adres hebben we geen geluk, vandaag is het restaurant gesloten. Tot onze grote verwondering worden wij plots in ’t Vlaams aangesproken, een jongeling die ook kwam eten heeft ons taaltje gehoord. Hij is hier tijdelijk werkzaam voor een bedrijf uit Lokeren. Zijn vrienden wijzen ons het 2° restaurant aan, we moeten iets terug naar beneden aan de voet van de rots waar de Dom op staat.
We krijgen een zalig plaatsje op het terras in de avondzon. Na enkele Weizen biertjes, genieten we van een Cordon bleu met lekkere wijn en een ijsdessert. Bij het afrekenen zijn we heel verwonderd, het is hier stukken goedkoper dan in Budapest. Voor het donker wordt, fietsen we naar boven en bezoeken de reusachtige kathedraal. Wat eenmastodont. We rijden er rond, zo laat is alles al dicht. Vanaf het plateau hebben we een prachtig panoramisch zicht op de Donaubocht met in de verte twee bruggen naar Slowakije. Wat we niet wisten is dat Esztergom de vroegere hoofdstad van Hongarije was. Het wordt hier veel vroeger donker dan bij ons. We vliegen de berg af tot aan de Donau en volgen deze tot buiten het centrum. Aan de Szent-Anna kerk vlak bij ons verblijf vinden we nog en volkscafé open. Grote verwondering wanneer we binnenstappen en ons aan een van de schaarse tafeltjes zetten. De tooghangers, hangen werkelijk uit gewoonte aan de toog, roken is hier duidelijk niet verboden. We moeten gebarentaal gebruiken en zelf het bier, dat we willen drinken aanwijzen. Veel keuze is er niet maar we kunnen onze dorst lessen….
Wanneer de waardin één na één haar klanten ziet vertrekken, gaan we ook maar. Ze is blijkbaar opgelucht. De deur wordt na ons op slot gedraaid. Ook in het Panzió is het doodstil, er zit niets anders op dan onder de dekens te kruipen….. Bij mijn maatjes is het stil…..zal het zo blijven! Laat ons hopen aub. Ik heb de kamer voor mij alleen zonder onze vriend Pol. Ik overloop onze reisweg voor morgen en val gemakkelijk in slaap.
’s morgens kil en grijs na de middag zonnig en 21°C
18-01-2014 om 14:56
geschreven door Via de la Plata
16-01-2014
04 dag 2 Vrije dag Budapest 12mei 2013
04 dag 2 Vrije dag Budapest 12mei 2013
We hebben zalig geslapen, het is muisstil en we kunnen de kamers heel goed verduisteren. De slaapmaatjes Hugo en Antoine zijn bijna klaar wanneer ik wakker word. Om 9h00 hebben wij afspraak met ons gastgezin om te ontbijten. We maken dat we stipt op tijd aan tafel komen. We zijn aangenaam verrast, Elvira en Joszef gaan samen met ons aan tafel…..Als we hen duidelijk maken dat wij dat ten zeerste waarderen zijn ze heel enthousiast. Het wordt een prettig babbelontbijt. Ons gastgezin is benieuwd hoe we het er gisteren vanaf brachten. Opnieuw krijgen we van de gastvrouw serieuze toeristische informatie…..
Wanneer we haar onze teleurstelling ivm ons avondmaal vertellen, raad ze ons een avondlijke dinnercruise met concert aan. Ze verzekert ons dat we heel tevreden zullen zijn, alles is inbegrepen, van aperitief tot dessert gedurende een rondvaart op de Donau.
Elvira heeft ons zodanig opgepept dat wij onmiddellijk willen vertrekken. Het is iets minder warm dan gisteren, we nemen maar iets warmers mee om aan te trekken straks. Eerst en vooral willen we met de metro tot in het stadsdeel Buda geraken. Het is een waar plezier om de verschillende stations met soms drie verdiepingen te gebruiken… Een lijn van de Budapestmetro is de oudste metro op het vasteland! We kunnen er niet genoeg van krijgen.
