Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    09-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wereld
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    DE  WERELD  IS  EEN  ZEE

    Beminde echtgenoten

    De wereld is een zee
    vol wilde en woeste baren,
    daarop eenieder zal
    te schepe gaan en varen.

    Daar zijnder die alleen
    die zee bevaren moeten;
    daar zijnder die de vaart
    door meegezelschap zoeten.

    Gij lieden zijt, getweên
    in ‘t Sacrament gebonden;
    zij heeft de bruidegom
    en gij de bruid gevonden.

    Ons Heere wilde ‘t zo,
    gelukkig zijt gij, beiden:
    en die u heeft gescheept,
    zal zelve uw reis geleiden.

    Voorspoedig zij de reis
    het weder en de winden;
    en moge uw vrouwe, en gij,
    de goede haven vinden!

    Dat wense ik u, van herte
    en ziele toegenegen,
    daarbij een volle vrecht
    van zoeten kinderzegen.

    En, als gij, oud en strem
    eens zijt, van lang te leven,
    dan zij, voor eeuwig, u
    Gods zaligheid gegeven!

    Gods zaligheid zij u,
    met al uw kinders mede;
    en - in een enkel woord
    is ‘t al gezeid - : Gods vrede.

    19/10/1897

    schrijver

    09-07-2014 om 13:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.afgoderij
    Een gedicht van Hubert Poot 1689-1733

    Afgoderij.

    Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar,
    D' Afgoderij voor 't blind Altaar!
    Hoe zwaait ze wierookvieren,
    Wier stank de ware God verveelt,
    Terwijl men zijne glorie steelt,
    En schenkt aan stomme dieren!
    Zo doolt men zeker al te wijd.
    Dees godvergeten dolheid smijt
    De wet uit Mozes' handen.
    Ontzinde mensen, laat u raên:
    Gij stookt de helse vlammen aan
    Met heilloos offerbranden.

    Gedichten, deel 3 (1735)

    schrijver

    08-07-2014 om 11:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.volkslied
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Wij zijn kindren van ons land.

    Volkslied.


    Wij zijn kindren van ons land,
    Vrije Batavieren!
    Bloemen van de waterkant
    Ons de hoed versieren.
    't Water dreigt, maar krijgt ons niet
    Achter onze dijken,
    En de verste zeeplas ziet
    Onze vlaggen prijken.

    Dankbaar dienen we onze God,
    Eren onze koning;
    Slechts op trouw aan 't hoogst gebod
    Wachten wij beloning,
    Helden zijn wij voor het recht;
    Niet in 't oproer schreeuwen;
    Aan de Oranjevaan gehecht,
    Nederlandse leeuwen.

    schrijver

    07-07-2014 om 21:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrijerstarief

    Een gedicht van Jacob van Lennep 1802-1868

          Vrijerstarief

            Schone Fillis, altijd schrander
            Als ze een goede ruil kon doen.
            Eiste van haar lief Silvander
            Dertig schapen voor één zoen.

            's Daags daaraan – 't zijn vreemde dingen –
            Schonk zij aan de herdersknaap
            Zonder loven, zonder dingen.
            Dertig zoenen voor één schaap.

            's Daags daaraan – wat werd zij milde! –
            Schonk zij hem, zodra hij kwam.
            Zoveel zoenen hij maar wilde;
            En zij eiste zelfs geen lam.
     
           's Daags daaraan, door min gedreven.
            Had zij kudde en hond en staf
            Voor een enkele kus gegeven
            Dien hij Kloë gratis gaf.

    schrijver

    06-07-2014 om 19:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onontbeerlijk
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Onontbeerlijk.

    Mij kan geen donker leed genaken,
    Mij kan geen lichte vreugde ontvliên
    Zolang gij over mij blijft waken
    En ik naar U, naar U mag zien.

    Gij zijt als brood mijn leven nodig,
    Wat regens zijn voor 't dorstig land;
    En, wordt mij alles overbodig,
    O, nooit de handdruk van úw hand!

