Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    31-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kruisiging

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    DE KRUISIGING

    Kom mee, kom mee, daar is wat schoons te zien:
    Daar wordt een man gekruist op Golgotha.

    Multatuli..

    ===========================================

    Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren
    van Romen aan de spits ; - daar rond en achter
    een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er
    zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren

    golft alles opwaarts. Midden in de scharen
    strompelt een doodsbleek man, en zie: de wacht der
    soldaten zweept hem voort, en ieder tracht er,
    door 't volk heendringend, toch hem eens te ontwaren.

    Recht aardig! En daarbij, betraande vrouwen
    omringen hem; zijn moeder ook en teder
    staart zij hem aan: - helaas ! geknoopte touwen

    doorstriemen 't lichaam, maar nog eindloos wreder
    dan 't wreed gefolter! Moeders blikken snijden
    door 't stervend harte des gebenedijde.


    1886

    schrijver

    31-03-2013 om 10:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maneschijn
    Een gedicht van Margriet van Essen 1751-1793

    Aan het venster, bij maneschijn.

    Nacht en stil is 't, om mij heen
    Al 't gewoel des daags verdween.
    Slechts de lieve maan beschijnt
    Mij, door zorgen afgepijnd.

    Duizend tranen zijn gestort,
    Duizend zorgen afgekort:
    En, mij arme, die hier lij,
    Is de middernacht zelf blij!

    Zachtkens juich ik in mijn deel,
    Mij is alles evenveel.
    Niets van 't geen het oog bekoort
    Is er, dat mijn ruste stoort.

    Mag ik maar, vol zuiver vuur,
    U, bewondren - o natuur!
    Mag ik maar, ootmoedig stil,
    Gaan, waar God mij leiden wil!

    O wat wens ik mij dan meer?
    'k Heb dan al wat ik begeer,
    En, zo 'k ooit, door onspoed ween,
    'k Zie dan, door dit leven heen.

    schrijver

    30-03-2013 om 12:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rust
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Rust

    Geen smijdig goud of elpenbeen,
    Geen zuilbalk, verr' in 't West gesneên,
    Bewelft mijn kamers en portalen.
    Geen zijden val- of plooigordijn
    Onttrekt mijn oog de zonneschijn
    In slaapsalet of etenszalen.

    'k Heb Hessens schatkist, met het bloed
    Van menslijk slachtvee aangevoed,
    Noch Fredriks spaarpot leeggeplonderd;
    En voer in 't bonte koordlivrei
    Geen vetgemeste Huurlakei
    Wanneer mijn koets door 't Hofspui dondert.

    Maar 'k heb, bij 't oefengraag verstand,
    Mijn Dichterlijke luit ter hand,
    En niet geheel onvruchtbare ader.
    Zie daar mijn aanzien, schat en lust:
    Zie daar de bloemhof van mijn rust,
    Waar uit ik 's levens honing gader!

    Met dit mijn sober deel te vreên,
    Vermoei ik 't lot niet met gebeên
    Om 't nutloos meer, 't bedrieglijk beter;
    Maar dank die 't lastig arbeidszweet
    En 't armoed-rillen enden deed
    In 't matig van de thermometer.
    Thans moog, dit enige is mijn beê,

    Mijn golfje op de levenszee
    In kalme zwelling strandwaart rollen!
    En doe geen wissling meer van maan
    Een stormend springgetij ontstaan,
    Dat wind en baren help aan 't hollen!

    Wat draagt men, hellende over 't graf,
    Hier, hooggetopte duinen af,
    Daar, bergen op in vlakke heiden,
    Op dat het alomvattend oog
    Langs 't eindloos zeeruim weiden moog,
    En de avondzon te bed geleiden?

    Uw zon, o stervling, daalt eerlang!
    Reeds helt zij naar haar ondergang,
    En de eeuwigheid gaat voor u open.
    Wend, wend uwe ogen derwaart heen,
    Bereid uw laatste legersteen,
    In plaats van bergen op te hopen.

