Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    16-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    De bolle winden blazen blauwe kuilen

    De bolle winden blazen blauwe kuilen
    In 't asgrauw fulp der zware wolkenlagen.
    Een brede bundel zilverlicht komt vagen
    De rug van 't grijze paard, dat sleept de zuilen
    Van 't woud, gevelde stammen, op een wagen,
    Door 't blanke heizand. Matte zon bleef schuilen.
    De wegen-eiken staan als ijle tuilen,
    Maar de einder-berken, schimmenbleek, vervagen.

    De lucht vervullen blijder geen geruchten
    Dan, uit een verre hofsteê, honden janken
    En 't altoos eendre kling der paardenbellen
    Versmelt met donker dodeklokken-luiden.
    Maar 't somberst dunkt mij van die droeve klanken
    De slag der bijlen, die de bomen vellen.

    Nieuwe verzen (1920)

    schrijver

    16-11-2013 om 11:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    AAN JACQUES PERK

    De rozenknop in ranke vaas, vuurrood,
    Rijst roerloos uit het tere kristallijn,
    Stil in verwond’ring van zó schoon te zijn...
    Dan legt hij bevend héél zijn binnenste bloot.

    En hij geeft weer wat eens natuur hem bood,
    Wat eens zijn deel werd van de rijke regen
    En wat hij opving van de gouden zegen,
    Die naar deez’ aard in gulle golven vloot!

    Maar als de dag gedaald is, laat hij neer-
    Vallen de welke blaân, zo pas nog bloeiend,
    Want hij heeft uitgebloeid zijn bloei-begeer...

    O, mocht ik sterven in mijn jonge jeugd,
    Als heel mijn zoete zang, uit mijne ziele vloeiend,
    Gezongen is van liefde – leed en - vreugd...!

    schrijver

    14-11-2013 om 13:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herinnering
    Een gedicht van Maria Metz Koning 1868-1929

    Herinnering

    O, lief, berg aan uw borst mijn bleke wang
    En span uw armen veilig om mij heen:
    Hoort ge zó in mijn ziel dat zacht geween
    Om dingen die daar stierven al zo lang?

    Hoort ge zó zuchten om een leed-verleên
    Mijn smarte-spoken?.... Lief, ik ben zo bang
    Nu daar blijft schreien, trots mijn vreugd-verlang'
    Die wrede erinring altijd door me heen...

    Ze maakt zo moe: die dode, dode pijn,
    Die àl maar klaagt hierbinnen, nacht en dag;
    Die niet wil zwijgen voor uw liefste lach
    Die niet wil wijken voor uw bij-me-zijn....
    O, rèd me lief, en dood dat spook-van-leed:
    Ik kàn niet leven, als ik niet vergeet!

    schrijver

    13-11-2013 om 11:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de kooi
    Een gedicht Jan van Nijlen 1884-1965

    De kooi

    Ik voel de lust te reizen, te verhuizen,
    of schepen fluiten die vertrekken gaan,
    als in het najaar, in de koffiehuizen,
    weer gladiolen op de tafels staan.

    Ik weet: nu zijn de velden zonder koren,
    van dag tot dag wordt dieper groen de wei
    en scheert de zwaluw sneller rond de toren,
    de gentiaan bloeit in't moeras der hei.

    Wordt dan voor immer mijn geboeid verlangen
    gevoed door een seizoen en door zijn kleur,
    is dit de kooi waarin ik ben gevangen,
    waar is het slot en wie ontsluit de deur?

    schrijver

    11-11-2013 om 14:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schat

    Een gedicht van Nico van Suchtelen 1878-1949

    Des harten schat

    Hoe gaarn wilde ik nu geven
    U menig schoon sieraad,
    Uw jong en lieflijk leven
    Te tooien naar zijn staat.

    Uw haren zal ik sieren
    Met flonkerende krans
    Robijnen en saffieren
    Van diepste gloed en glans.

    Ik zal uw hals omhangen
    Met paarl en edelsteen,
    'k Zal gouden snoere' en spangen
    Winde' om uw armen heen.

    Maar 'k had mijn schat verborgen
    Tot verre, veilge tijd:
    Toen de onverzade zorgen
    Dwongen tot stage strijd.

    Waar ligt mijn schat geborgen?
    'k Zocht in mijns harten grond
    Alnachtlijk tot de morgen
    Of ik hem wedervond.

    Waar ligt mijn schat verborgen?
    'k Heb u zoveel beloofd.
    Wee mij, de sluwe zorgen
    Hebben mijn schat geroofd!

    Zij hebben 't àl genomen,
    Leeg zijn mijn hart en hand;
    Hoe zal 'k nu tot haar komen
    En doen mijn woord gestand?

    ‘Geen schatten kom ik dragen,
    Leeg zijn mijn hand en hart;
    Een aalmoes kom ik vragen
    En troost voor eigen smart’.