    O! nooit de gloed der stralende ogen,
    Die in des Levens hooggetij
    Mij zegge' als woorden 't nooit vermogen:
    'Hoe onontbeerlijk zijt ge ook mij!'

    schrijver

    05-07-2014 om 17:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    Zwartgroene populier.

    Zwartgroene populier,
    Die in de zonne klettert,
    Wat wil dat wild getier
    Daar uwe kruin van schettert?

    Wat is er dan met haast
    Zo dievelings vergaderd?
    En rept en roert en raast
    In 't ronkende gebladert?

    Daar woelt en walewiept
    Een wereld kleine gekjes;
    En piepe-tjiepe-kriept
    Met schrille snebberbekjes.

    Meteen een dof gezoef,
    Bijwijlen aan 't versterken
    Door hier en daar een roef
    Van openslaande vlerken.

    Al vogels, links en rechts,
    Die snoepend, ondertussen,
    Pikpikken als de spechts,
    En moorlen als de mussen.

    Als vogels in uw muit
    Fliefladdrend op en neder.
    Geen ééntje valt er uit
    Of toont me kop of veder.

    Doch langer niet, o boom,
    Verdraagt gij al dat leven.
    Gij schiet uit uwe droom
    En al uw bladjes beven.

    Gij schuddebolt... en... schuift!
    Al schreien en al schreeuwen,
    Neer uit uwe kruine, stuift
    Een dikke duizend spreeuwen.

    03-07-2014 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dood
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Gij draagt het gladde mom der dood

    Gij draagt het gladde mom der dood;
    uw oog is groot van lijden;
    het naaste naken van de nood
    heeft uwe mond gescheiden.

    Reeds is het, of het laatste woord
    uw lippe gaat verpaarsen.
    Gij spert uw vingeren, doorgloord
    van eeuwig licht, als kaarsen.

    Uw glimlach voert het bijster beeld
    der eeuw'ge ontvangenisse.
    Het lam des offers is gekeeld,
    o gij, zijn blanke nisse.

    Gans uw gedaante is als verklaard;
    uw gang is eêl en zedig:
    gij zijt gezuiverd, of gij waart
    van zekerheên volledig.

    En waar mijn eigen leên en brein
    van levens-koortse dorden,
    is 't, of mijn weiger medelij'n
    mag eindlijk liefde worden.

    schrijver

    02-07-2014 om 22:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blond
    Een gedicht van Hajo Spandaw 1777-1855

    Blond boven Bruin

    Ruil nooit uw zachte kleur, bekorelijke Blonden!
    Voor harde verf of bruine kuif;
    De lof der bleke roos klinkt toch uit duizend monden,
    En zoet is 't blinkend sap der muskadellendruif;
    De zachte perzik is het sieraad van de hoven,
    Zij wint het van de kers in geur;
    De lommerrijke linde, in blonde tooi, praalt boven
    De hagedoren, bruin van kleur.
    Natuur hult all' wat schoon, beminlijk wordt gevonden,
    Steeds met een zachte en blonde huif. -
    Ruil nooit uw blanke kleur, bekorelijke Blonden!
    Voor harde verf of bruine kuif.

    schrijver

    01-07-2014 om 21:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onkunde
    Een gedicht van Jacobus Bellamy 1757-1786