We stappen uit in het verste station van metrolijn 2. Veel lager zien we de Donau en de stad liggen…..Naar de stroom wandelen vinden we te ver en keren 2 stations terug. We beginnen het blijkbaar te kennen….We stappen uit in het station Battyany aan de Donau recht tegenover het fameuze en alom bekende parlementsgebouw. Het immense gebouw beheerst het zicht op de andere oever en bezit een reuze grote koepel en ontelbaar veel spitse torens en torentjes…..Het is een praalgebouw, met een wat te bombastisch en overdreven bouwstijl vinden we. We krijgen er dorst van en toeval of niet iets verder vinden we een caféterras met Belgisch bier. Antoine bestelt onmiddellijk een Duvel en wij doen mee.
Een uur later zijn we via de Kettingbrug opnieuw in Pest. Bij een uitnodigend, druk Italiaans restaurant kunnen we niet weerstaan, we stappen binnen bemachtigen met veel moeite een tafel en genieten van een uiterst lekkere pasta met een wijntje. Als we echt alles willen zien wat we van onze gastvrouw opgedragen kregen, zit er niets anders op om met “Hop on & hop off” een sightseeing te doen. Al slenterend komen we bij het start opstappunt “Opera House”. Het is een comfortabele bus met Nederlandstalige uitleg.
Samen met ons stappen er een grote groep luidruchtige Spaans sprekenden op. Voor we starten, kan ik het niet laten mijn vaag Spaans boven te halen. Een vriendelijk naast ons zittend koppel komt uit Ecuador. Nieuwsgierig als ik ben, kom ik teweet dat ze met een groep, rijke oliebonzen, geheel Europa bezoeken. De groep is al drie weken in Europa. Ze waren ook in België, zegt de dame. En weet je, vraagt ze me, dat de vrouw van onze president een Belgische is! Budapest is de voorlaatste stad welke ze bezoeken, vanaf hier gaan ze naar Warschau en vliegen van daar terug naar Zuid-Amerika.
We rijden van het Opera House naar het Franz Liszt plein en komen op het door ons al bezochte Helden Plein. Na de zoo belanden we aan het gisteren bezochte Széchenyi badhuis, we beseften gisteren niet dat het zo’n groot gebouw is. Iets later zijn we bij het Vajdahunyad kasteel, het is heel romantisch aandoend gebouw, gelegen in een enorm park met waterpartijen. Langs statige, uiterst verzorgd en gerenoveerde gebouwen komen we opnieuw in het centrum. Nu voorbij Café New York wat een luxe- en grandeurhotel! Daarna nog zo eentje het Astoriacorner.
Iets verder de Grote Synagoge, ’t zou werkelijk de grootste van Europa zijn met een Joods museum. We kruisen de Donau via de Kettingbrug en komen aan het Buda Castel en iets later is er een stop bij het Vissers Bastion. We krijgen hier heel wat tijd om rond te wandelen.
Opnieuw kruisen we de Donau en komen bij het parlementsgebouw….We blijven er maar rondrijden. Ze kunnen er maar niet genoeg van krijgen….of zijn het de wegeniswerken die ons parten spelen misschien? Gedurende de rondrit komen we te weet dat de Oostenrijkers met de Habsburgers, Budapest een gouden tijd bezorgd hebben tot 1918.
Nadien komt er verval met de oorlogen. De Nazi’s zijn door de Russen verdreven maar jammer genoeg als nieuwe bezetters en bestuurders gebleven. De Hongaarse opstand van 1956 is een gebeurtenis waar bijna niets is over verteld. Nochtans ligt dat bij ons goed in het geheugen..Morgen dan maar eens met ons gastgezin bespreken ??? Wel wordt er vermeld, dat in 1989 de Hongaren, de communisten verdreven hebben. Nu zijn ze vrij en beleeft Hongarije sindsdien een groot herstel. We moeten het toegeven….Vele van de stadsgedeelten zijn prachtig en heel mooi verzorgd. We menen dat het een van de fraaiste steden is welke we ooit bezocht hebben! Budapest is werkelijk de parel aan de Donau!