    O zalig, wie des aardrijks schoot
    't Herbergzaam bed der rust ontsloot
    In uitzicht op volmaakter morgen!
    Genadige Almacht, geef ons dit;
    En, wie hier bedel' of bezitt',
    Gij zult voor zijn behoefte zorgen.



    's Gravenhage,



    1806.

    schrijver

    29-03-2013 om 10:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stemmen
    Een gedicht van C.S. van Adama van Scheltema 1877-1924

    Zingende stemmen

    Zachte stemmen zingen door het leven,
    Stromend over aller harten grond,
    Doch de dromen die zij ruisend weven,
    Doch de beelden die zij wekken, zweven
    Zelden omhoog uit een zingende mond.

    In de onverzadelijke vlagen
    Van het leven gaat hun lied te loor,
    En bezij de paden, waar wij jagen,
    Naar de bodem onzer luide dagen,
    Neigt maar zelden een aandachtig oor.

    Maar op 's harten grond murmlen de beken,
    Waar een ongeweten licht in speelt,
    Waar de stemmen van dit leven breken,
    Doch waar nieuwgeboren stemmen spreken
    Rondom menig stil verzonken beeld.

    En de beken aller harten glijden
    Samen tot één fonkelende stroom,
    Stroom van schoonheid onder 's levens lijden,
    Aller stemmen dragend naar dien wijde
    Zee-gelijke en oneindige droom.

    Luisterend, met donker zachte ogen,
    Staan wie dichters heten aan die vliet:
    Dromend over menig beeld gebogen,
    Zingen zij, als 't ruisend riet bewogen...
    Zingen zij uw vliedend levenslied:

    Zingende stemmen (1914)

    schrijver

    27-03-2013 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vreemdeling
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De vreemdeling

    Laat mij alleen.
    dit is de tweesprong onzer wegen.
    gij hebt mij tot de verste rand geleid.

    maar keer hier om, ween niet.
    gij kunt de laatste tocht naast mij niet schrijden,
    noch ik met u, gij gaat hem eens alleen.

    gij zijt mij nochtans onverdeeld verpand:
    ik heb uw bloed de donkre kus gegeven
    van hen, die boven dood en leven
    ontstegen zijn. ik ben hun afgezant.

    ik beid uw komst.

    wij zullen eens de zwarten wijn
    van dood en donker uit één beker drinken,
    wij zullen stromend in elkaar verzinken
    en eeuwig zijn.

    vaarwel.
    ik keer niet weer.
    maar gij komt zelve, later.
    vaarwel. het water
    roept voor de derde keer.

    Gedichten (1941)

    schrijver

    25-03-2013 om 14:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leergierig
    Een gedicht van Contantijn Huygens 1596-1687

    Leergierig

    Jan, was ik toch als boek geboren, zei Katrijn,
    zo kon je dag en nacht met mij bezig zijn
    als met je boeken nu. Wel, zei Jan, en lachte,
    ik dank je voor je vondst, je hebt zeer goê gedachten:
    een boek was naar mijn zin, als ík maar kiezen zou
    wélk boek het wezen mocht. Welk boek dan? zei de vrouw.
    Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste wezen,
    dan had ik ieder jaar een nieuw boek om te lezen.

    Sneldichten

    schrijver

    24-03-2013 om 13:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mist
    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    MIST

    Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist
    Zich vlijend om 't gebied van stad en land;
    De lichten schijnen met een matte brand,
    Gehuld in damp'ge waâ van amethyst.

    't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist
    Gezien door dof-beslagen, glazen wand,
    Waarboven zich de grauwe hemel spant,
    In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.

    Het maanlicht worstelt om met flauw geglim
    Te dringen door het klamme grijze rag,
    Dat om het aard-gelaat zweeft als een schim.

    Want wind-stil weegt de kalmte van de dag,
    Geboren uit de tranen van de kim,
    Nog neder op de nacht met vreemd gezag.