    De hardnekkige onkunde

           Gij grote, wijze mannen,
            Die, in uw schone schriften,
            De komma's en de punctum's,
            De stippen en de strepen,
            Zo kunstig, weet te plaatsen;
            o Grote, wijze mannen!
            Al ben ik juist geen schrijver,
            Toch weet ik, in een reden,
            De komma's en de punctum's
            De stippen en de strepen,
            Zo nu en dan, te plaatsen:
            Wanneer ik, grote mannen,
            In de armen van mijn meisje,
            Op hare boezem, rust,
            Dan praat mijn lachend meisje,
            En zegt mij honderd dingen;
            Mijn meisje kent geen komma's,
            Geen punctum's, of geen stippen;
            Maar ik zet, onder 't praten,
            De komma's en de stippen
            Gedurig op haar wangen;
            Dit doe ik met mijn lippen!
            Maar, 't plaatsen van een punctum
            Schijn ik niet wel te weten;
            Want, dikwijls is mijn meisje,
            In 't midden van een reden,
            Dan druk ik reeds mijn lippen,
            Op haar, nog sprekend, mondje -
            En dit – dit is een punctum!


            o Grote, wijze mannen!
            Al is 't, dat ik de punctum's
            Wat al te schielijk plaatse -
            Maakt mij toch nimmer wijzer.

    Proeve voor het verstand,den smaak en het hart (1790)

    schrijver

    29-06-2014 om 12:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen
    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    Ontembaar is in mij het wreed verlangen

    Ontembaar is in mij het wreed verlangen
    Als van een tijger, aan te grijpen met
    Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen,
    Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen.

    Maar in het wrede ogenblik, wanneer
    De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee,
    De zon, het manenschild, de ronde luchten
    Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst,

    In dit opschreeuwende moment, weerhoudt
    Iets mij, te scheuren, en ik zie de prooi,
    En krijg het lief,
    En kniel, en wil het in mijn armen nemen.

    O Gij oneindigheid van zon, en zee, en strand,
    En woud, en stroom, en dier, en mens, en plant,
    En kleur, en zacht bewogen fijne luchten,
    Hoe wilde ik scheuren, en hoe min ik U.

    Uit liederen der gemeenschap III (1922)

    schrijver

    27-06-2014 om 22:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blik
    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920
    Waarom uw blik...

    Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
    Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
    Waarom niet heel mijn hart ontgloeit
    bij 't schittren van de reinste schatten
      dat elk gemoed naar 't uwe trekt?

    Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel,
      in wondre wonne en zonneschijn;
    maar 't leven kwam, de sluier viel,
    die 't al met toverwaas omschemert,
      en naakt bleef de aarde als een woestijn.

    Gij drukt zo argloos elke bloem
      met wellust aan de rode mond:
    ik zocht de grond van liefde en roem;
    wat bleef er van dat rustloos streven?
      De geest ontgoocheld, 't hart gewond!

    Uw leven is de kalme vloed,
      die zeewaarts helt met zachte baar:
    mijn leven is de zwarte vloed,
    die negenmaal de hel omkronkelt
      en wegvloeit... ik en weet niet waar...

    Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
      Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
    Zeg, kan de roos, die 't graf ombloeit,
    de koude lijken nog bekoren,
      in blanke doodswâ neergestrekt?

    1887

    De eerste verzenbundel

    schrijver

    26-06-2014 om 19:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.burgerjongen
    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Een Burgerjongen.

    'Mijn knaap van vijftien jaren
    Wat zal hij doen
    Met goed fatsoen?’...
    Ik denk, hij kon gaan varen!
    De zee is rijk, de zee is groot,
    Zout water geeft het zoetste brood!

    Wil hij te land graag blijven;
    Waarom niet vroeg
    Met spa en ploeg
    Kloek Akkerwerk te drijven?
    Een kèrel groeit er zeker van:
    Een Boer is anderhalve man!

    Of mocht hij liefst begeren
    (Heeft hij verstand
    En vlugge hand)
    Een Ambacht goed te leren -
    Ik sta hem borg voor loon en gunst,
    Hij hebb' maar trouw en vlijt en kunst.

    Slechts dàt zou mij verschrikken,
    Zo hij begeer'
    Als halfblanks Heer
    Te gaan uit pennenlikken;
    Schoon rok en boord en hoed wat blinkt,
    Dàt brood is steeds doorweekt - met inkt!

    schrijver

    25-06-2014 om 17:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.landman
    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

    Een landman strijkt met forse streek de zeis

    Een landman strijkt met forse streek de zeis,
    De zomerdag is weder rijk aan leven,
    Ik beid nu onbevreesd de laatste reis,
    Die veler hart staag van angst doet beven.

    Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven,
    Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs?
    Ik won de zielenvrede, hoogste prijs,
    Waarnaar men in dit veeg bestaan kan streven.

    Terwijl Spinoza eens de Waarheid zag
    Gelijk een driehoek, snel en scherp omlijnd,
    Zoude ik haar liever zien als een glimlach,

    De glimlach, die ook rust op Boeddha’s trekken,
    Die naar ik hoop op mijn gelaat verschijnt,
    Als ik het moede lijf voorgoed zal strekken.

    Rijmproeven (1937)

    schrijver

    14-06-2014 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.regen
    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1924

    Regen

    Schaduwen van wie er gaat
    ingedoken over straat,
    kleren, hoofd en voetenhak
    weggeëffend, grauw en vlak
    als lei.

    Tuin en schutting allebei,
    heesters, perken en jasmijnen
    opgetild in een verdwijnen
    en het uitgerafeld pad
    heeft ook zijn stil verlies gehad.

    Tussen bleke huizenmuren
    hangt de dag van trage uren,
    evenwicht naar alle zijd;
    in de stilstand van de tijd
    lekt het sijpend ogenblik
    tik, tik.

    Gemengde Verzen III

    schrijver

    13-06-2014 om 22:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    12-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ondergaan
    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Rustig ondergaan.

    Wat daalt gij rustig in der golven schoot
    o Glansrijk licht, beneveld noch verdonkerd,
    0 Gouden zon; gij, beeld van al wat flonkert,
    Van wat op Aarde heerlijk is en groot!

    Al hebt gij hoog aan 's Hemels trans gestaan,
    Toch daalt gij kalm en zonder klagen neder;
    En schóner nog verrijst gij eenmaal weder
    Voor 't oog der Aard, die U zag ondergaan.

    Buig zó uw kruin, wanneer Uw Avond daalt,
    Buig zo uw kruin, o Grijsheid! zonder klagen;
    Vind rust in God: - Ras zal de Morgen dágen,
    Wiens Eeuwge glans de Hemelen doorstraalt!

    schrijver

    12-06-2014 om 19:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ongerept
    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    0 VAN ' T ONGEREPT ONTROEREN . .

    0 van 't ongerept ontroeren,
    nauw-geboren, ongezeid,
    huivrend reeds de pennen roeren
    aan de vlerken van de Tijd;

    zien, hoe de eigen adem-halen,
    klarend voor 't verbaasd gezicht,
    schuiven aan de zonne-stralen
    als een waas van schóner licht;

    proeven, in de diepe groeven
    die de roodste Lippe graaft,
    hoe het langst en wrangst bedroeven
    de eêlste en rijkste liefde laaft;

    — worde ik als de wees, gezeten
    aan een schoon en breed festijn,
    die van vreugde mag vergeten
    vroede spijs en kloeke wijn;

    laat ik stappen naar het duister
    en me zeggen: ,'k ben voldaan,
    want er is geen zonne-luister
    die uit mij niet is ontstaan'.

    Nagelaten gedichten

    schrijver

    10-06-2014 om 21:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedekens
    Een gedicht van Willem Zuidema 1855-1938

    Twee liedekens.

    I. Morgen.

    Goede morgen!
    Alle de vogeltjes zingen al - hoort!
    Jubelend dragen ze 't overal voort:
    Goede morgen!

    In de weide
    Flonkert de dauw in de jeugdige staat;
    Erica purpert in vreugdige praal
    Op de heide.

    In de bomen
    Ruist er het liedje zo jong en zo oud,
    Fluistert van alwie er zongen in 't woud,
    Van hun dromen!