Na onze busrondrit gaan we opzoek naar het door Elvira opgegeven adres voor de avondcruise. We moeten ons op tijd inschrijven heeft zij ons opgedragen. In een bureel bij een hotel dicht bij de Donau kunnen we inschrijven, om 19h00 worden we verwacht om in groep op de boot te stappen. Ondertussen kuieren we nog maar door de meer dan drukke autovrije winkelstraten.
Wanneer we op de cruise afspraak komen, staat er al een grote groep toeristen te wachten. Antoine heeft op weg naar de cruiseboot al heel vlug contact met Vlaamse mensen. De 2 echtparen van de streek bij Willebroek, sluiten een week Hongarije af met een cruise en souper…..Ze geraken maar niet uitgepraat over hun rondrit in de Hongaarse poesta. Iets onvergetelijks vertellen ze met grote overtuiging. Wanneer wij hen vertellen over onze fietsplannen om van Budapest naar Regensburg te fietsen, kunnen ze het niet geloven, ze vinden het een heel avontuurlijke onderneming waar ze nooit zouden aan beginnen.
Ondertussen zijn we aan boord en alles verloopt hier vliegensvlug. Voor we het goed beseffen zijn we aan het varen. De kelners komen ons wijn schenken en we kunnen van een walking dinner genieten. Het dinner wordt gecombineerd met een romantisch wandelconcert. Drie muzikanten met populaire Hongaarse melodieën voor viool altviool en contrabas komen aan elke tafel spelen.
Zoals Elvira ons had voorgehouden is zowel de sfeer als het eten hier veel beter dan gisteren. We herinneren ons een goulashsoepje, veel verschillende soorten groeten, veel vlees, vis en een reeks aan desserten….We kunnen ons buikje flink rond eten en drinken. Nadien bewonderen we vanop het water de fameuze contouren van de gebouwen en van de stad.
Nadat we ontscheept zijn wandelen we moe maar voldaan naar de metro. Op de tram is het wel even wachten. Toch zijn we een dik uur later opnieuw bij de familie Haas. We hebben het huis voor ons alleen blijkbaar. Het gastgezin is nergens te bespeuren….Na een deugd- doende douchebeurt kruipen we onder de lakens. Gelukkig slaap ik alleen, ik zal geen hinder hebben van het concert van mijn maatjes en kan rustig dromen van het romantische Budapest!
16-01-2014 om 09:49
geschreven door Via de la Plata
13-01-2014
03 dag 1 Knokke/Charleroi Budapest 11 mei 2013
03 dag 1 Knokke/Charleroi – Budapest 11 mei 2013
Afspraak om 5h45 in Knokke bij Hugo. Wanneer ik per auto de oprit oprij, zie ik mijn maatjes de fietsen al laden. Ook mijn ingepakte fiets staat in sneltempo bij, op de aanhangwagen. De auto van Antoine is mooi uit de weg geparkeerd. Mijn wagen zal straks door mijn dochter worden opgehaald. Liliane, de vrouw van Hugo, gaat mee en komt terug met de auto en de aanhangwagen . Opnieuw een grote drukte op de luchthaven van Charleroi. Zelfs zo vroeg moeten we een dubbele parkeerplaats zoeken. Onze fietsdozen kunnen we onmiddellijk inchecken. We kennen de procedure, wegen en scannen doen we zelf en enkele minuten later is alles klaar. Wanneer je strikt de regels van Ryanair volgt loopt alles meestal prima.
Tijd voor ons eerste drankje, de bende is weer bij elkaar, hoewel we nu al onze vriend Pol missen. Het vliegtuig staat vlak bij het gebouw en al stappend is iedereen in de kortste tijd in het toestel. Stipt om 8h40 stijgen we op en twee uur later zijn we in Budapest.
De bagageafhandeling in Budapest Ferihegy Ta2, verloopt niet al te vlot. Het duurt wel ¾ uur eer we onze dozen te zien krijgen. We zoeken buiten het gebouw, in het zonnetje, een rustig plaatsje om onze fietsen terug rijklaar te krijgen. Onze kartonnendozen kunnen we iets verder bij een vuilniscontainer stapelen. Budapest here we come!!!
