Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    17-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droom

    Een gedicht van J.W.F. Werumeus Buning 1891-1959

    Droom van de witte akelei

    Zij kwam en wandelde met mij
    En knielde aan een beek en zei
    Dit is de witte akelei.

    Zij streelde het licht sidder-gras,
    En zeide dit is Gods gewas
    Dat boven mijn hoofd zingend was.

    Zij zei, onder dit gras-geruis
    Ligt nog haar vergeten huis
    Het wit geraamte van een muis.

    Zij zei, hoe hoog hier bomen staan
    Eens is het daarmee ook gedaan,
    Dan kunnen wij weer samengaan.

    Ik vroeg: gij zijt toch dood, en dan,
    Waar krijgt gij dit nieuwe leven van?
    Zij zei, ’t is maar voor kort, mijn man.

    Alleen voor u, en maar voor even,
    Dat er in verzen staat geschreven
    hoe stil de doden verder leven.

    schrijver

    17-12-2016 om 22:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.december

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    DECEMBER.

    Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
    Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
    De weke wegen, waar 't geplet fluweel
    Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
    De hoge bomen, zwart en bladerloos,
    Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
    Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
    En schudden zacht de wijze kale kruin.
    In de oude toppen klaagt de winterwind.
    Door 't huivrend schaarhout vaart een lange zucht
    En trillend klapwiekt, als een bruine vlinder,
    't Verdorde blad, dat trouw bleef aan zijn twijg.

    Beelden en stemmen (1887)

    schrijver

    16-12-2016 om 22:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stervende

    Een gedicht van Heiman Dullaert 1636-1684

    Christus stervende.

    Die alles troost en laaft, verzucht, bezwijmt, ontverft!
    Die alles ondersteunt, geraakt, o mij! aan 't wijken.
    Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken
    Die kwijnen als een roos die dauw en warmte derft.

    Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft:
    Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken,
    Bewoonderen der aarde, ey! toeft gij te bezwijken,
    Nu Jezus vast bezwijkt, nu uwe Koning sterft?

    Daar hij het leven derft, wil ik het ook gaan derven:
    Maar hoe hij meerder sterft, en ik meer wil gaan sterven,
    Hoe mij een voller stroom van leven overvloeit.

    O hoge wonderen, wat geest is zo bedreven,
    Die vat hoe zo veel sterkte uit zo veel zwakte groeit,
    En hoe het leven sterft om doden te doen leven?

    schrijver

    14-12-2016 om 21:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wiking Harald

    Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

    Wiking Harald

    Stout strandt de Wiking Harald
    Op Vlaandrens grijze kust,
    Met zijn ontembre Noren,
    Op goud en wijn belust.
    Doch Vlaandrens Grave, Baldwin,
    Nog jong, reeds wijd vermaard,
    Toont ras zijn heldendaden,
    Zijn kloeke Vlaamse aard.

    Hij rent door Vlaandrens wouden,
    Springt over stronk en gracht...
    Hij houdt op Vlaandrens duinen,
    Met ijzren arm de wacht.
    De Noren naken snorkend,
    Als everzwijnen wild;
    De Vlamings zwaaien zwaarden,
    En rammlen op hun schild.

    En schreeuwen schor de Noren,
    Als ruwe ravenzwerm...
    Ze tuimlen dra en deinzen,
    Met vloekend doodsgekerm.
    Hun bloed bespat de duinen,
    Rood danst het schuim der zee...
    Ze rukken, in de vluchtdrift
    Hun Wiking Harald mee.

    Hij, hij beschermt de Draken,
    Verdedigt iedre man,
    Die aan de wraak der Vlamings
    Bij tijds ontsnappen kan.
    Hij zingt zijn laatsten strijdzang:
    ‘Op, helden houd u goed,
    Zwaai zwaluwsnel uw slagzwaard!
    Schenk mild de haaien bloed!’

