Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    24-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    HERFST-IMPRESSIE

    Soms in de vroege ochtend, kleurt
    De hemel zo geheimvol licht;
    Dan is ’t of gij een schoon bericht
    In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
    En wie een donker lijden beurt,
    Hem wordt de last haast blij en licht;
    Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
    Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.

    Gij kent dit wel als schone schijn,
    Een lichtend uur, dat spoedig vliedt
    Voor uren, die zo licht niet zijn.
    Toch breekt soms door het moe refrein
    Van dag na dag het zuiver lied
    Van ‘t uur, dat nog zijn schoonheid biedt.

    Nagelaten verzen (1918)

    schrijver

    24-10-2013 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Herfst III

    De wind waait langs de heide,
    Waar 't korte daglicht vliedt,
    En donkre wolken glijden
    Langs 't zilvergrauw verschiet.

    Op verre molen draaien
    De wieken loom ál-door;
    Er zwermen bonte kraaien
    Om 't kronklend wagenspoor.

    Nu zal het najaar rijzen
    Met droevig doodsbegin
    En spinnen, met zijn grijze
    Lijkwade 't landschap in.

    Gedichten (1909)

    schrijver

    23-10-2013 om 16:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bloem
    Een gedicht van Cornelis ten Hoet 1796-1832

    Gelijk een bloem, zo teder is ons leven

    Gelijk een bloem, zo teder is ons leven;
    Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom;
    ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom,
    Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven
    Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven;

    Een felle noodstorm geselt vaak de vloed;
    De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed,
    En doet de sluimerenden angstig beven.

    Uw leven zij een bloem, die lieflijk bloeit,
    En spade eerst van haar stengel wordt gereten;
    Een stroom, die spieglend door de dalen vloeit,
    En aan wiens boord men gaarne is neergezeten;
    Een zoete droom, die ’t hart bekoort en streelt,
    Wiens beelden in het goud des ochtends gloren,
    En in wiens toverdreven ’t woudkoor kweelt! —

    Ziedaar mijn beê : God, moge haar verhoren!

    October 1825.





    22-10-2013 om 21:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wiegelied
    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    Wiegelied

    Zweeft neer, weeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.
    Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
    ruist, gij, mijn smart in slaap...
     
    In uw schaduw strek ik
    mij neer in de kille lucht.
    Mijn armen, mijn armen rek ik
    tot haar, die mij is ontvlucht...

    Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
    ruist, gij, mijn smart in slaap.
    Zweeft neer, weeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.

    Mijn hart kent geen ruste:
    dat is als een heel klein wicht.
    Wat moeder het suste en kuste,
    het schreit om gezelschap en licht...

    Zweeft neer, zweeft rond, o dromen,
    weeft mijn arm hart in slaap.
    Ruist droef, ruist zacht, mijn bomen,
    ruist mijn smart in slaap...
     
    Mijn smart kent rust noch duur,
    die is als een stokoud man,
    die snakt naar 't stervensuur,
    en het niet bereiken kan...

    De Gids jaargang 57 (1893)

    schrijver

    21-10-2013 om 21:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1953

    De wilde herfst komt langs de velden vegen

    De wilde herfst komt langs de velden vegen,
    De nachten worden jagende, de maan
    Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
    En giet een stalen schijnsel langs de wegen.

    De mensen worden kleiner; ingekeerd
    Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
    Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
    Voelen lichaamssappen worden lome.

    Er is een stil nadenken in het Al,
    Veel zelfbezinnen en een droef verbeiden,
    De dingen worden peinzende, er zal
    Veel sterven, bij dit herfstige getijde.