Enkele dagen vóór ons vertrek naar Budapest was het nog heel onduidelijk hoe we vanaf de vlieghaven fietsend in de stad zouden geraken. Ik stelde aan heel wat fietsers via een forum en aan de toeristendienst Budapest de vraag: “Hoe kunnen we, via de weg fietsend in Budapest geraken”. Steeds kreeg ik het antwoord dat het onmogelijk was…..En dat ik best een “Airport Shuttle-Minibus” zou huren! Dat zou 14.000 HUF kosten (+/-50€). Toch vond ik de dag voor onze start op Google Earth een pad, we zouden het per fiets riskeren. Ik heb de weg dan maar op de gps geplaatst.
De eerste kilometers op gps, verlopen prima, via een vliegtuigmuseum of is het een vliegtuigkerkhof en enkele parkings komen we op een asfalt baan. We hebben de weg voor ons alleen en dat is raar! Hebben we verkeerd gegokt?? Na 3km kunnen we niet meer verder er is een bemande slagboom afsluiting. We halen ons beste Engels boven, een van de bewakende dames toon ons een zandweggetje door het struikgewas. Ze verzekert ons dat we na enkele honderden meters op een autobaan met een naastliggend voetpad zullen komen…..Ze heeft ons goed ingelicht. We volgen naast de drukke snelweg het gebrekkige voetpad soms zijn er tegels, soms keien maar meestal zand en slijk. Na 12km gesukkel kunnen we volgens de gps rechtsaf, weg van de grote baan, de uitgestippelde route volgen. We moeten over een spoorrangeerstation geraken. Tussen begroeiing en braamstruiken vinden we gelukkig het voetgangersbrugje en kunnen onze weg verder zetten aan de andere kant van de sporen.
Met de hulp van de gps geraken we nu zonder enig probleem op onze bestemming en hebben slechts 22km op ons tellertje. Met veel enthousiasme worden we, in het Frans, ontvangen door de B&B uitbaters. Elvira en Jozsef Haas, een koppel van om en bij de 60. Zij hebben noodgedwongen Frans gestudeerd, want hun dochter woont in Frankrijk. Ze willen absoluut met de kleinkinderen kunnen communiceren…. We kunnen onze kamers betrekken en een deugddoende douche nemen. Toch worden we met veel aandrang uitgenodigd op de koffie. Elvira serveert ons koffie met gebak, ondertussen krijgen wij, met ongekend enthousiasme te horen wat er in de Hongaarse hoofdstad te beleven valt. Moesten we alles doen wat onze gastvrouw in record tempo opdraagt, dan zijn we zoet voor één week. Het huis van ons gastgezin, is helemaal niet in het stadscentrum gelegen.
De familie Haas verzekert ons dat de stad heel goed met het openbaar vervoer te bereiken is. Vlakbij kunnen we tram 69 nemen tot aan zijn eindpunt, daar is een metro station en met de gele metro zijn we enkele stations verder in het stadscentrum……We ondervinden inderdaad dat het een fluitje van een cent is! Elvira gebied ons, vóór we de metro instappen eerst het beroemde badhuis “Szechenyi “ te bezoeken. Onze gastvrouw geraakt er niet over uitgepraat, we zouden niet durven terugkeren zonder dit niet te doen. Voor wat het baden allemaal goed is zijn we vergeten, maar in ieder geval blijkt het thermaal water heel wat geneeskrachten te bezitten. Er zou ook een drinkzaal zijn waar het thermaal water gedronken wordt! Goed voor maagontstekingen, nier stenen, urinewegen infecties en galblaasproblemen. We durven haar niet zeggen dat wij liever iets anders drinken……dan lauw badwater!
Bij onze start, komt Elvira ons nog vlug vertellen dat, het openbaar vervoer in Budapest, gratis is voor 65 plussers…..Très bien madame, merci! We vragen ons af…..Dacht zij nu echt dat we nog jonger waren? Of deed ze maar alsof ???
