Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    10-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lied
    Een gedicht van Gentil Antheunis 1840-1907

    't Lied der Minne

    Kent gij 't lied der minne,
    't Schoonste lied van al?
    ‘t Klinkt door woud en velden,
    't Dreunt door berg en dal;
    't Vloeit van hart tot harte,
    't Zingt van mond tot mond,
    't Leeft van eeuw tot eeuwe,
    Land en wereld rond.
    Ja! waar dringt het niet?
    Ja! wie zingt het niet,
    't Zoete lied
    Der minne?

    Zij zaten daar getweeën,
    Zij zaten er reeds lang;
    Zijn oog blikte in haar ogen,
    De blos gloeide op haar wang.
    En geen van beî kon spreken,
    Want liefde heeft geen taal;
    En toch was 't hun, als klonk daar
    Een hemels schoon verhaal.
    Dan liet zij 't hoofdje zijgen
    Tot op zijn borst... en toen,
    Toen plukte hij, ontheven,
    Haar eerste liefdezoen.

    Zij zaten nog getweeën,
    Nu een gelukkig paar,
    Zij 't oog gericht ten gronde,
    Hij 't oog gericht tot haar.
    En eensklaps had zij hijgend
    Haar gade vastgekneld...
    Hij vroeg haar: ‘Zeg mij, liefste,
    Wat is 't dat u ontstelt?
    Wat! tranen zelfs! Vergeet niet
    Hoe diep gij wordt bemind!’
    Hij hoorde snikkend staam'len
    Van ‘moeder, vader, kind!’

    Zij zaten nu gedrieën....
    Hij trotser dan een vorst,
    Zij, schoner nog, beschouwend
    Het wichtje aan haar borst.
    Ja, 't sliep daar tussen beiden,
    En wijl hij spreken wou,
    Deed zij hem angstig teken
    Dat hij toch zwijgen zou.
    Maar eer zij kon verhind'ren,
    Schuw over 't kind gebukt,
    Had hij op hare lippen
    Een vuur'ge zoen gedrukt.

    Dat is 't lied der minne,
    't Schoonste lied van al;
    't Klinkt door woud en velden,
    't Dreunt door berg en dal;
    't Vloeit van hart tot harte,
    't Zingt van mond tot mond,
    't Leeft van eeuw tot eeuwe
    Land en wereld rond.
    Ja! waar dringt het niet?
    Ja! wie zingt het niet,
    't Zoete lied
    Der minne?

    Uit het hart (1874)

    schrijver

    10-04-2012 om 16:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwerver
    Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

    De zwerver spreekt

    Op stille tocht en eenzame ommegangen,
    Voel ik mij dichtst bij die mij zijn gebleven
    Als sterren in dit al te duistre leven,
    En 'k leef in hen en ken geen vreemd verlangen.

    Liefde is het louterst, die van brandend prangen
    Noch bang begeren weet, - wier durend streven
    Is: lichtende gedachtenbeelden weven,
    Op liefdes zoet stramien uit strijd gevangen...

    Toch, soms, - als wolkenveren in heldre luchten, -
    Waart door mijn klaar gemoed een teder duchten,
    Dat mijn zó stil beminden leed geschiedt...

    Dan: om hun haardsteên heimlijk te beveilgen,
    Waak ik 's nachts aan de poorten mijner heilgen,
    En 'k bid voor hen, maar zij, zij weten 't niet.

    schrijver

    09-04-2012 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meid
    Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

    De meid van hierover.

    Zodra als de haan en de leeuwrik te zaam,
    Wen 't daagt in de Oosten, me wekken,
    Dan spring ik het bed uit, en loop naar het raam,
    En haast me het open te trekken.
    En 't raam van hierover gaat insgelijks op,
    En achter het klimmende lover
    Ontwaar ik de vriendelijk knikkende kop
    Der lieflijke meid van hierover.

    Dag, Sander! Dag, Mieken!.... Daarmee is het uit,
    Meer zeggen we niet tot elkander.
    En 's avonds, als 't klokje ten Angelus luidt,
    Dan is 't weer: Dag, Mieken! Dag, Sander!
    Doch zeg ik maar luttel, zo denk ik te meer,
    En wat voor kastelen ik tover,
    Verraden wellicht mijne blikken, zo teer,
    Der lieflijke meid van hierover!

    Wel lastig maar eerlijk verdient ze haar brood,
    En zingende zit ze te naaien.
    Heur haar, dat is blond, hare wangen zijn rood,
    Hare ogen, die weet ze te draaien!

