Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Oudenbosch (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 02/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven van gedichten en verhalen, voor volwassenen en kinderen. Fotografie. Lezen. Dagtripjes maken. Computeren..
01-11-2009
Naar de schooldokter
Op een dag komen de kinderen thuis met een briefje dat ze aan hun moeder moeten geven. Er staat in dat ze, Dondermiddag, 12 November, naar de schoolarts moeten, in het gemeenschapshuis.
Ze moeten dan een plasje meebrengen en de prikkaarten, want ze krijgen ook nog een prik. Desiré moet er om half twee zijn. Wat spannend.
Ze is toch wel een beetje zenuwachtig. Het is wel leuk dat ze die middag niet meer naar school hoeft maar ja, een beetje in de piepzak zit ze toch wel.
Ze zijn de eersten. Andere kinderen zijn er nog niet. ESr komt een jonge vrouw met een witte jas aan. Ze zegt:"Desiré Janssens." Oei, nou gaat het gebeuren.
Ze staat op en gaat met mama naar binnen, een groot licht vertrek in waar een bureau in staat.
De vrouw heeft een papier gepakt en daar staan allerlei vragen op. Ze steekt haar hand uit en lacht. Ze schrijft de naam van Desiré op en wil weten wanneer ze geboren is. Of ze al kinderziektes gehad heeft, wie de huisdokter is en nog veel meer. Desisré hoeft hier geen antwoord op te geven en ze zit maar wat rond te kijken.
Mama geeft het flesje met plas. De juffrouw stopt er verschillende strookjes papier in en zegt dan tegen mama:"Dat is allemaal in orde." Dan, tot het meisje:"Ik ga eerst kijken of je gegroeid bent. Doe je sokjes en sandalen maar uit en ga maar eens daar staan, bij die ijzeren lat met die cijfertjes er op. Mooi recht met je rug er tegen. Goed zo."
De juffrouw legt een ijzeren staaf boven op Desiré's hoofd."Kom er maar onderuit."
Nu schrijft ze weer iets op en zegt:"Zo, je bent 5 centimeter gegroeid. Ga je nu hier in dat kamertje maar even uitkleden. Je onderbroekje mag je aanhouden. Dan gaan we je wegen."
Dat is ook prima. Ze is niet te dik en niet te dun. Er kunnen nog wel een paar kilootjes bij.
Nu brengt de juffrouw haar naar een andere kamer. Hier staat een onderzoektafel, er hangt een ogentestkaart en achter weer een bureau zit de dokter. Hij zegt:"Hallo, Desiré. Ik ben dokter de Hoog.Kom maar even hier bij mij staan. Voetjes tegen elkaar. Zo ja. Nou, je bent mooi recht. Draai eens om, dan kan ik zien of je rug ook zo recht is. "De dokter pakt haar nu bij de schouders en beweegt die. Hij voelt aan haar schouderbladen en gaat mijn zing vinger over haar rug.
Desiré krijgt er kippenvel van. Ze moet nu weer omdraaien en de dokter voelt achter haar oren en in haar keel. Dan vraagt hij:"Heb je al de bof gehad?""
Vragend kijkt het meisje naar haar moeder. Deze zegt:"Eind vorig jaar."
"Doe je armen eens omhoog. "Nu drukt de dokter hard onder haar oksels en aan de onderkant van haar buik, terwijl ze hard op haar hand moet blazen.
Hierna moet ze op de onderzoektafel gaan liggen en onderzoekt de dokter haar hart en longen ,
Hierna neemt hij de bloeddruk op en kijkt in haar oren. Nu mag ze weer aankleden en luisteren , met 1 oor dicht, wat de dokter heel zacht fluistert. Ze verstaat maar 2 woordjes niet. De ogentest is ook goed.
Reflexen en amandelen zijn in orde. Nu tot slot nog een prik in haar arm. Bah. Toch wat vervelend. Blij toe dat het er weer op zit.
Fijn dat ze zo goed gezond is. Het is nu twee uur dus het heeft een half uur geduurd.
Het is donker, er schijnt geen maan... Oei, wat komt daar nu toch aan? Het is een heks, die vliegt op een bezemsteel. Een rauw geluid komt uit haar keel...
Een zwarte kat zit op haar schoot. Maar zijn ogen zijn vurig rood. Voor de deur hebben ze een pompoen neergezet kaarslicht flakkert door de gaten .Dat is dikke pret.
Een spook danst de spokendans, met rammelende keten. en hij slaakt daar bij griezelige kreten. Kinderen lopen gek verkleed en bedelen om snoep. Ze blijven brutaal staan, daar, op de stoep.
Totdat de mensen snoepgoed of appels pakken. Dat verdwijnt dan in grote zakken. Het lijkt een beetje op Sint Maarten en carnaval In de avond waarop met boze geesten verjagen zal.
Wees maar niet bang hoor, in het donker. Kijk maar naar het stergeflonker. Het duurt niet lang, het is maar spel Het is gewoon een soort van feestje, begrijp je wel?
Spoken bestaan niet, en heksen zijn niet echt. Ook al hebben ze op hun rug een grijze vlecht. Dikke spinnen laten zich ook wel zien. Waarom? Nou,heel simpel, dat hoort bij Halloween.
Eindelijk is het zover. Fransje heeft zijn blauwe windjackje aan en hij draagt een pannendeksel op zijn hoofd, als helm. Het deksel is met een touwtje onder zijn kin gebonden.
Nettie heeft een muts op van krantenpapier, die heeft papa helpen vouwen, want dat lukte niet zo goed als met vouwblaadjes op school.
Aan de punt wappert een aan reepjes gescheurd papieren zakdoekje, nu is het net of ze een jonkvrouw is.