    ‘Ach, of ge ook al geheven
    Tot mij uw handen houdt,
    Wat zoude ik kunnen geven?
    Ik zelf heb goed noch goud’.

    ‘Ik vraag om goud noch kransen
    Van paarl of edelsteen;
    Ik vraag één sprank van 't glanzen
    Al uwer lieflijkheên.

    Geef mij de gouden waarheid
    Die uit uw stemme klinkt,
    Geef mij de diepe klaarheid
    Die uit uwoogen blinkt;

    De vriendschap en 't vertrouwen
    Van handdruk, woord en blik,
    De blijheid en het rouwen
    Van stille lach of snik’.

    ‘Ach, of 'k zo vluchtge gaven
    Al gaarn gegeven had,
    Wat baatte 't? Opgegraven
    Werd u veel rijker schat.

    Vergankelijke spranken
    Vergoên geen edelsteen
    En broze en tere klanken
    Geen gouden kostbaarheên’.

    ‘Uw vluchtge gaven zullen
    Mijns harten wonderschrijn
    Weer met de gloed vervullen
    Van nieuwer schoonheid schijn;

    Die zal mij nooit ontzinken,
    Want eeuwig in mijn hart
    Blijft al wat schoon is blinken,
    Tot vast kleinood verstard.

    En zo ik dan vergaarde
    Weldra nog schoner schat,
    Van hoger pracht en waarde
    Dan 'k vroeger ooit bezat;

    Ik zal hem niet begraven
    In een verloren land,
    Maar met uw eigen gaven
    Doe ik mijn woord gestand.

    En breng als parelkransen
    En goud en edelsteen
    U 't onverganklijk glanzen
    Al uwer minlijkheên.

    Dan zal ik 't schoonste u geven
    Tot overrijk sieraad,
    Uw jong en teder leven
    Te tooien naar zijn staat’.

    schrijver

     

    10-11-2013 om 18:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.borst
    Ee gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Hare borst is zo zacht en rond en teder

    Hare borst is zo zacht en rond en teder,
    En er om heen speelt een zo teder licht,
    Zij is zoals een heuvel in het neder-
    Dalen van af de schouders opgericht.

    Aan de andre zijde is de schone weder-
    Gade even zacht en teder opgericht,
    Zij zijn een tweetal in het gouden weder
    Oneindig hoog en schoon. Voor mijn gezicht.

    Welk een schone schaar van bloeiende kindren
    Zal zich voeden aan deze schone borsten,
    Ik zie ze spelen in de nevels ginder en

    Mijn ogen niet naar hier terugzien dorsten.
    Goud zijn hun lichamen, zij zinderen
    Door de luchten, en stillen alle dorsten.

    Laatste gedichten

    schrijver

    09-11-2013 om 14:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Th. van Ameide 1877-1955

    Het inwendig leven V

    Veel gezworven, veel gelezen,
    veel gezien en veel gedacht,
    ach, bemind ook en geprezen....
    in mijn eigen diepe nacht
    enkel kan ik veilig wezen.

    Na de gisting, na de woeling
    blijft het hart zo zwak en flauw,
    angstig zoekt het een bedoeling
    in dat al en vindt haar nauw
    in zijn eigen bleke voeling.
     
    Voor mij is het menigvuldig'
    bron van onrust, bron van kwaad,
    daarin levend voel ik schuldig
    dat ik zwak mij zelf verlaat,
    dat ik vreemde heren huldig.
     
    Maar toch roof ik naar behoren
    uit dier vreemde heren rijk
    schat van ogen, schat van oren,
    voor ik weer tevreden wijk
    naar mijn eigen stalen toren.
     
    Daar in 't eigen stille duister
    bindt mijn eigen vaste wet
    heel de wilde, vreemde luister
    in één helder stralennet,
    één nadrukkelijk gefluister.

    De Beweging jaargang 4 (1905)

    schrijver

    08-11-2013 om 20:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenzaamheid
    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Gestoorde eenzaamheid

    Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
    Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
    Zich redden uit hun donker en 't verleden
    In onze zaalge avondschijn.

    Weer niet hun dorre handen van de zomen;
    Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
    Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
    Benaadren ze onze tastbre schat

    Met halfbewust en machteloos begeren;
    Hun oog ziet maar hun eigen blinden waan;
    Zij kunnen ons niet schaden en niet deren;
    Zij doen zichzelf hun moedwil aan.

    En onze deernis en ons medelijden
    Strekt tevergeefs de zegenmilde hand
    Naar dit hun onbegeerd geduld geleide
    En keert in de oprechte stand

    Van trouwbevochte nimmermeer te delen
    Geluk tot delen altijd weer gereed,
    Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen
    Als onuitspreeklijk godlijk leed.