    Er slendren veel heertjes al pinkend voorbij,
    Maar zij mijne plunje ook wat grover,
    Toch kijkt ze naar hen niet zoozeer als naar mij,
    Die lieflijke meid van hierover!

    Ik heb haar zo lief! En of zij van me houdt,
    Dat vraag ik niet later dan morgen:
    En zegt ze van ja, dan maar seffens getrouwd,
    En God zal voor beiden wel zorgen.
    En make geen wijn ons het hart er ooit warm,
    En zij 't in ons huisje zo pover,
    De koning te rijk zal ik zijn in de arm
    Der lieflijke meid van hierover!

    Liederen (1868)

    schrijver

    08-04-2012 om 21:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geven

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Geven, geven!

    Geven, geven! Alle vrachten
    rijzen in het hoogste want,
    en de leegte legt een zachte
    weemoed in de moede hand.

    Geven, géven! Laat de huizen,
    sluit de ramen, dek de haard:
    de open heemlen zijn de sluizen
    voor uw ongeduld'ge vaart.

    'k Ben geleegd; ik ben verleden;
    'k wórde dood: ik heb gevoed.
    Al wat komt is mijn verleden,
    waar 't gewerd uit mijne bede en
    lacht uit mijn vergeten bloed.

    Het bergmeer (1928)

    schrijver

    07-04-2012 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uren
    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Ik kan uren

    Ik kan uren
    Zitten turen
    Naar het wisselend zilveren spel
    Van de stippen,
    Die er glippen
    Over 't water bij de wel.

    Ik kan uren
    Zitten turen
    Naar 't krioelen door het mos
    Van de diertjes
    En de miertjes
    In het boom-gekroonde bos.

    Ik kan uren
    Zitten turen
    Naar het grillig twijggewoel,
    Dat zich spiegelt
    En zich wiegelt
    In een zonnig-eff'ne poel.

    Ik kan uren
    Zitten turen
    Naar der wolken hoge drom,
    Statig zeilend,
    Of verwijlend
    Aan de helle hemeldom.

    Ik kan uren
    Zitten turen
    Naar de vochte maneschim,
    Mat vergloeiend,
    Zacht vervloeiend,
    Dalend, dalend naar de kim.

    Gedichten (1888)

    schrijver

    06-04-2012 om 19:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. oude sproke
    Een gedicht van Marie Metz-Koning

    Een oude sproke

    Daar is een oude sproke, van een roos
    Die eenmaal in de duizend jaren bloeit;
    Maar die in wildernis van dorens groeit
    En die daar leeft een al te korte poos.

    Daar is een oude sproke, van een man
    En van een vrouw die bij de dorens staan;
    Wanneer hun hand ten plukken uit wil gaan
    Is die geboeid in angst van toverban.

    En als hun bleke vingers toch vergaan
    En in de dorens even samen zijn,
    Dan ligt de roos gedood in dorenpijn
    Dan zien ze elkander als ontwaakten aan.

    Daar is een oude sproke, van een kruis
    Dat staat waar wegen van elkander gaan;
    Van ogen, die in moeheid toegedaan
    Toch in zich vinden 't vredig Vaderhuis.

    schrijver

    05-04-2012 om 15:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentelicht
    Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-van der Schalk 1869-1952

    Te lopen in het jonge lentelicht

    Te lopen in het jonge lentelicht,
    dat nu elke dag langer openbloeit, -
    naar de steilte te heffen het gezicht,
    daarheen waar hoog, eenzaam een vogel roeit,

    of maar naar de top van de populier,
    waarin de merel zijn avondlied zingt, -
    lied, waar al het geluksverlangen in klinkt,
    dat nu rumoert door mens en dier, -

    zo te lopen, vaak vol bekommering
    over de wereld, het duistre gebeur

    in haar; kleine, nietige enkeling
    vol zwakheid en vol twijfel en getreur,

    en dan op eens, vol moed weer en vol drang
    te helpen en ook nog soms, vol lentezang.

    schrijver

    04-04-2012 om 12:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.doof
    Een gedicht van W.J. van Zeggelen 1811-1879

    Oost-Indische doofheid

    'k Wil 't wel weten dat Klorinde
    Me in het hart bestorven ligt;
    'k Val wat blo, en toch 'k beleed haar
    Mijn gevoel door lonk en dicht.
    Maar ja wel! Ze is niet hardhorend
    Of onvatbaar, zo 'k geloof -
    Voor mijn zuchten en mijn zangen
    Blijft nochtans Klorinde doof.