    Van God en van de natuur

    schrijver

     

    19-10-2013 om 22:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duivelen
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Duivelen wijsheid

    1. DIEN SLECHTS EEN ENIG GOD. Zo zij 't!
    Voor twee heeft niemand lust of tijd.

    2. KNIEL VOOR GESNEDEN BEELDEN NIET.
    Tenzij gij ze op rijksdaalders ziet.
     
    3. VLOEK NIET. Wat helpt het? Blijf bedaard,
    En kijk uw vijand in de kaart.
     
    4. KERK ELKE ZONDAG. Wat men zegg',
    Het blijft tot veel de beste weg.

    5. EER UW MEERDERE. 't Is de man,
    Van wie bevordring komen kan.

    6. NIET DOODSLAAN. Ook niet, tot uw schâ
    In 't leven houden voor en na.

    7. GEEN ECHTBREUK (foei!) GEEN OVERSPEL.
    't Bekomt de minste mensen wèl.
     
    8. NIET STELEN. 't Is een hals, die 't doet.
    Beetnemen werkt wel eens zo goed.
     
    9. GEEN VALS GETUIGENIS. Laster vindt
    Zijn weg wel zonder u, mijn vrind.
     
    10. BEGEREN? Nonsens! De eis des tijds
      Is: Concurreer, om 't even op wat wijs.

    Nog eens winterloof en dennenaalden (1904)

    schrijver

    18-10-2013 om 20:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichter
    Een gedicht van Johannes van Immerzeel 1776-1841
      

     

    Aan ene jonge dichter

    Ik las uw versje, lieve vrind!
    En 'k vond het droevig leég van zin,
    Maar opgepropt van ijdle wind;
    En is er nog wat draaglijks in,
    Dat hebt ge, weinig uitgezonderd,
    Aan andren schaamtloos afgeplonderd.

    Al weet gij, hoe men woord op woord
    Door 't rijm doet op elkander slaan;
    Al rollen zij geregeld voort,
    Als ballen in de kegelbaan;
    Óok 't brein moet rijk zijn en geslepen,
    De hand gevat op kloeke grepen.

    Al brult de stormwind in uw dicht;
    Al ratelt er de donder door,
    Doorvlamd, doorkruist van bliksemlicht;
    Dit zijn slechts klanken voor 't gehoor,
    Weet gij hen niet aan kunst te paren,
    En roert gij 't hart niet door uw snaren.

    Wanneer men goede dichters leest;
    Zich met hun schoon gemeenzaam maakt,
    Strekt dit tot voedsel van de geest,
    En richt de vlam die in ons blaakt;
    Maar in hun zog alleen te drijven,
    Doet altijd ons hun apen blijven.

    Bespied hun tred, en overleg
    Hoe ge elke voetstap zetten moet;
    Maar zoek en houd een eigen weg;
    En kies het schoeisel naar uw voet:
    Is die geen reuzenlaars gewassen,
    Dan moog 't Chinese broosje passen.

    Gij weet hoe 't Icarus verging,
    Die, vliegend met een kunstnaar mee,
    Op al te zwakke vleuglen hing,
    En nedertuimelde in de zee:
    Zo ge u voor zulk een val wilt wachten,
    Meet dan uw vlucht af naar uw schachten.

    Gedichten (1823)

    schrijver

    17-10-2013 om 14:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    16-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind
    Een gedicht van Gentil Antheunis 1840-1907

    Mijn kind, mijn leven

    Ik weet het wel, ik weet het wel;
    De liefde lokt en dwingt zo fel.
    De blik der liefste is zonneschijn,
    Haar adem geurt als ambrozijn,
    Haar kus vervoert tot waanzin toe,
    En nimmer is men 't kussen moe.
    Maar wat is, liefde, uw gloeiend vuur,
    En uw genot, zo kort van duur,
    Bij de kus van mijn kind, mijn leven?

    Wat schokt, beweegt zo diep de ziel
    Van hem, die roemzucht overviel!
    Hij streeft, hij klimt hardnekkig voort...
    Nu wordt zijn naam alom gehoord:
    'De kunstnaar, heil! Hoera! de held!’
    Dan glanst het oog, de boezem zwelt.
    Maar wat is kunst en roem en eer
    Bij 't strelend handje en 't lachje teer,
    Bij de kus van mijn kind, mijn leven?
     
    Ja! alles, alles smelt, vergaat
    In 't kind dat aan mijn zijde staat,
    Voor 't kind dat aan mijn lippen hangt
    En liefdrijk mij in de armen prangt;
    Wiens ziel zo rein in de ogen straalt,
    Wiens mond zo zoet mijn naam herhaalt;
    Mijn kind, mijn roem en hartelust,
    In wie mijn wens, mijn hoop berust,
    In wiens leven ik mag herleven.

    Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein,
    Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein,
    Kom hier, in 't binnenst van mijn hart;
    Daar schut ik u voor kwaad en smart,
    En 'k voed u met mijn vlees en bloed,
    En 'k warm u aan mijn liefdegloed.
    Dan zij mijn loon dat elke dag,
    Dat ik u zo beschermen mag,
    U beminnen, mijn kind, mijn leven

    Uit het hart! (1874)

    schrijver

    16-10-2013 om 21:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht
    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    DE NACHT IS STILLE

    De nacht is stille, geen gerucht
    Verneemt mijn luistrend hart;
    Het lover hangt, de staande lucht
    Is als bevrucht met smarte.

    De bloemen dromen, fluisteren niet;
    Ze schijnen lang gestorven.
    Gene starre door het duister schiet:
    Ach, zijn ze ook gestorven?

    Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom
    Zou niets in mij meer blaken?...
    Mij drukt als lood een kille schroom,
    Ach, zou de dood genaken?...

    schrijver

    15-10-2013 om 17:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de moede
    Een gedicht van C.S.Adama van Scheltema 1921-1947

    De moede

    Mijn lijf is mat,
    Mijn ogen zoeken
    In alle hoeken -
    Ik weet niet wat.

    Een zwakke lach
    Valt van mijn wangen,
    Ik ben gevangen
    Met een slag.

    Alles verstomt,
    Alles wordt duister,
    0 luister, luister:
    De wanhoop komt!

    De wanhoop sart
    Me en wil 't beslechten,
    Help gij mij vechten
    Mijn dapper hart!

    Steun gij mij weer,
    Keer het ten goede,
    Ik ben zo moede -
    Ik kan niet meer

    Zwerversverzen (1904)

    schrijver

    14-10-2013 om 11:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vleugelen
    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Vleugelen

    Een lied... een lied, uw leven lang!...
    Och mocht gij 't weten, lieve vrinden,
    Dat — zij uw harte blij of bang,
    Gij hóger lust noch rust kunt vinden,
    Dan in gezang!

    Van wàt er aamt in veld en vloed
    Heeft niets een schoner, zaalger leven
    Dan 't vooglijn, dat met frisse moed,
    In duizend liedren, onder 't zweven,
    De schepping groet.

    Of zo het diertje u vrolijk schijn',
    Omdat het Vleuglen heeft ontvangen. . .
    Gij vliegt zo goed als 't vogelijn!
    Laat maar de dankbaar-blijde zangen
    Uw vleuglen zijn.

    schrijver

    13-10-2013 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Alex Gutteling 1884-1910

    Leven in droom

    Wat was het landschap teer en fijn
    Vannacht in droom bij zilvren schijn:
    Een sierlijk brugje, een stralenbeek,
    De berkentwijgen rank en bleek,
    Huivrend, maar zonder ritseling.
    En wijl ik peinzend glijdend ging
    Over de lage heuvlen, grijs
    Bemost, als licht behageld ijs,
    Zag 'k eensklaps, als een avondgloed
    's Winters door neevlen rozig-zoet
    Achter de speelse kruinen poost
    (Gelijk een bleke bruid soms bloost
    Door van haar lokken 't weefsel blond),
    Ons huisje, in vreemde dromenstond
    Wonder herschapen: dak en muur
    Was warm en lieflijk gloeiend vuur,
    En schemervormen, toch herkend,
    Hadden iets toovrigs, als een tent
    In Oosters Nachtverhaal gebouwd
    Door geesten als uit zonnegoud. -
    Nu is het dag, wij dromen niet,
    En toch...datzelfde woudgebied:
    Een sierlijk brugje, een stralenbeek,
    De berkentwijgen rank en bleek,
    En ginds...wat gloeit daar onverwacht
    De kruinen door met wondre pracht?
    Ons huisje! Maar wij zagen 't nooit
    In zulk een sprookjes-glans getooid,
    Een wonder op de heldre dag.
    Nimmer ons oog die kleuren zag
    Zo warm, zo teer, door 't stille woud
    Scheemrend, als stond het niet gebouwd
    Op wijde hei...O zaligheid,
    Als ons ontzinkt de werklijkheid,
    Als altijd nieuw, hetzelfde ding
    Doet siddren van verwondering,
    Als men zijn nuchtre leven leeft
    In schijnselen als de Droom ons geeft!