    Bezonnen verzen(1931)

    schrijver

    07-11-2013 om 21:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pret
    Een gedicht van Bernard van Meurs 1835-1915

    Nao de pret

    Wâ 'n kattrig, leeg gevuul van binnen!
    Stram ien de been,' ien 't heufd zo loom.
    Brr! gure wiend en regen zwiepen
    De dorre blaojer van de boom'.
    Was 'k ook 'en boom, 'k begos nou slaopend
    De lange, saoje wienterdroom.
     
    Gen mins te zien! - Jao toch, 'en bidder
    Die weer 'en dooje maokt bekend.
    Eergiestren was 't nog volop karmis,
    Vol pret ien harberg, kraom en tent...
    Nou alles leeg - en 't leegst van alles
    Mien portmenei: gen halve cent!

    Kriekende Kriekske (1894)

    schrijver

    06-11-2013 om 15:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de arend
    Een gedicht van Adriaan de Hoop 1802-1841

    De arend.

    Een aadlaar streeft steeds naar het licht,
    Geen berg is hem te hoog;
    Streef, kindren! zo naar eer en plicht,
    Houd steeds het oog op God gericht,
    En houd Zijn wet in 't oog!

    De dierenwereld, in rijmpjes voor jonge kinderen. Leiden 1860

    schrijver

    05-11-2013 om 14:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Henriëtte Roland- Holst van der Schalk 1869-1952

    Schemering is het doodgaan

    Schemering is het doodgaan en vertrekkend
    begeven van dingen die zijn gegleden
    mee met de dag, en steunden als vertrouwdheden,
    en waren als scheidingen, wegen behekkend.

    Plekkend beschenen witte heerlijkheden
    van dag de morgen, en onbevreesd zich trekkend
    was daaraan op, 't hart dat nu is zich rekkend
    uit wanhopig naar de vreemde leegheden

    van de avond en zijn gemaskerd gezicht, -
    maar de dingen die hem zullen behoren
    houden hun ogen nog zo vragend gericht;
    en de verledenheden hebben verloren
    hun glans, en liggen van al hun bekoren
    leeggelopen, met een verdrietig gezicht.

    schrijver

    04-11-2013 om 13:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuur
    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    VAN DE NATUUR

    De donkere verroeste blaren maken
    Aarde in november weder vruchtbaar.
    Alom gespreid liggen de plassen bloed,
    De ritselende bloedstroom ruist,
    Wanneer de wind de gele bodem veegt.

    De bomen worden zienlijk kaal, alleen
    De kruinen van de sparren staan nog vol
    Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
    Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven
    Naar de lucht, als pajongs aan een steel.

    De hemel is een zacht geademd blauw,
    Waarover men wat witte wolkjes blies,
    Die drijven aan tot eilandjes in zee,
    Tot vlokjes schuim, of brede schotsen ijs,
    Waarop de beren van het Noorden rijden.

    Ik ga verheugd tussen de wonderen
    Van schoonheid om mij heen, een eenzame;
    Ik weet mijn tijd genaakt, ik val weldra,
    Als een der blad'ren, die de goede aarde dekken
    Met bloed, waaruit de nieuwe lente groeit.

    Van God en van de natuur

    schrijver

    02-11-2013 om 16:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.allerzielen
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Allerzielen

    'k Heb zo menigmaal gegaan
    waar de wilgen te treuren staan,
    buiten stad, naar 't dodenveld ...
    'k Heb bij woeste windgeweld
    't geel gebladert dwarren zien
    en onwetend op de knien
    neergezakt en nagedacht
    dat de dood met 't mensdom lacht
    lijk de wind met 't dorre blad ...
    Kranke mensdom, sta hier wat
    bij de graven. 't Wormgekriel
    knaagt aan 't lichaam; maar de ziel,
    waar is zij? En lijdt zij niet
    't snoerend vagevuurverdriet,
    waar zij naar verlossing smacht
    en naar uw gebeden wacht?
    Allerzielen! Bededag
    die ik niet vergeten mag ...
    Allerzielen! Vader weent,
    moeder kermt zo vereend ...
    Vrouw of man of wie het is
    roepen ons om lavenis.


    1896

    schrijver

    01-11-2013 om 21:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.afscheid
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    AFSCHEID VAN GUIELMO

    Niets dan leed blijft er beklijven,
    Of ik al mijn dagen tel.
    Wat zal ik nog langer drijven
    Dit onnozel levensspel?

    Mei en juni ging verloren
    En het witte oogsttij zwond,
    Toen de maaier ’t volle koren
    Tot de gouden schoven bond.