    'k Dacht: ik was nog al kapabel;
    'k Werd begerig naar een ambt,
    'k Heb vol moed de grote heren
    Met verzoeken aangeklampt:
    Ach, wat hielpen al mijn beden,
    Die men stil ter zijde schoof,
    'k Had geen wagen om te kruien
    En... de heren bleven doof.

    'k Had een tante, 't mens had centen,
    Of ik op 't legaatblad stond?
    'k Hoopte 't wel, maar mijn vertrouwen
    Had, helaas, een zwakke grond.
    Andre neefjes wisten beter
    Om te springen met de sloof;
    Nu ging 'k ook mijn best aan 't vleien -
    't Was te laat; mijn moei was doof.

    Doofheid is een ramp van 't leven,
    Die wel medelij verdient;
    Met geduld zou 'k willen schreeuwen
    Aan het oor van vrouw of vriend;
    Maar bij enklen, 'k wil 't bekennen,
    Staan geduld en ijver stil,
    'k Heb geleerd; het doofst van allen
    Is hij die niet horen wil.


    1846.

    De dichtwerken (1886)

    schrijver

    02-04-2012 om 11:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de nood
    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE NOOD

    Toen klopte aan de kamerwand
    een schuchter ijle zwarte hand
    'waak op! ik ben 't! de Nood!'

    Ik zei, ik ken u al zo wel
    gij met uw grauwe zwarte vel,
    hoe? heb ik u genood?

    'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
    wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
    hoe stoort gij mij zo snood?

    'Gij hebt mij niet genodigd niet
    maar ik heb u iets te zeggen, iet,
    hoor 't aan, speel niet zo groot!

    Het kindje dat uw kind zal zijn
    moet ik van 't lot begeleider zijn
    van 't dragen tot de dood.'

    Begeleid het, 'laas! maar laat het iet,
    neem het zijn trots en daadkracht niet,
    neem het zijn haat en weerstand niet;
    zo anders ... bleef het dood.

    Toen ging er langs de kamerwand
    een schuwe ijle zwarte hand:
    grauw-luidloos vlood de nood.

    Een bonte vlucht (1911)

    schrijver

    01-04-2012 om 11:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentelust
    Een gedicht van Gentil Atheunis 1840-1907

    Lentelust

    Wanneer het ijs zal dooien
    Bij zoele zuiderwind,
    Zal vreugdig zich ontplooien
    Elk harte, dat bemint.

    Dan zal de Mei ontwaken,
    De jeugdige, lustige Mei,
    En zingend zich vermaken
    Langs heuvel, dal en wei.

    En waar de Mei zal zingen,
    En waar de Mei zal gaan,
    Zal 't zwellend botje springen
    En 't frisse bloemtje ontstaan.

    Dan zullen bomen, hagen,
    Langs weide en heuvel en dal,
    Zo menig nestje dragen
    Waar 't heimlijk piepen zal.

    Dan zal ik langs de velden,
    In geur en kleur en licht,
    Haar 't zoet geheim vermelden,
    Dat diep in 't hart mij ligt.

    En wil zij knikkend blozen,
    De zoete liefste mijn,
    Dan zal 't vol zang en rozen
    In beide ons harte zijn.

    Uit het hart (1874)

    schrijver

    31-03-2012 om 16:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.snoepwinkeltje
    Een gedicht van M.A. de Wijs- Mouton

    Snoepwinkeltje

    In de donkere straat
    waar het belletje gaat,
    Kletst ‘t deurtje al rinkelend open
    Komen in ‘t kamertje klein
    Bij ‘t lampenschijn
    De kleutertjes binnen geslopen.

    En ‘n dappere vent
    In zijn knuistje een cent,
    Stapt naar voor en blijft grinnikend zwijgen.
    Tot de koopvrouw geleerd,
    Zijn fortuin inspecteert,
    En verteld wat hij daarvoor kan krijgen.

    ‘t Is ‘n reep zwarte drop,
    Koek met suiker er op
    Een kleurbal, een zuurbal, een wafel
    Een zoethouten stok
    Of ‘n kleurige brok
    Ligt alles bijeen op tafel.

    Als de kapitalist
    Zich wat dikwijls vergist,
    De koek en de suiker beduimelt,
    scheldt de juffrouw verwoed,
    Dat ie ‘t kostlijke goed
    Met zijn smerige vingers verkruimelt.

    De kleuter verbaasd,
    Dat de juffrouw zo raast,
    Smoest stiekum wat met zijn kornuiten,
    De keus wordt bepaald,
    De kleurbal betaalt,
    Dan schooien zij slent’rend naar buiten.

