Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Oudenbosch (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 02/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven van gedichten en verhalen, voor volwassenen en kinderen. Fotografie. Lezen. Dagtripjes maken. Computeren..
28-01-2010
WIND
De wind is vandaag stout en wild. Hij rukt en buldert, loeit en gilt. Hij schopt tegen struiken en knalt met de deur Wat heeft die wind een pésthumeur.
De wind speelt met een man zijn hoed, maar, die meneer vind dat niet goed. Dan neemt de wind maar, met veel gegier een vuile zakdoek van papier.
Hij rinkelkinkt een ruit kapot. Het klinkt welhaast zoals een schot. Daar valt een dakpan op de grond. En niemand die zich nu op straat bevond...
Maar, op het duin, daar staat een kind. Hij gilt en krijst, net als de wind. Hij brult van het lachen en rent door het gras en wilde dat het elke dag storm was......Hoei.....
Op een heerlijk Woensdagmiddag in Februari besluit de moeder van Maja, dat ze met haar dochter gaat wandelen, naar het park.
Ze wonen er niet ver vandaan. Vrolijk huppelt Maja naast haar moeder. Ze heeft een zak met oud brood, waar mam allemaal kleine brokjes van gemaakt heeft, om de eenden en ganzen te voeren.
In het park is ook Jeroen, het schoolvriendje van Maja.
De moeders gaan samen op een bank zitten.Ook de mama van Jeroen heeft brood bij zich, maar dat is nog niet in stukjes.
Er is ook een meneer met een hondje. Het dier snuffelt nieuwsgierig aan de zak die het meisje in haar hand houdt, en blaft uitgelaten.
Eigenlijk is zo een wilde hond best een beetje eng. Maja deinst achteruit en trekt een lipje, maar de meneer zegt, dat ze niet bang hoeft te zijn. Loebas is alleen maar nieuwsgierig.
Dan zegt hij, tegen het hondje:"Kom op, beest. Genoeg los gelopen. "
Gelukkig, Die is weg.
Jeroen en Maja stappen doelbewust op het water af. Mevrouw Wilhaver roept uit:"Kijk uit, Joen. Je kunt nog niet zwemmen en het water is nog koud als je er in kukelt.Ga maar op het gras staan. Dan komen de vogels ook wel.Die hebben honger."
Jeroen haalt ongeduldig zijn schouders op . Hij weet het allemaal wel.Die grote mensen ook altijd. Wat kunnen ze toch zeuren...
Mevrouw Groothoek, de mama van Maja, lacht. "Ze luisteren toch niet . Waarschijnlijk hebben ze een engelbewaarder op hun schouders zitten."
De kinderen strooien het brood en gillen opgwonden als de vogels naar hen toe komen waggelen.
Vol aandacht kijken ze toe en gaan na afloop weer teleurgesteld weg, als het brood op is, en de vogels het water in duiken.
Jammer. Het was net zo leuk....Wat zullen ze nu eens gaan doen?
Naast de bank met hun moeders is een jonge mevrouw gekomen. Met een kinderwagen.
Maja slentert er heen en kijkt. Er ligt een babytje in,
Het meisje vraagt aan de vrouw:"Is dat jou kindje?" "Ja. Het is nog maar 7 dagen oud. Vandaag mag ze voor de eerste keer naar buiten. Ze heet Maria."
"Oh, Ik heet Maja. Dat is haast hetzelfde. " "Zeker. Is dat jongetje je broertje?"
"Nee. Mijn vriendje van school. Hij heet Jeroen. We hebben geen broertjes of zusjes, Jeroen en ikke."
Maja zucht eens diep en hoort haar moeder roepen:"Vooruit, niet zo nieuwsgierig. Ga met Joen spelen en laat die mevrouw met rust. Schiet op."
De mevrouw lacht en zegt:"Het geeft niet, hoor. Zoiets is leuk voor kinderen van die leeftijg. Die willen alles weten over de baby."
Maja en Jeroen denken er niet eens meer aan en spelen tikkertje achter de dikke bomen.
Even later zitten ze weer rustig naar elkaar op de bank en sabbelen aan een lolly. Om half vier gaan ze weer naar huis. Er komt iest leuks op de tv. En de zon gaat ook een beetje weg.
Die avond vertelt het meisje aan papa:"We waren in het park en daar was een mevrouw met een kindje. Ik zou ook best een baby willen. Leuk om mee te spelen.Een echte pop."
Dromerig, haar duim in haar mond, staart Maja voor zich uit. Als ze lekker ligt te slapen zegt mama Groothof:"Arthur, ik geloof dat Maja teveel alleen is. Ze is tenslotte al vijf en het enige gezelschap dat ze heeft is Jeroen.Volgens mij verlangd ze naar een broertje of zusje. Ze is de laatste tijd niet bij kinderwagens uit de buurt te krijgen."
Papa Groothoek kijkt naar zijn vrouwtje en aait haar over haar hoofd. Dat doen grote mensen ans ze elkaar lief vinden.
Samen kijken ze nog even naar hun meisje, dat heerlijk ligt te dromen...Ze weet al een klein beetje hoe babytjes geboren worden.
Eerst krijgt de mama een hele dikke buik . Die doet dan pijn en dan kan mama geen kleren meer aan en dan moet ze naar de wc, en naar bed. Uit de bips van de mama, waar je door plast, komt dan het kindje. Eng hoo Geen wonder dat het pijn doet...
Voorlopig wil Maja dus nog maar geen mama worden, maar een broertje of zusje zou wel leuk zijn.
Glimlachend slaapt ze verder en weet niet dat papa en mama naar haar staan te kijken en haar aaien. Pap geeft haar zachtjes een kusje op haar wipneus. Ze weet het niet en droomt over de ganzen en nu is Maja mama en dan zit ze met de kinderwagen en dan komt er een klein meisje en nu is het Maja zélf weer.
En die hond wordt opgegeten door die eenden en......Het is ochtend...
Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