    Vrind, m’n leven is verstreken
    En ik vind geen blijheid meer
    Om de akker straks te kweken
    Voor de nieuwe lentekeer.

    schrijver

    31-10-2013 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.huusvrouwe
    Een gedicht van Lucas de Heere 1535-1584

    DE AUTEUR TOT ZIJN HUUSVROUWE

    Lief, ons liefde begonst gelijk op ene tijd
    Van God gejond, die ons deze gratie dede;
    Welke liefde blijft eenvoudig, mits dat gij zijt
    Van minnen zinne, en ik ook van de uwe mede.

    Dies en heeft twist noch onruste bij ons geen stede,
    En wij leven aldus in rechte weelde een paar:
    Want waar zodanig akkoord is, pais ende vrede
    Gebonden met Gods hand, wat kan gebreken daar?

    Naardien ons liefde is zulk ene sterke pilaar
    Dat zij ons in de dood zelfs niet zal begeven,
    Laat dit op ons graf (als wij sterven) zijn geschreven:
    Hier ligt man en wijf, nochtans geen twee lichamen;
    Die gelijk en akkoordig waren in hun leven,
    Stierven ook gelijk: en leven weder tezamen.

    De hof en boomgaerd der poëzien.(Gent 1555)

    schrijver

    29-10-2013 om 13:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De liefde slaapt in haar hart

    "De liefde slaapt in haar hart
    als de lente in de winterse grond
    die in koude en duisternis wacht
    als een vlinder in haar cocon.
    in het dorp waar ik nu overnacht
    schijnt morgen een schuimende zon
    in een hemel met palmen bevlagd!

    geen regen, geen schaduw, geen sneeuw,
    geen dooiende schemering
    die als een zwavelen zon
    in de rafels hangt van het weer,
    drijft mij terug naar het vuur
    van haar kamer, haar rode haard.

    sluimer, liefste, en slaap
    uw eenzame winterslaap,
    en ontwaak als de bevende zon
    door de lentlijke evening gaat,
    als een vlinder uit haar cocon,
    als het vuur in uw donkere haard."

    Tempel en kruis (1940)

    schrijver

    28-10-2013 om 16:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de taak
    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    De taak

    O, zeg mij wat ik doen moet, zie
    De volheid van mijn kracht ontbloeid,
    Betast mijn spieren, buig mijn knie,
    Voel hoe mijn wang van aandrift gloeit,

    Zegen mijn morgen met een taak,
    Gun mij een denkbeeld, geef mij stof,
    Dat ik mijn kamer klinkend maak
    Van zang en arbeid tot Gods lof.

    Misschien dat later in een oord,
    Dat soms een schone droom beschrijft,
    Rasser het werk vlot, ongestoord,
    En de ijver daar op vleuglen drijft;

    Er mag een land zijn, zulk een kust,
    Waarop een zee van sterren schuimt,
    Dat moeite er licht zij, zoet de rust,
    Maar wat niet nú lukt, blijft verzuimd.

    Het aardsche paradijs

    schrijver

    27-10-2013 om 16:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    Sterven

    Wat machtige deining hief het teer lichaam
    En deed het weer in wilde branding zinken ?
    Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken,
    Alsof die over wilde golven kwaam ?

    Was het een klacht, een vraag, een lieve naam
    Uit lief verleden in een plots herdenken ?
    't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken,
    Waar wij aan veilige oever stonden saam.

    Wat klippen, wervelstromen toogt gij langs?
    Wat zonne zaagt gij verre kustzoom stovend,
    Een lief tehuis en wederzien belovend ?
    't Was u al na, 't Verleden en het Thans.

    Nu ligt ge als droeg een zachte stroom uw leen,
    Met witte vree van bloemen om u heen.

    Verzen (1920)

    schrijver

    25-10-2013 om 19:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    HERFST-IMPRESSIE

    Soms in de vroege ochtend, kleurt
    De hemel zo geheimvol licht;
    Dan is ’t of gij een schoon bericht
    In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
    En wie een donker lijden beurt,
    Hem wordt de last haast blij en licht;
    Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
    Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.

    Gij kent dit wel als schone schijn,
    Een lichtend uur, dat spoedig vliedt
    Voor uren, die zo licht niet zijn.
    Toch breekt soms door het moe refrein
    Van dag na dag het zuiver lied
    Van ‘t uur, dat nog zijn schoonheid biedt.

    Nagelaten verzen (1918)

    schrijver

    24-10-2013 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Herfst III

    De wind waait langs de heide,
    Waar 't korte daglicht vliedt,
    En donkre wolken glijden
    Langs 't zilvergrauw verschiet.

    Op verre molen draaien
    De wieken loom ál-door;
    Er zwermen bonte kraaien
    Om 't kronklend wagenspoor.

    Nu zal het najaar rijzen
    Met droevig doodsbegin
    En spinnen, met zijn grijze
    Lijkwade 't landschap in.

    Gedichten (1909)

    schrijver

    23-10-2013 om 16:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!