    Tonen en Tinten

    schrijver

    23-03-2013 om 13:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geloven
    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    Geloven

    Wanneer ik nu in de oude bladen lees
    En zie het wonder beeld-werk van die tijden,
    Die nog voor 't heil-begerig oog belijden
    Een geloven, dat hoog boven werelds vrees

    En hel en dood en wat het meeste dees
    Tijden onteert : kil onverschillig lijden
    Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden,
    Des dervend nu doolt menig hart als wees;

    Dan voel ik in wie nu dichtste bij mij woont
    Al schijnt ook de aard van heiligheid verlaten
    En 't schoonst verjaagd door ongeloof verwaten,

    Dat toch de God, die in het diepst hart woont,
    Nog niet verscheidde en licht me in ziele-pracht
    Een eenzaam wacht-vuur, rondom donkre nacht.

    Proza en poëzie (1936)

    schrijver

    22-03-2013 om 13:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de laster

    Een gedicht van Lieuwe Schipper 1808-1870

    DE LASTER

    Hoe de laster smaal',
    En door vuige taal,
    Deugd haar kroon bezwalke, -
    't Schendend lipvenijn,
    Schoon het de aard' verschalke,
    God verblindt geen schijn!

    Zie, de nevel zwicht,
    Voor het zonnelicht,
    Dat de waarheid bloot leit;
    En de pest der aard',
    Staat, in al zijn snoodheid,
    Naakt geopenbaard.

    Wat zijn helse tocht,
    Gruwlijks samenwrocht,
    Tot zijn naastens smarte, -
    't Plet zijn eigen kop -
    God doorzag zijn harte,
    En stond wrekend op!

    De Liereman (1844)

    schrijver

    21-03-2013 om 16:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maantje
    Een gedicht van Rosalie Loveling 1834-1875

    Het maantje

    De maan loopt door de wolken,
    Zo zachtjes en zo snel;
    De kindren komen buiten,
    « 0, knaapje, ziet ge 't wel? »

    Toen stak het kleine knaapje
    Naar haar zijn armkens uit,
    En wou het maantje hebben,
    En weende en schreide luid.

    lk kan het u niet geven :
    0, zo ge later, kind,
    Ook 't levensheil woudt hebben,
    Dat men op aard niet vindt,

    Denk dan aan 't zilvren maantje,
    Dat door de wolken loopt,
    En dat hij veel moet lijden,
    Die op 't onmooglijk hoopt.

    Gedichten (1887)

    schrijver

    20-03-2013 om 11:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blindgeboren
    Een gedicht van P.C. Hooft 1581-1647

    Sonnet - Wanneer door 's werelds licht de blindgeboren jongen

    Wanneer door 's werelds Licht de blindgeboren jongen
    Gezicht verkreeg, hij stond verwonderd en bedeesd.
    Beweging, verwe, stal van plant, van mens, van beest,
    Verbluften zijn gedacht' en liefelijk besprongen.

    Voorts sloten, torens, schier ten hemel hoog gesprongen,
    Het tijd-verdrijf van 's mensen onderwind-al-geest;
    Maar de zienlijke god, de schone zonne, meest.
    Zijn tonge zweeg, 't gemoed dat riep om duizend tongen.

    Even aleens, mijn licht, wanneer gij mij verschijnt
    En dat mijn ziel ontdekt uw ziels sieraden vijndt,
    Die 't oge mijns gemoeds, dat t' haarwaarts strekt, ontmoeten

    Zo zwelt mijn hart van vreugd en van verwondring diep
    En danke jegens u en jegens die u schiep,
    Totdat het berst en valt gebroken voor uw voeten.