Het is warm, windstil en zonnig, echt zalig wandelweer. Lang moeten we niet op de tram wachten, we prenten de op en afstapplaats in ons geheugen en 15 minuten later zijn we aan de tramlijnterminal. Zoeken naar het badhuis moeten we niet doen, iedereen wandelt in dezelfde richting recht naar de thermale Szechenyi. Het is rijtje schuiven om binnen te geraken, de mensen wachten geduldig en gedisciplineerd! Wij ook dus, we willen absoluut deze populaire Boedapest attractie leren kennen. We lezen ondertussen dat de baden gevoed worden met water tot 38°C….We kunnen de overvolle zwembaden en ligzone zonder probleem van op afstand fotograferen. Het zou zalig zijn, om bij wat kalmere dagen, ons aan zo’n warm bad te wagen. Spijtig kan het niet voor ons, we moeten nog zoveel zien!
We nemen de gele metro tot aan het Operastation en staan na enkele minuten in het hart van Budapest. Het is oriëntatie zoeken in deze drukte. Grote dorst doet ons onmiddellijk op een zalig terras belanden, een paar Erdingers kunnen we best verdragen.
We hebben ons voorgenomen aan de Pest kant van de Donau te starten. Langs de Andrassy boulevard wandelen we naar het “Heldenplein” Herinnering aan het 1000 jarig bestaan van Hongarije. Er is een half ronde zuilengalerij met de Hongaarse helden en koningen. Op een hoge zuil staat de aartsengel Gabriel. Het plein wordt geflankeerd door musea.
We slenteren langs statige gebouwen naar de Donauoever waar het fameuze parlementsgebouw staat. We moeten wat omwandelen er zijn rioleer- en wegeniswerken bezig aan de achterzijde van het immense gebouw. We beseffen dat we het gehele gebouw best kunnen zien vanop de stroom of vanaf de andere oever. Een volgend beroemd monument van Budapest is de “Kettingbrug”. Hierover stappen we van Pest naar Buda. Dit was de allereerste brug tussen de twee stadsgedeelten. De pijlers zijn precies triomfbogen. De brug is 300m lang en ik blijf de stalen ophangingen bewonderen, een echt technisch vernuft van meer dan 150 jaar geleden.
Op de Buda oever wandelen we naar de volgende brug. Over deze Elisabethbrug komen we opnieuw in de winkelstraten. Wat een drukte met flanerende families. We krijgen dorst, lang moeten we niet zoeken en nemen een wijntje met versnaperingen. Wanneer we in de omtrek van het operagebouw komen bij de metro is er een openluchtschouwspel bezig met muziekoptredens. Op een druk terras kunnen we een tafeltje bemachtigen en geraken we aan een biertje. Het is druk maar amusant. We blijvener tot we honger krijgen.
Iets verder vinden we, zo denken we in ieder geval, een typisch restaurant, zonder nadenken stappen we binnen. Ons souper met life optreden van een Hongaars orkestje stelt niet veel voor…..We zijn teleurgesteld, op culinair gebied zijn we meer gewoon. Voor we huiswaarts keren willen we ons trakteren in een van de vele ijsbars.
Het wordt nog een hele onderneming om de juiste metro te vinden. Ook op de tram is het lang wachten….Moe maar voldaan, na onze eerste Budapest dag, kruipen we onder de lakens …..Het is bijna middernacht. Slaapwel!
13-01-2014 om 18:15
geschreven door Via de la Plata
09-01-2014
02 Hoe het begon
.
02 Hoe het begon
Het plan voor deze Donau fietstocht sudderde al een hele tijd. Hugo wil trouwens geen tocht meer met bergritten, hij was vol enthousiasme toen we de Donau ter sprake brachten. Iedereen was onmiddellijk akkoord en in het najaar 2012 kon ik van start gaan om de rit vorm te geven.….
Ik kon beginnen zoeken naar een reisweg met korte ritten en overnachting mogelijkheden. Zoals bij onze vorige tochten, zouden we er een genieters vakantie van maken. We zijn en blijven veel aandacht hebben voor de natuur en het culinaire. En toch…wisten we dat er op onze weg, een reeks verplichte halten zouden zijn waar we de cultuur moeten voorrang geven.
