Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Oudenbosch (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 02/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven van gedichten en verhalen, voor volwassenen en kinderen. Fotografie. Lezen. Dagtripjes maken. Computeren..
13-02-2010
Carnaval
Morgen is het carnavalsoptocht. Mira mag met haar schoolklas meelopen in de stoet.
Het thema van carnaval is "Als een sprookje"
Ze gaan allemaal verkleed als sprookjesfigueren. Roodkapje, een heks, een toverfee.
Mira gaat als heks. Je hoeft niet bang voor haar te zijn , hoor, want ze is een líéve heks.
Mama heeft voor haar heksenkleren gemaakt. Een grote zwarte hoed hebben ze in de winkel gekocht, maar de doek over haar schouders is eigenlijk een fluwelen gordijn dat op zolder in de rommelkist lag.
En ze heeft over haar eigen kleren een jurk aan van mama. Dat is lekker warm. Meestal is het erg koud in Feburari.
Ewald, haar schoolvriendje, gaat als spook. Hij heeft een groot wit dekbed over zijn hoofd en zijn mama heeft er twee grote gaten in geknipt waar zijn ogen zitten.
Zo kan hij toch wat zien.
Het is een leuk stel en ze hebben die middag hun kleren al aan naar school. Daar komt de prins, in een mooi fluwelen pak en een heleboel lange veren op zijn muts. Er is ook nog een nar en een politie, die alles in goede banen moet leiden.
En natuurlijk ook een heleboel muziek.
Die middag lopen ze in polonaise over het plein en de muziek klinkt vrolijk. De dreun van de grote trom voel je tot diep van binnen in je buik.
Na de pololanise mogen ze naar binnen en daar is er poppenkast, pannenkoek en limonade.
Om 3 uur gaat deze keer de school uit.
Ewald en Mira maken mensen bang door heel hard Boe te roepen als ze voorbij lopen en als de mensen dan opspringen van schrik lachen ze heel hard en roepen:"T was maar een grapje. Wij zijn hele gevaarlijke monsters."
Gelukkig worden de mensen niet boos.
De andere dag is het dan eindelijk zo ver. Om 1 uur moeten ze al in de Molenstraat zijn. Daar vandaag gaan ze op pad.
Zenuwachtig zijn ze toch wel een beetje. Als ze een prijs winnen mogen ze de andere dag in de grotemensenoptocht meelopen.
Ewald belt bij Mira aan en ze gaan samen, met de papa's en mama's naar de opstelplaats.
Er is al muziek, en ook de prinsenwagen staat klaar. Een grote wagen met een soort ton bovenop, waarin de prins en de nar gaan staan.
Ze kijken dan boven de mensen uit en zwaaien en gooien met confetti en serpentines.
De kinderen praten en lachen met elkaar. Daar is juf. Ze heeft een kaartje om haar nek waar een nummer op staat. Nummer vier.
Op de straat staat ook een grote vier geschilderd. Daar moeten de kinderen gaan staan.
Om half twee klinkt er een fluit. De politiewagen komt er aan, met zijn blauwe zwaailichten en sirenes.
Je zou er haast bang van worden. Saskia, één van de kinderen uit de klas, wordt er gewoon nerveus van. Maar dat komt, omdat ze vorige week een ongeluk heeft zien gebeuren. Dat was eng.
Ewald kijkt vol bewondering naar de grote witte wagen met de blauwe en rode strepen. Wat zou hij graag al volwassen zijn. Dan wordt hij ook agent...
Na de politie komt eerst de muziek. Ze hebben zich "DE VROLIJKE NOOT "genoemd, en vrolijk wordt het zeker.
De juf gaat naast de kinderen staan en zegt:" Nu opletten. Straks gaat nummer drie weg en dan lopen wij er achteraan. Volg mij maar en doe maar een beetje lollig." Eindelijk kunnen ze dan weg.
Juf loopt voorop en de kinderen sjokken er achteraan. Je mag niet hard lopen, want ze moeten goed kunnen zien wat je uitbeeld.
Sneeuwwitje ligt in een glazen kistje en slaapt. Dat is nog eens een makkelijke rol. Mira zou zelf ook wel Sneeuwwitje willen zijn. Die heeft het lekker warm en ze wordt niet eens moe.
Maar, dan komt de prins uit het sprookje die haar een kus geeft en dan gaat ze rechtop zitten en wrijft haar ogen uit.
Dit toneelstukje moeten ze steeds opnieuw spelen, net zolang tot de optocht klaar is.
Mira en Ewald hoeven alleen maar achteraan te lopen. Roodkapje wordt achterna gezeten door de wolf, dat is een verkleed jongetje. En de jager loopt er ook nog achteraan, met een houten geweertje.
Oma is er ook, in een blauwe nachtjapon en een slaapmuts. Trots kijken de kinderen naar de mensen aan de kant. Wat is het druk....
Daar heb je de Oma van Patrick. Ze is wát trots op haar kleinzoon.
Oh, daar staan Pap en Mam. En de buurman, en tante Lies... Veel te vlug zijn ze bij het eind gekomen .
Hier moeten ze op elkaar wachten en ze krijgen snoep en limonade. Als alle kinderen weer terug zijn gaat het feest verder in het wijkgebouw en hier worden dan de prijzen uitgereikt, en, zowaar, geloof het of niet, de groep van Openbare School de REGENBOOG heeft gewonnen....Nu mogen ze morgen nog een keertje in de grote optocht meelopen.
Was het maar vast morgen....Dan winnen ze niks meer, maar meedoen is zeker zo leuk....
Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