    -----------------------------------
    uit: Liederen en gedichten
    -----------------------------------
    's werelds Licht - Christus
    bedeesd - verbijsterd
    schier ten hemel hoog gesprongen - bijna tot de hemel reikend
    onderwind-al-geest - het alles ondernemende verstand
    ontdekt uw ziels sieraden vijndt - de schoonheid van uw ziel vindt blootliggen

    schrijver

    19-03-2013 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.doodsangst
    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Doodsangst

    Niet in de winter, wanneer dagen duister
    Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt,
    Maar in de zomer, als de bloei, de luister
    Van dag en nacht, het bevend hart verrukt.

    Niet in de winter als deuren en ruiten
    Kreunen bij 't woedend waaien van de wind
    Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten
    De dag laat eindigt en weer vroeg begint,

    Vrees ik de Dood, haat ik hem machteloos,
    Ik heb het leven zó lief en het gaat
    Buiten mijn macht genaadloos naar één eind.

    O, Vriend, lach niet meer. Maar een korte poos
    Eer de wrede Dood ons beiden verslaat
    En onze Vriendschap in het niet verdwijnt.

    Liederen (1917)

    schrijver

    18-03-2013 om 16:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bruisend
    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    Bruisend zwalpt

    Bruisend zwalpt me over 't hoofd ene zee;
    Wervelwind warrelt woest, rukt me mee...
    En de sterren verzwinden, verslinden elkander.
    Gans in gloed staat 't heelal,
    Doodsgebrul, angstgeschal,
    Klinkt overal!
    De zon alleen, die hemelsalamander
    Vonkelt tevreên op mijn vreeslijke val.

    Uilgekras, slanggesis mij begroet,
    't Spuwt naar mij, al wat kruipt, al wat wroet:
    En de nietige mensen verwensen mijn pogen.
    Brak ik stout slavernij
    'Sla hem dood!' - roepen zij,
    'Doof 't medelij!'
    Het graf alleen, die moeder helser logen,
    Opent de boezem en hunkert naar mij.

    Vrouwentroost, kindermin vind ik niet,
    Ach! mijn val baart hun zelfs geen verdriet...
    En mijn aaklige blikken verschrikken hen zeker.
    Gij, door min mij gejond,
    Kom tot mij, 'k ben gewond!
    Maak mij gezond...
    De liefde zelf, die zoete balsembeker,
    Vlucht en verloochent de stervende hond.

    schrijver

    17-03-2013 om 11:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijnwerkers

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Mijnwerkers

    Zij dalen zwijgend in de don'kre grond,
    Met bleke lippen en verflensende ogen,
    Vervloekend de hardvochtig-valse logen,
    Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond
    Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont,
    Van zuiv're zonneschoonheid overtogen,
    Het land lacht in het licht, en uit den hoge
    Een zoele vrede nederzijgt in 't rond.

    Dan zinken zij in zwarte, kille mijnen,
    Gebogen in hun jeugd, half-wezenloos,
    Gedwee hun beurt verbeidend bij de schacht.

    En bukkend moeten ze in de grond verkwijnen,
    In muffe damp — daarboven bloeit de roos! —
    Gevaren duldend in hun somb're nacht.

    Tonen en tinten (1900)

    Illustratie: Mijnwerker door Jan Toorop (1858-1928)

    schrijver

    15-03-2013 om 13:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bui

    Een gedicht van Anthony Winkler Prins 1817-1908

    Bui

    Grimmig snellen rondgerolde wolken,
    Eindeloos grote kluwens, aan door 't blauw.
    Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw,
    Scherp weerspiegeld in de molenkolken.

    Schelle fonkling van miljoenen dolken;
    Dan de donder; en, van regen lauw,
    Schudt de wind de hechte molenbouw,
    Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken.

    Zuiver, als geslepen edelstenen
    In een rand van donker goud gevat,
    Spiedt de klaproos door de halmen henen,

    Glanst de koornbloem helder na het bad;
    En het paard, met glimmend stijve benen,
    Scheert de klaver, koel en druipend nat.