Er zijn ook kinderen die er bij lopen als verkleden poezen, en een indiaantje die zijn duim in zijn mond steekt, en een joch in cowboypak met een deken om zijn schouder, en een meisje dat verkleed is als zigeunerin.
Van alles is er te zien. Het begint al donker te worden gelukkig. Wat zal dat straks een feestelijk gezicht zijn, al die kleurige kaarsjes.
Een beetje gevaarlijk is het wel, maar er loopt een mevrouw mee van de club. Die houdt het in de gaten, of de lampions niet afbranden.
De kinderen komen bij het eerste groepje huizen. Ze blijven staan en zingen uit volle borst, en niet helemaal zuiver:"Recra recra gasten, wij komen U verrassen. Wij hebben zo ons best gedaan. Kunt U ons hier laten staan? Heeft U misschien een snoepje, of een appeltje?"Er komt een aardige mevrouw naar buiten die een grote bak minimarsjes en 2 appels in de vuilniszak stopt.
De eerste buit is binnen.
Een dikke meneer geeft ze Engelse drop en een aardig jong meisje komt naar voren met een rol biskiwetjes met chocola er op.
Op naar de volgende groep. "Recra recra gasten...."
Na een uur zijn ze rond en heeft de juffrouw een propvolle zak met lekkers, van chips tot zuurtjes.
Er is pepermunt, kauwgom, drop, chocola, appels, rozijntjes, stroopwafels, kortom, van alles en nog wat.
De kinderen gaan de andere dag met een flink gevulde plasticzak met snoep naar huis terug. Ze hebben een heerlijke vakantie gehad en vinden het ook helemaal niet erg om weer naar huis.
Maar, het is voor Fransje toch ook wel een beetje zielig. Oma Flipse weet raad. Ze zegt:"Dan doen jullie het om de beurt. De ene nacht mag Nettie boven slapen en de andere nacht gaat Fransje boven. Hij is tenslotte toch ook al wel bijna 4, dus, geen echt klein jongetje meer."
Zo zijn ze allebei tevreden. Vanavond mag Nettie als eerste boven slapen. Wat spannend.
De eerste dag kijken ze overal op hun gemak rond en eten in het restaurant. De kinderen gaan naar het speelveldje. Ze hebben de voetbal meegenomen.
De volgende dag, ze hebben allemaal heerlijk geslapen, gaan ze op bezoek in Apeldoorn, bij de Apenheul, waar je allerlei soorten apen en aapjes tegenkomt.
Ze zien de kleine doodskopaapjes, die zou je zo in je zak steken als het mocht, en mee naar huis nemen, maar, dat mag nu eenmaal niet.
Bij de uitgang krijgen de apen te eten. Een meisje slaat met haar hand op een platte teil en ze geeft de apen iets dat op gesneden soepgroente lijkt. Ze deelt stukjes appel uit en daar komen de diertjes op af en gaan bij de mensen en kinderen op hun schouders zitten .
Oh, hadden Nettie en Fransje nou maar zo een geluk...Kijk, dat blonde jongetje daar, met dat rode jackje aan, daar zit een aapje boven op zijn hoofd. Het trekt het jongetje aan zijn haar, zodat het ventje gilt :"Opa, hij zit in mijn haar. Hij draait krulletjes."
Fransje is best een beetje jaloers op het jochie. De juffrouw geeft Nettie en Fransje ook een stukje appel en , ja hoor, het lukt. Even later komen er twee aapjes . De ene kruipt via Fransjes broekspijp omhoog en springt zo op zijn schouder. Bij Nettie zit er een aap op haar arm.
Na de apen wandelen ze heerllijk door het park. Het ziet er zo mooi uit, met allemaal herfstblaadjes en echte kabouter spillebeenpaddenstoelen, rood, met witte stippeltjes.
Vlak bij de uitgang van het park is een grote vijver.Daar zwemmen karpers in,dat zijn heel grote vissen.
Als je een stukje brood in het water gooit is het een gespetter en gekrioel van jewelste en schieten er wel 20 dikke vissen uit het water omhoog. Wow. Natuurlijk moeten ook de kinderen hun kadetjes aan de vissen voeren. Wat een enig gezicht. Ze zouden hier wel de hele dag willen blijven.
Dinsdags is het een regenachtige herfstdag. Nu blijft de familie binnen, en ze hebben het kacheltje aangestoken. De kinderen zitten wat te knutselen.
Swoensdags gaan ze naar het park de Hoge Veluwe, waar je nog vrij rond kunt lopen en waar soms zomaar een hert of een wild zwijn oversteken. Tegen voertijd gaan ze naar het wildpark, dat is een open plek waar de dieren eten krijgen . De mensen mogen dan op een soort tribune gaan zitten, met bankjes, en toekijken met een verrekijker. Wat is het mooi....Die herten zijn zo sierlijk. Nog mooier dan in het Hertenkampje in Westhuizen...Ze hebben van die grote geweien.
En dan die logge everzwijnen die zich door de modder gerold hebben.
Er is ook een klein speeltuintje en een gezellig pannenkoekenhuis, waar ze natuurlijk naar binnen gaan. Dat hoort immers bij de vakantie.
De Vrijdag brengt de familie weer rustig in het huisje door. De kinderen verlangen al naar de avond, want dan wordt er een lampionnenoptocht gehouden en daar moet je verkleed naar toe.
De lampion krijg je dan in de zaal onder het restaurant. Ze moeten dan van huisje naar huisje en moeten dan een liedje zingen waarbij ze van de vakantiegangers iets lekkers krijgen.
Ze hebben er al zin in. Was het maar vast avond...
Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