    Kom dan mede!
    Dolend in velden en dreven naar lust
    Vindt de vermoeide van 't leven de rust
    En de vrede.

    II. Avond.

    Avond die glanst op de hei;
    Avond die dauwt in de wei;
    Dromende zwaatlen de bomen -
    Avond in mei!

    Meidoren balsemt den wind,
    Die om het lieflijke kind
    Dartelt en lokken verspartelt,
    Of hij haar mint!

    't Avondrood bloost hare koon;
    Hoort ze in der vogelen toon
    Spelende 't minnelied kwelen? -
    Avond volschoon!

    09-06-2014 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje
    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Liedje

    Neem gij het leven
    Zoals het is
    Een beetje onrechtvaardig,
    Een beetje boosaardig,
    Maar ook wel eens aardig
    En soms lang niet mis!

    Leef gij het leven
    Zoals het gaat —
    Niet al te opzichtig,
    Niet al te gewichtig,
    Een beetje voorzichtig
    Dan is 't niet zo kwaad!

    Houd gij het leven
    Bedaard in het oog.
    Toon gij u krachtig,
    Uw doel steeds gedachtig,
    Nooit onwaarachtig,
    En dan: kop omhoog!

    Zingende stemmen (1914)

    schrijver

    08-06-2014 om 21:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    EEN VROUW

    Haar smal gelaat, onder de grijze haren,
    smal, bleek en moedig, is mij toevluchtsoord,
    een blanke koepel, hoog en ongestoord
    door 't dom geraas, de hartloze gebaren.

    Het ware onnodig dat zij met één woord,
    voor mij alleen, die stilte ging verklaren,
    ik ken de droom die somtijds komt gevaren
    diep in haar blik, en éven haar bekoort.

    Haar leven ging, zij heeft het niet gegrepen,
    en wat haar toeviel, zal zij verder slepen,
    met liefde zelfs, met simpelheid vooral.

    Want deze vrouw, zozeer een vrouw gebleven,
    straalt zacht en warm, voorbij haar eigen leven,
    boven de roes en boven het verval.

    Parlando (1941)

    schrijver

    07-06-2014 om 22:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zang
    Een gedicht van Marie Metz-Koning 1868-1926

    De zang der zee.

    Ik teken het leven
    Inwendig gegeven
    Inwendig gebleven
    Vol vorstlijke trots.
    't Onkenbaar gekende;
    't Onweetbaar gewende
    't Onschendbaar geschende
    Der heerlijkheid Gods.

    In paarlende randen
    Langs fulpene stranden;
    In kuivende branden
    Op rotsige kust.
    In zwijgende nachten
    Van star'lende prachten
    Vol donkre gedachten
    Van godlijke rust.

    In blauwende dagen,
    Als dromende vagen
    De golven, die dragen
    Het zonnelicht mee.
    Bij stormende wolken
    Als blik'rende dolken
    In weerlichte kolken
    Verflitsen in wee.

    Ik geef in de grillen
    Waar kleinen om rillen
    Het wrochtende willen
    Der énige macht.
    Het nemen en geven
    Zichzelve gebleven
    Zichzelve ontheven
    In grensloze kracht.

    De smarten der aarde,
    Van waardloze waarde
    Voor Hem die ze baarde
    En Zich er in zag.
    Van duivels en englen
    't Ontwijken en menglen
    't Tot een-zijn zich strenglen
    In schreiende lach.

    Uit mij is geboren
    In goddelijk gloren
    Verlost en verloren
    Der schoonheid gestalt':
    De liefde der goden
    De mensen geboden;
    De Schepper der noden
    Waar alles in valt.

    Mijn zang is: der zielen
    Niet kennende knielen
    Het rusten en wielen
    Der scheppende schijn.
    Het nimmer gegrepen
    Het immer begrepen.
    Der ketens, die slepen
    En zalig doen zijn.

    Onze eeuw (1922)

    schrijver

    06-06-2014 om 22:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!