|
Het was maandagavond 18 februari 2001.We gingen alle drie bij de huisarts, ik Monique men man Ronny en ons zoontje Dario. Ik moest men bloeddruk laten controleren, men zoontje had wratjes op de handen en men man moest fotos van zijn longen laten zien aan de dokter omdat hij problemen had gehad met de ademhaling maar alles was onder controle nu en de dokter vroeg ook hoe hij zich voelde en hij zei heel goed. Dus wij naar huis nog wat tv kijken en dan gaan slapen. s Morgens 19 februari om 5u stond Ronny op om de krant te lezen en koffie te zetten. Om 6u hoorde ik Ronny mij in paniek roepen Help Monique Help Monique . Ik lag nog in bed dus ik uit men bed ik dacht dat hij gevallen was ik holde de trap af en zag hem staan ik vroeg wat is er en hij zei ik krijg geen adem niet meer. Ik zei dat hij rustig moest proberen te ademen maar natuurlijk ging dat niet , ik nam automatische de telefoon en belde de 100 het ging allemaal zo vlot aan die telefoon . Dan was ik aan praten tegen Ronny zodat hij zijn bewust zijn niet zou verliezen , maar hij was ook iets aan het zeggen maar verstond daar niks meer van hij broebbelde maar wat en hij ging liggen. Voor hij ging liggen zei hij nog klaar en duidelijk ik ga dood. Ik terug de telefoon genomen en gevraagd voor de mug. Het wachten op een ziekenwagen duurde zolang .Nu de ziekenwagen en de mug kwamen gelijk aan en dat was dat onze wijk nog niet op kaart stond , we hadden nog maar gebouwen . Nu ze kwamen onmiddellijk binnen en zagen dat het ernstig was de zetel en tafel langs de kant ze legde hem op de grond en snijden zijn kleren open. Ze probeerde hem te reanimeren maar dat lukt niet . Dus gingen ze over naar defibrilleren daar kregen zijn hart terug op gang maar ze waren wel al zo een 30 tal a 40 minuten bezig om het hart terug op gang te krijgen. Nu moest Ronny zovlug mogelijk naar het ziekenhuis, ondertussen was men zoontje Dario 8 jaar wakker geworden door het lawaai van de ziekenwagen het was bangelijk voor hem en ook voor mij er was ook een buurvrouw die Dario mee nam naar haar huis maar na een paar minuten was hij terug thuis . Want ja hij wou bij zijn papa zijn dan maar naar een tante bellen van men man of zij voor Dario kon zorgen dat ik mee kon naar het ziekenhuis. In het overbrengen naar het ziekenhuis moesten ze weer xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
beginnen met reanimeren , aangekomen aan het ziekenhuis was hij in coma gegaan. Ik mocht opdat moment er niet bij en was ik met een verpleger die met de mug rijde in een wachtkamer alleen gaan zitten en gaan praten zo ging hij alle 2 minuten gaan kijken of er iets nieuws en kwam terug ondertussen men ouders gebeld en ook men schoonouders waren opgehaald door de tante die Dario naar school had gedaan . Ronny was ondertussen naar Intensive Care gegaan. Dan kwam er een dokter bij mij en hij zei me mevrouw het is heel ernstig breid u voor op het ernstige als hij er doorkomt gaat hij leven als een plant. Dat was echt een schok ik hoopte dat de dokter verkeerd was. Eindelijk mocht ik bij Ronny rondom hem lagen er allemaal ijszakjes hij had hogekoorts gekregen. s Avonds kwam ik thuis maar wat moest ik tegen men zoontje vertellen . De woensdag 20 februari ik kwam aan het ziekenhuis Ronny lag nu met dekens op hem hij had koude koorts gekregen maar hij was nog altijd in coma, ik had gevraagd of Dario bij de papa kon komen hij wou hem zien . Donderdag nam ik Dario mee en de verpleging had alles mooi opgemaakt dat hij niet te veel van de buisjes zag en zo , Dario stond bij de papa aan zijn bed en maar kusjes geven en in de oor fluisteren en je zag aan het gezicht van Ronny dat hij reageerde maar kon niet wakker worden . Vrijdag 22 februari om 11u moest ik bij de dokter zijn ik nam en schoonvader mee want ik wist wat er ging komen, de dokter zei mevrouw het spijt ons maar uw man is hersendood wij kunnen niks meer voor hem doen. En toen kwam ook de vraag of hij mocht doorgaan als donor ik keek naar men schoonvader en hij zei meisje hij is er niks meer mee wij hebben er niks aan en je kan er andere mensen mee helpen het was een pak van men schouder toen hij er mee instemde want ik en Ronny
hadden het er nog over gehad dus ik wist dat hij het zelf ook wou . Ze hebben Ronny dan klaar gemaakt voor naar het UZ Gent over te brengen . Daar hebben nogmaals gekeken of hij hersendood was en het was zo. Zaterdag 23 februari om 20 u is hij officieel hersendood verklaard en zaterdagnacht om 3u30 is hij naar de operatiezaal gebracht. Daar zijn de 2 nieren weg genomen voor Transplantatie. Twee mensen hebben nu een 2 de kans gekregen en daar ben ik blij om. Er leeft nog een stukje verder van Ronny. Waarom ik dit nu schrijf er zouden meer mensen moeten openstaan voor zicht te laten registeren als donor, want ik bekijk het langs de andere kant moest Dario of ik een orgaan nodig hebben zou ik ook blij zijn dat het kan . Daarom is het belangrijk dat je erover spreekt je weet nooit dat zelf een orgaan nodig hebt.
onny. Waarom ik dit nu schrijf er zouden meer mensen moeten openstaan voor zicht te laten registeren als donor, want ik bekijk het langs de andere kant moest Dario of ik een orgaan nodig hebben zou ik ook blij zijn dat het kan . Daarom is het belangrijk dat je erover spreekt je weet nooit dat zelf een orgaan nodig hebt. Je kan altijd hier reageren alvast bedankt
|