    schrijver

    12-10-2013 om 17:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.minnen

     

    Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

    Ik min u nog

    Ik wilde u zien: ik zag u weer,
    En kwam u om genade smeken.
    Maar, wat ik poogde, ik kon niet spreken,
    En gij, ge sloeg uwe ogen neer.
    Geen blik, geen blos op uwe wangen,
    Geen woord: uw hart was koud en stom.
    Ik trilde en beefde van verlangen,
    Ge ging voorbij en zag niet om.
     
    Ik min u nog, al schondet gij
    De eed, mij eens vol vuur gezworen;
    Ik heb u lief zoals te voren,
    Al denkt ge thans niet meer aan mij.
    Verbitterd heb ik u verlaten,
    En vluchtte verre van u heen:
    U wou mijn hoofd vergeten, haten,
    Maar ach! mijn hart, dat zeide neen!

    Ja, vruchteloos heb ik getracht
    Uw beeld uit mijne ziel te drijven:
    Mijn allerliefste zult ge blijven,
    Schoon geen hoop me tegenlacht.
    En drukten mij ook andre schonen
    Vol liefde tegen mond en borst,
    Hun kon ik geen minne tonen,
    Al smachte ik van minnedorst.
     
    O noem ik u nog eenmaal mijn,
    Kom in mijn armen weergevlogen!
    En ware uw woord een andre logen
    Zo spreek - ik zal gelukkig zijn.
    Zeg, dat gij alles wilt vergeten,
    En danken zal ik op de knien...
    En eens wellicht - wie kan het weten -
    Zult gij mij ook weer geerne zien.

    Liederen (1868)

    schrijver

     

    11-10-2013 om 13:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verbeurd
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Verbeurd van alles

    Verbeurd van alles - o verscheurde droom-gemoedren!...
    Wij zijn de lang-verweeuwde en kind-verlaten moedren;
    wij blaffen in het spoor van, smoorlijk, Hecabe,
    of, in de ontreddring van de laagste rust verzonken,
    ons lammen dag ontlaên en leeg van alle vonken,
    verliezen aan geduld de vormen zelfs der beê.

    Liefde-verloren, wij, die lang al lam aan hopen,
    ons dochtren met de wateren der armoe dopen
    en bij geboorte spenen van onnozelheid:
    ons tand-vlees komt niet bloot dan bij het bloedig roeren
    van onze zonen die de opstand'ge vanen voeren
    naar onverstoorbaar-dom een dommelige tijd.

    Er is geen tijd meer, noch verlangen, noch verzoenen;
    geen dageraad belooft een daagraad; de seizoenen
    zijn blinder dan een god die zwijgt en nimmer bloost;
    geen dag die om een dag zijn scheemring laat berooien,
    geen vrouw die om bezit zich in de dood zal gooien
    en zelfs geen minnaar meer die de eigen wangen koost.

    Nagelaten verzen (1929)

    schrijver

    10-10-2013 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    DE SCHONE HERFST

    Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht
    Als naar een nacht van zwoel doorgeurde dromen:
    Naar 't koele licht en naar de gouden bomen
    In grauwe nevel langs de smalle gracht.

    De dagen waren vreemd van vege pracht,
    Een felle gloed scheen alles te doorstromen:
    De bloemen baarden huivrend-zoete aromen
    En wrede kleuren, bont en brandend-zacht.

    En als ik trad onder het droeve woeden
    Van stilte en weelde en lust de dood gewijd
    Voelde ik een beven door mijn leden spoeden,

    Maar ook, diep in mijn ziel die bang-verblijd
    De rijkdom dronk, het mateloze bloeden
    Van schrijnende angst en hete onzekerheid.

