Pieter Jan de Vlieger en Winnie Verheul zijn allebei kinderen van 6 en 7 jaar.
Winnie is 7, en Pieter Jan, die is binnenkort jarig.

Ze zitten samen in dezelfde klas, naast elkaar. Dat is al zo vanaf de kleuterschool.
Ze wonen ook naast elkaar.

Het is bijna herfstvakantie. Dat is reuze fijn, want je kunt dan lekker in het bos gaan wandelen.
Pieter Jan heeft een hondje. Een keeshondje, helemaal wit, maar een klein  bruin vlekje aan zijn pootje. Hij houd altijd zijn oortjes recht overeind en zijn staart kwispelt als Pieter Jan hem roept.

Het hondje heet Sneeuwvlokje
Ja, echt, ik kan het ook niet helpen .

Winnie heeft geen huisdier. Maar ze loopt altijd fijn mee als Pieter Jan met zijn hondje op pad gaat.

Mama en papa de Vlieger en mama en Papa Verheul hebben óók vakantie.

Ze hebben afgesproken dat ze een paar dagen met hun kinderen naar de Veluwe gaan.
In een huisje. Er mogen ook hondjes komen.

Maar ze moeten dan wel aan de riem blijven. Dat is echter geen bezwaar voor Sneeuwvlokje.

Eerst gaan ze smorgens vroeg al met de auto naar Hoenderloo. Daar is een logeerpark.
Het is een heel mooie dag. De zon schijnt en er waait een zacht windje. Het is niet koud.

Op de weg is het ook niet druk en na een uurtje rijden zijn ze al waar ze wezen moeten.
Maar ze zijn eigenlijk nog te vroeg, want ze mochten pas om half 12 in het huisje....Het is nu half
11. Wat zullen ze nu gaan doen in die tussentijd?

Sneeuwvlokje moet even uitgelaten worden want hij heeft nog niet zijn plasje en drukje gedaan.
Dus, kunnen ze gelijk de omgeving van  het park wat verkennen. Dan zijn ze er maar vast en weten ze hoe ze moeten lopen als ze naar het vakantiewinkeltje moeten of naar de sauna.

Maar dat is eigenlijk niet zoveel voor kinderen. Die gaan liever zwemmen. Er is ook een overdekt zwembad op het terrein.

Gelukkig maar dat mama Verheul nog het zwempakje van Winnie in de koffer heeft gepakt.

Een beetje stijf van het zitten in de auto lopen de kinderen naast hun ouders door een stille laan met grote bomen aan de kant.

Sneeuwvlokje heeft het druk met snuffelen en kwispelen. Hij vergeet zo wat om te plassen.

Het is zo leuk hier...

Er zijn een heleboel dingen te zien. Paddenstoelen in de mooiste kleuren. Echte rode met witte stippen, zoals je die in de Efteling ziet...en een heksenkring, allemaal kleine paddenstoeltjes van dezelfde kleur die rond een boom staan, in een cirkel.

Wat mooi. En er zijn elfenbankjes, die zitten tegen een stam van een boom gekleefd.

Je kunt je er zo de elfjes bijdenken, die met hun dunne beentjes op het bankje zitten te kwebbelen met elkaar en eikeltjeskoffie drinken of thee van rozenblaadjes.

Opeens  begint Sneeuwvlokje te  blaffen en springt opgewonden op en neer...
Wat zou er zijn?

Aha, er schiet een zwarte schim de boom in. Een eekhoorn. Wow, wat een grote staart heeft hij.
Jammer dat hij zo snel weg is tussen de takken. Je kunt hem niet eens goed zien.

Met open maand staat Pieter Jan het beestje na te kijken, maar het is al in geen velden of wegen meer te zien.

Het is tijd om terug naar het logeerpark.

Onderweg komen ze nog voorbij het winkeltje en voorbij een paal waar wegwijzers op staan hoe je kunt wandelen.

Dat zullen ze ook nog wel eens gaan doen.

( wordt vervolgd)