    Sonnetten (1885)

    schrijver

    14-03-2013 om 10:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondgeluiden
    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    AVONDGELUIDEN

    Er moeten witte hoeven achter de zoom staan
    van de blauwe velden langs de maan
    's avonds hoort gij aan de verre steenwegen
    paardenhoeven
    dan hoort gij alles stille waan
    van verre maanfonteinen zijpelt plots water
    - gij hoort plots het zijpelen
    van avondlik water -
    de paarden drinken haastig
    en hinniken
    dan hoort men weer hun draven stalwaarts

    schrijver

    12-03-2013 om 12:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.half-maart
    Een gedicht van W.L. Penning 1841-1924

    Half-maart

    Door klonter-sneeuw in bijna duister,
    Na somb're dag zwoegt ge eenzaam voort;
    In kolk of wolk, niets roert of ruist er;
    Maar laag in 't West — zie schemerluister
    Als rozetuin door avondpoort!

    Daarheen, van 't nest op kille twijgen,
    Rolt warm-vertrouwlijk meerlgefluit;
    Als bloesem voelt ge een sneeuwvlok zijgen;
    En hoor, om ons op streek te krijgen
    Zond Lente al feestmuziek vooruit!

    Levensavond (1921)

    schrijver

    11-03-2013 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.plekje
    Een gedicht van Cornelis ten Hoet 1796-1832

    Aan mijn geboorte-plekje

    Heilige geboortegrond,
    Plekje, waar mijn wieg eens stond,
    Waar ik 's levens teedre jeugd
    Heb doorleefd in reine vreugd!

    Wonderschoon, bekoorlijk oord,
    Dat de zangen hebt gehoord,
    Waar, verrukt of weemoedsvol,
    Eens mijn jonge borst van zwol!

    Berg- en dal- en bronrijk land,
    Waar ik, aan der liefde hand,
    ’t Heil, zo lang door mij gezocht,
    Zoet en volop smaken mocht!

    O, steeds voel ik mij verrukt,
    Als mijn voet uw heuvlen drukt,
    Of door uw valleien treedt,
    En mijn blik uw omkreits meet.

    Maar onrustig jaagt mij ’t hart;
    ‘k Word beklemd van heimwee-smart,
    Van verlangens boezempijn,
    Als ik ver van u moet zijn.

    Heilige geboortegrond!
    Tot mijn laatste levensstond
    Hang ik aan u, als een kind,
    Dat zijn moeder teer bemint.

    Citherklanken (1832)

    schrijver

    10-03-2013 om 11:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blij zijn
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Zal ik nu blij zijn

    Zal ik nu blij zijn, enkel om bloemen,
    Enkel om bloemen en lenteblauw?
    Zal ik vergeten, nu bijen zoemen,
    Zal ik vergeten waarom ik rouw?

    Zal ik nu dromen, enkel om rozen,
    Enkel om rozen en zonneschijn?
    Zal ik vergeten mijn hart bevrozen?
    Zal ik vergeten mijn wondepijn?

    Zal ik nu zingen, om blauwe seringen,
    Enkel om bloemen en anders niet?
    Zal ik nu zingen, wijl meerlen zingen,
    Zal ik nu zingen een meielied?

    De Gids (1907)

    schrijver

    08-03-2013 om 21:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-03-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.knotwilg
    Een gedicht van Th. van Ameide

    De knotwilg

    Wie 's levens moker maar getroost laat beuken,
    doch in zich 't beeld bewaart, dat eens hem blonk,
    die voelt wel eindlijk in zijn oude tronk
    een vastheid groeien, die geen lot kan deuken.

    Al staat hij krom en armelijk ontwricht
    ergens alleen, ver van de blanke vlieten,
    door iedre nieuwe lent gedreven schieten
    lenige twijgjes naar het heilig licht.

    Gans uitgehold en meer dan half gekloofd,
    verwint zijn taaie leven alle wonden:
    zijn gulden bloesems geuren in het ronde,
    een zilvren blarenkrans omstraalt zijn hoofd.

    schrijver 

    07-03-2013 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!