    In de donkere straat
    waar ‘t troepje nu gaat,
    Wordt hevig gewikt en gewogen;
    Dan zuigen z’ om beurt,
    tot de bal is verkleurd,
    En hun rijkdom illusie vervlogen.

    schrijver

    30-03-2012 om 10:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontstegen
    Een gedicht van Marie Metz-Koning 1868-1929

    Ontstegen lente

    Een vogel fluit; de buien zijn voorbij.
    In zonlicht juicht de breed-gezwollen stroom.
    Nu zijn der mensen ogen blij en vroom
    Bij 't voelen van een lieflijker getij.

    De zuiderzoelte kust de leden loom.
    O, zaligheid van de avond, als gevlei
    Van rozengeur geloven in ons lei
    Aan de eeuwge schoonheid van een liefdedroom.

    O, wrede lente, o, zware kruisiging!
    Voor wie der kleine liefde niet ontsteeg,
    En eenzaam is; uw lieflijk aanzijn leeg
    Gelijk een schrijnend afzijn onderging.
    O, lente, die in god-geluk omving
    Hem die uit Zich tot Zich bevrijding kreeg!

    schrijver

    29-03-2012 om 11:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gij
    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    O, gij voor wie de driften zwijgen

    O, gij voor wie de driften zwijgen
    Wanneer de droppels door uw borst
    Als door een doek der liefde zijgen
    Ter lessing van des kindjes dorst,
    Wat zijt ge schoon en opgetogen,
    Iets zoets ontstraalt uw dromende ogen.
    Iets, dat getuigt hoe gij geniet,
    Iets, als in ‘t oge der gazelle,
    Wanneer zij in de klare welle
    Met lust zich rein weerspiegeld ziet.

    Bemerkt ge niet in ‘t teedre wichtje.
    Als in de bron, uw evenbeeld,
    In wiens onnozel aangezichtje
    Nu reeds de reine liefde speelt?
    Ik voel het, ‘k ben voor u verdwenen,
    Maar toch mijn harte zal niet wenen,
    Een kindeke ligt op uw schoot,
    Dat gij met feller gloed zult minnen
    Dan ‘t woest gestorm der hete zinnen,
    Dat u de mannenliefde bood.

    O heilig, driemaal heilig wezen,
    Waaruit het vlees zo fris verrijst,
    O, laat mij in uw blikken lezen
    De vreugde die uw ziele spijst
    Met liefde voor de schone wereld,
    Terwijl aan uwe borsten perelt
    De melk in volle zuiverheid,
    Terwijl uw kindje ligt te woelen
    En teer maar innig moet gevoelen
    De moeder is de onsterflijkheid.

    Aan Johanna's nagedachtenis deel III (1933)

    schrijver

    28-03-2012 om 11:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    27-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.brief
    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1936

    HAAR BRIEF

    Nu zit ik hier alleen en schrijf,
    Maar ´t schrijven laat mij onvoldaan,
    'k Voel iets dat ik niet schrijven kan
    En laat op 't eind iets anders staan.

    Ik wou hem zeggen wat ik denk,
    Maar weet niet hoe ik 't schrijven zal:
    Want wat een mens in woorden schrijft
    Mist stem en lach, ach stem vooral.

    Dat maakt mij angstig of ik soms
    Verkeerd schrijf wat ik zeggen wil.
    Was hij maar hier of ik bij hem,
    Dan zei ik 't zacht en lachte stil.

    schrijver

    27-03-2012 om 19:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentezang
    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    Lentezang

    Daar komt de Lente:
    Ze spreidt algauw
    Haar hoge tente
    Van licht en blauw!

    De velden laaien
    In zonnegloei;
    De weiden waaien
    Vol bloemenbloei!

    Het beekje huppelt
    Zo vlug en fris;
    En zilver druppelt
    Van bies en lis.

    De bomen strekken
    Hun armen uit.
    De wilgen lekken,
    De berk loopt uit.

    Al! takken, twijgen,
    Al wierookwerk!
    De leeuweriks stijgen
    Op vlammenvlerk!

    En liefde en hopen
    Het al doordringt:
    Het hart gaat open,
    De ziele zingt.

    O zonnedagen!
    O geur en fleur!
    Een hemelwagen
    Staat vóór de deur.