Mijn mailvriend en toeverlaat, de door ieder fietser en reiziger gekende Jos Wellens alias “Lewie”, kon mij heel wat helpen. In ’t verleden, lang voor fietsvakanties in de mode waren, deed hij reuze tochten met zijn vrouw, kinders en later met de kleinkinderen. Zie zijn blog: http://users.telenet.be/vadertje/Fietsen%20met%20LEWIE.html
Even Google ’n en je weet welke gids er kan helpen….Deze keer waren er verschillenden. Ik vond de “Limes fietsroute 2” van Clemens Sweerman de meest overeenkomende met mijn eisen. Ik heb dit boekje aangekocht en als leidraad gebruikt, samen met de gegevens van Lewie. Ook Mapsourse en Google Earth van mijn Garmin gps waren een niet te versmaden hulp. Ik kreeg zelfs gps-traks van de fietsbroers Willy & Herman Beyers zie hun blog: http://blog.seniorennet.be/hermanbeyers_boedapest/
Nu nog overnachtingen zoeken, liefst doen we zoals gewoonlijk B&B’s aan. Ook dat ging heel vlot alhoewel het steeds moeilijker wordt om de eigenaars persoonlijk te kunnen aanschrijven. Die verdomde sites van organisaties (trivago, tripadvisor enz) pikken heel graag een graantje mee. Je wordt telkens omgeleid op hun website om bij hen te reserveren. Toch is het me gelukt om op elke verblijfplaats met de eigenaars via mail, contact te hebben en te reserveren.
De reisweg kreeg stilaan vorm, niettegenstaande we van verschillende kanten aangeraden werden de Donau stroomafwaarts te volgen, bleven wij echter, als koppige West-Vlamingen, vasthouden aan Budapest -Regensburg.
Zelfs de data, in ’t verleden de grootste struikelblok, was voor iedereen prima. We beslisten te tocht te ondernemen van zaterdag 11 mei tot en met zondag 26 mei. Kort na Nieuwjaar waren alle overnachtingen gereserveerd, de vliegtickets bij Ryanair aan 112€ pp aangekocht. Enkel de terugreis per trein was nog een vraagteken. Uiteindelijk viel ook dat nog voordelig uit met een “Schones Wochenende ticket” gezien we in ’t weekend terugkwamen.
We hadden de treinreis Regensburg – Brugge à 38€ pp gebudgetteerd en dat was het ook.
Nu nog alles mooi in een exell-lijstjes gieten, van dorp naar dorp met afstanden en cumuls per dag. Een boekje met reiswegkaartjes maken en we waren er klaar voor. Enkele boeken uit de bibliotheek van “Wegwijzer” leerden mij meer over de geschiedenis.
Algauw wist ik heel wat over de landen, streken steden en dorpen die wij gingen aandoen. Het is voor ons wel de allereerste keer dat we oostwaarts gaan fietsen. De reden ligt bij mij, ik ben ietsjes allergisch, terecht of onterecht misschien, aan de Duitse taal.
Wie weet zijn de niet zo fraaie familieverhalen over Duitsland. Toen ik nog heel jong was, onmiddellijk na de oorlog, in mijn geest blijven hangen!
Na onze memorabele Friesland fietstocht willen we nog enkele dagtochtjes maken met de bende. Maar…..10 dagen vóór de start van de Donautocht komt er het bericht dat onze vriend Pol zijn grote teen gebroken heeft. Bij het afvoeren van afbraakmateriaal heeft hij een tegelchapeblok op zijn teen gekregen. Zijn grote teen is gespleten en gebroken, het is medisch onverantwoord om de tocht nu mee te doen.
Na een dagrit met drie door het havengebied op de linkeroever van de Schelde via Doel, de Emmapolder en Hulst voelen we ons klaar. Nu nog enkele huis- en tuinklusjes en we kunnen voor 14 dagen op tocht. Het verlangen om te starten is groot .
De hoofdrolspelers van de bende zijn:
Hugo, Antoine, Bob
09-01-2014 om 17:36
geschreven door Via de la Plata
01 Voorblad Donau-Fietstocht 2013
.
Donau Fietstocht 2013
Van Budapest naar Regensburg
Met de “Bende van Bob”
Dagboek van een fietstocht
van 11/05 tot 25/05/2013
.
09-01-2014 om 17:18
geschreven door Via de la Plata