    Gedichten (1922)

    schrijver

    08-10-2013 om 18:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.graf
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Bij zijn graf

    De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,
     Alsof haar stralend dáar te beiden stond,
    Wijd open de armen, rijzig, jong en blond,
    Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf.

    En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond
    De naam van hem, wien dood nam van haar af.
    Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf.
    Zij strooit haar bloemen op de zerk in 't rond.
     
    Hier, voor zijn ogen, blauw als van een kind,
    Azuur van maagdepalm en hyacint,
    Daar, voor zijn lippen, rood van tulpengloed,
    Mimosagoud voor 't honingblonde haar,
    Voor héel zijn blankheid, lelies - O hij moet
    Wel voelen nu: die bloemen zijn van haar

    Jonge weduwe II (De Gids 1926)

    schrijver

    07-10-2013 om 13:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duiventil
    Een gedicht van Adriaan Loosjes 1761-1818

    De naam op de duiventil

    Philas, door de min bestreden,
    Had de naam van Amaril,
    Met zijn naam, wel diep gesneden
    Op de rand der duiventil.
    'k Zie haar na haar duifjes treden,
    Die ze als anders voeren wil.
    't Meisje vindt haar naam geschreven
    Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht:
    Wat zij dacht, is ons om 't even.
    Maar wie had het ooit verwacht,
    Dat haar duifjes hongrig bleven,
    Daar zij om geen voeren dacht.

    Minne-zangen en jeugdige gedichten (1790)

    schrijver

    06-10-2013 om 19:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtbloesems
    Een gedicht van Louis Couperus 1863-1923

    Nachtbloesems VIIII

    Kom mede in het duister, mijn kind!
    Kom mede in het duister, want de avond is schoon!
    Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon
    Zingt er de zangrige wind.

    Kom mede in het duister, mijn lief!
    Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet;
    Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt,
    Waar ze op haar stengel zich hief.

    Kom mede in het duister, mijn hart!
    Kom mede in het duister: ik smacht naar uw mond;
    Naar de blik uwer ogen; naar 't haar, dat zo blond
    Zich rond uw wangen verwart.

    Kom mede in het duister, mijn schat!
    Kom mede in het duister: 't al leeft met ons mee;
    Al de rozekens storten in haar beê,
    Zwijmlend, van kussen reeds mat...

    Zo schoon is de nacht, en zo stille is de wind...
    Kom dy mede in het duister, o mijn lief, o, mijn kind.

    schrijver

    05-10-2013 om 12:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.naar huis
    Een gedicht van Jacob Winkler Prins 1849-1904

    Naar huis

    Zoet gevoel naar 't lieve thuis te stomen,
    En, al naderende, u om niets bekreund
    Dan te zien of ge, uit 't portier geleund,
    't Dak ziet schemeren achter lindebomen !

    Of de buren reeds te voorschijn komen ?
    Of door 't rijden, waar de straat van dreunt,
    In de muren, door het dak gesteund,
    Spleet en barsten niet zijn toegenomen ?

    Maar wat kan u barst en spleet thans schelen,
    Groene pan of verveloos kozijn ?
    In de linde hoort ge uw vooglen kwelen,

    Op de bladeren speelt de zonneschijn ;
    Kinderstemmen komen 't oor u strelen
    Welkom ! welkom ! roepen groot en klein.

    Gedichten (1910)

    schrijver

    02-10-2013 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.destem
    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    De stem van Vincent

    Laat ons de blaren
    van alle leed vergaren.
    De aarde, ook vermoeid,
    heeft nooit dode
    blaren gedragen.
    De aarde wondt
    om, in de driedagestond,
    te laten herrijzen
    onder de loodzware kus van de liefde.

    En is die kus weerom licht leed,
    leed, dat alles is, - Ik ben Die is, -
    o, laat deze zoen niet verloren gaan
    want elke zoen is gloên van goed.

    Nooit wassen dode vruchten
    aan de bomen.
    De pijnen snikken eeuwig
    en laten hun lange tranen als vingers vallen.
    Weet dit, mijn zoon: wanneer alle leed leven wordt,
    houdt op het leven leed te zijn.

    schrijver

    01-10-2013 om 21:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!