toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

Rutger Kopland
uit: Onder het vee,
Van Oorschot, Amsterdam 1966

De zee is één,
de branding is één,
de rots is één,
de vrouw is één.

Opgelost is haar verlangen
één van twee te zijn.

Eén in zichzelf geworden is zij,
twee in één.

Sterk als de rots,
onafwendbaar als de branding,
groots als de zee.

© Marianne Som
Uit: Een leven lang eeuwigheid, 1998

© Gerrit Achterberg
Uit: Eiland der ziel
Opgenomen in Verzamelde gedichten
Querido Amsterdam 1963

In de schemering

soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant

verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen

en waar de richting
er niet meer toe doet

het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken

in deze schemering
is men des te meer
de geboren eenling

zo de mens eigen
keer op keer

O ik zie de mooiheid...

O ik zie de mooiheid van
al alle dingen

Drìngende òp in mijn arm
mens brein
zijn

Mens wil ik voor alles, alles
mens zijn.

Dichters

Vele dichters

Maakte de letteren op

Toen stond de wereld nog niet zo op z’n kop

Er was vreugde en liefde

Het leven was vergenoegd en een genot

Als ze vandaag zouden terugkeren

Dan zouden ze zich lelijk aan deze wereld bezeren

Er valt geen regel meer te schrijven

Want allen op de aarde zijn oude mannen en wijven

De jeugd zijn ze in de zonde verloren

Het nieuwe kon hen niet bekoren

Men hoeft nu niet te morren

Want ze hebben de tijd met

hun rampzalig gedoe verloren

Krom

Krom liggen van de pijn

In het hoofd of in het lichaam

Je voelt alles samentrekken

Het leven is even een hel

Wat frisse lucht...

Wat een toevoer van zuurstof geeft

Het leven is dan nog wel geen feest

Maar de hevigheid is voorbij

Dan ben je na een ernstige pijn

Weer ontzettend blij

Je bent niet meer gebonden

Maar je kan weer vrij

Opstaan en verder met het

dagelijks leven gaan

Over adequaat

Toen werd hij kwaad,
Maar was dat adequaat?
Als je wilt reageren,
Moet je je realiseren,
Waarover het gaat.

Anders maak je onderhand
Van een mug een olifant.

Hitte

De hitte is brandend

De zon is als een vuurbal

Alleen geeft het nog geen knal

Het onweer kan naderen

Maar voorlopig zijn de aderen

Vol van heet bloed

Het zweet druipt van de toet

Oh…wat is de zomer zoet

Of hadden we zoiets niet in gedachte

Dan moeten we nu weer

Op koeler weer wachten

Een glaasje water is het advies

Maar op den duur smaakt

het ook niet meer

Morgen is het misschien beter

Hopelijk wordt het dan niet meer heter!

Want een mens z’n lamp zou

er van uit kunnen gaan

En dat heeft dan de hitte gedaan!

Over pannenkoeken.

In mijn collectie kookboeken
Was ik pannenkoeken aan het zoeken.
Ik vond er over melk en meel
En weet ik nogal niet veel
En over ronde hoeken.

Wat ik niet vond,
hoe krijg je die pannekoek rond.

Ochtend

Een grijze ochtend

Geen vrolijk schijnende zon

Ja, zo was het toen de ochtend begon

We leven zo graag met de zon

Maar de zon kan zo warm zijn

En laten voelen dat we eigenlijk arm zijn

Zonder zon kan er niets groeien

Maar zonder regen kan er niets bloeien

De bloemen staan vrolijk kleurend in de tuin

De ochtend begon toch best wel fijn!

Dan heeft een men geen last van chagrijn

Maar voelt het weer als een zwoele mantel

De vogels zijn vrolijk en bewegen zich dartel

Je hoort ze hun ochtendlied fluiten

Komen jullie ook naar buiten?

Dit is de tijd van ochtendstond heeft goud in de mond

Zo draait het leven van dag tot dag maar rond!

Mooie

Een mooie zomerdag

Een fijne temperatuur

Je geniet dan ieder uur

Je hebt geen last van

Zon of regen je kunt overal tegen

Behalve als het een hitte van

Vijf en veertig graden is

Dan gaat het toch met een mens mis

De bloeddruk gaat stijgen

Je loopt als een paard te hijgen

En je hangt je harp aan de twijgen

Nee, een zomerdepressie

krijg je niet allen van somber weer

Want de hitte maakt ook wel zo’n sfeer

Van er niet meer tegen kunnen

Ja, ieder ontvangt het zoals het wordt gegeven

Toch hebben alle mensen vaak op het weer wat tegen

Een mens zit niet verlegen om extra zon of regen

Een mens wil dat alles gaat zo als de mens het wil

Gelukkig heeft niemand vat op het weer

En zo gaan we weer op naar de herfst

Dan is het vaak dat een mens aan een depressie sterft

Omdat de donkere dagen er weer gaan aan komen

Ja, het leven geeft aan niemand speciale dromen

We kunnen aan niets ontkomen

We leggen de weg af die we moeten gaan

Met de zon of met de maan
Met goed of slecht weer

Het alles is in handen van de Heer!