    Liedren voor 't volk (1903)

    Illustratie: Champs de printemps door Caude Monet (1840-1926)

    schrijver

    26-03-2012 om 11:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenzaamheid
    Een gedicht van Marie Metz-Koning 1868-1926

    Eenzaamheid

    Van alle dingen die de mensen wachten
    In aards verlangen naar gelukkig zijn,
    Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten
    Naar één te worden door tezaam te zijn.

    Bij alle vreugden die de mensen derven
    Is niets zo zeker als de zekerheid:
    Alleen te leven en alleen te sterven
    In eigen pijn van eigen zielenstrijd.

    Er peilen ogen en er tasten handen
    Die nimmer dringen in der vreemden geest;
    Die nimmer reiken dan aan zielenwanden
    Waar vreemde smart gekerkerd is geweest.

    We leven naast elkaar als arme blinden
    En tasten naar die andren om ons heen.
    We zoeken andren om onszèlf te vinden
    In de eenzaamheid van eigen ziel alleen.


    Ascona, 1922

    Verzen

    schrijver

    24-03-2012 om 09:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waar
    Een hartenkreet die me aansprak en hier geplaatst
    Schrijver Wim en verder onbekend

    waar te gaan

    Waar te gaan als de weg gesloten is.
    zoekend naar een zijweg oh kon ik maar vliegen
    alsof ik alles maar constant mis
    constant tegen mezelf loop te liegen

    En dan? terug of gewoon stoppen?
    En nu? verder met waar te gaan zonder resultaat?
    ergens binnen gaan zonder kloppen?
    of... is het allemaal te laat

    Ik weet wel dat morgen komt met nieuwe dingen
    dat morgen mogelijk een oplossing geeft
    maar nu loop ik me in allerlei bochten te wringen
    en is er niks in mij wat echt leeft


    22-03-2012 om 21:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zandlopermaker
    Een gedicht van Heiman Dullaert 1636-1684

    Op het graf van ene ZANDLOPERMAKER

    Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd,
    ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft,
    Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open,
    Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.

    Dullaerts Gedichten (1719)

    schrijver

    20-03-2012 om 14:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.éénmaal
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Laat mij nog éénmaal

    Laat mij nog éénmaal met U gaan:
    Uw woord was mij zo strelend zacht!
    Beween nog eens mijn stille waan,
    Mijn liefde en droef verborgen klacht.

    Laat mij nog éénmaal met U gaan
    En luistren naar dit teer gerucht,
    Dat uit U schreit in traan na traan
    Om 't leed, waarvan mijn peinzen zucht.

    Laat ons nog éénmaal samenstaan -
    De wereld wenkt zo grijs, zo wijd...
    Geef mij nog éénmaal, vóór wij gaan,
    Uw troostende barmhartigheid.

    Eén enkle maal: dan zal Uw hart
    Vergeten wat gij thans beschreit -
    Mijn droefenis die zwijgend mart,
    Mijn smart die om Uw droefheid lijdt.

    Geef mij nog ééns Uw koele hand:
    Dan zal 'k voor altijd van U gaan,
    En dwalen langs 't verlaten land,
    En klagen van mijn laatste waan.

    schrijver

    19-03-2012 om 14:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. na schooltijd
    Een gedicht van Cornelis Honigh 1846-1896

    Na Schooltijd

    Hoezee, hoezee! de School is uit,
    En 't werk vandaag weer af.
    De kindren mogen spelen gaan
    En zonder vrees voor straf.

    De meisjes lopen heel bedaard,
    Vooraan gaan Koosje en Kee.
    Kijk, daar is kleine Lida ook,
    In 't midden van die twee.

    Ze was van daag voor 't eerst op school,
    Zo blij komt ze er vandaan,
    Dat ze aan haar moeder vragen zal,
    Of ze elke dag mag gaan.

    De jongens zijn al ver vooruit,
    En lopen wie om 't hardst.
    Jan deed graag mee, maar denkt: ‘mijn lei -
    ‘Valt die, dan krijgt ze een barst.’

    ‘Toe, zusje,’ zegt hij, ‘draag mijn lei,
    Je hebt toch ook een tas,
    En krijgertje, zegt Moeder, komt
    Voor meisjes niet te pas.’

    ‘Zeg, zusje, wil je 't voor me doen?’
    En Klaartje zeide: ‘Ja!’
    ‘Zo gij straks voor me slingren wilt,
    Als 'k touwtje springen ga.

    ‘Dat's goed,’ zei Jan, daar liep hij heen,
    Zo hard als hij maar kon.
    Nieuwsgierig ben 'k, wie van die vier
    Dat spelletje wel won.

    Kijkjes in 't rond (1881)

    schrijver

    18-03-2012 om 16:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!