    Hij zingt zijn laatste strijdzang:
    ‘Eerst, eerst mijn volk gered!
    Niet eerder wijk of val ik,
    De storm is Wikings bed!’
    Hij zingt... Plots ploft hem Baldwin,
    Zijn blauwert in de borst!..
    In golven stort de Wiking
    En sterft als Norenvorst.

    schrijver

    13-12-2016 om 21:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onvergeten

    Een gedicht van P.A.M Boele van Hoensbroek 

    ONVERGETEN

    Soms is het of ik het vergeten ben;
    Of er niets is geweest, dat niet meer is.
    Mij zelve is het een geheimenis,
    Zo diep, dat ik mij zelve niet meer ken.
    Dan lach ik, doe ik, of er niets ontbreekt,
    Of alles voort leeft, zoals het moest zijn,
    Of nooit de dood iets van wat ik eens mijn
    Noemde wegnam. - Maar de ure komt, die wreekt.

    Als ik een knaapje zie, dat hem gelijkt,
    Dan zie ik hem weer lachend voor mij staan,
    In al zijn kinderlijke minlijkheid;
    Dan welt vol weemoed in mijn oog een traan
    En als het beeld, het droeve, van mij wijkt
    voel 'k toch des doods onoverwinlijkheid.

    Ts. De Nederlandsche Spectator(1896)

    12-12-2016 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dood

    Een gedicht van Remco Campert 1902-1943

    Zo straks de dood door deze deur mocht treden

    Zo straks de dood door deze deur mocht treden,
    neerdalen langs de trap of kloppen aan het raam,
    mij wenken zou en daarna noemen zou mijn naam
    en zei: Volg mij, uw leven is verleden -

    hij zou geen lang en moeizaam overreden
    van node hebben voordat ik het drukkend haam
    van een vrijwel mislukt bestaan, besmeurd met blaam,
    afleggen wou en heen zou gaan in vrede.

    Maar op de drempel van de deur gekomen,
    terwijl de kille wind een slip van zijn gewaad
    opwaaien doet en strijkt langs mijn gelaat
    zou nog een laatste aarz'len mij doorstromen,
    niet om 't verlies van veel vergeefse dromen,
    maar om het lachen van een kind op straat.

    Verzamelde gedichten (1947)

    schrijver

    11-12-2016 om 21:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van Goza Ritschl 1869-1942

    Ach! welk diep lijden

    Ach! welk diep lijden
    om te moeten zwijgen.
    Maar het verbrijzelde
    maakt het gevoel stijgende.
    Daarom stil hoog zweven
    en in zich gekeerd leven.

    10-12-2016 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de stilte

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    De stilte

    Min de stilte in uw wezen,
    Zoek de stilte die bezielt,
    Zij die alle stilte vrezen
    Hebben nooit hun hart gelezen,
    Hebben nooit geknield.

    Draag uw kleine levenszegen
    Naar het dromenloze land,
    Lijk de golve' haar oogst bewegen -
    Tot zij zachtjes breken tegen
    Het doodstille strand.

    Zie de boom de paden tooien
    Rondom zijne stille voet,
    Laat uw ziel zich zo ontplooien
    En haar bloemen om zich strooien
    Uit een vroom gemoed.

    Leer u aan de stilte laven:
    Waar het leven u geleidt -
    Zij is uwe veil'ge haven,
    Want zij is de grote gave
    Van de Eeuwigheid.

    Sluit de stilte in uw gaarde,
    Wees in haar gelukkig kind:
    Al wie ze aan haar schoot vergaarde -
    Alle zaligen op aarde
    Hebben haar bemind.

    schrijver

    09-12-2016 om 21:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zeven

    Een gedicht van Willem Kloos 1859-1938

    Alle Zeven

    Met zeven nagelen lag Ik geklonken
    Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, -
    Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken,
    In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven.

    In zeven dromen was ik zwaar verdronken,
    Dromen van deemoed en van liefde-geven,
    Die alle zeven weer in 't Niet-zijn zonken:
    Daarom gegroet, mystiek getal van Zeven!

    Hártstochten gaan en komen op de maat
    Van mijner diepre Ziel geheimvol deinen,
    En heel mijn liefde was een morgendroom.

    Maar, boven al de Schijn des Tijds uit, staat
    Gij in uw koelte, al-enig-vaste-en-reine,
    O, Cijfer, waar 'k op tuur, in vreemde schroom.

    Verzen (1931)

    schrijver

     

    08-12-2016 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.te Delft

    Een gedicht van Hieronymus van Alphen 1746-1803

    Te Delft

    - fragment -

    o Delft, o Hofpaleis! gij deed mijn boezem gloeien,
    Toen ik die trappen zag,
    Waarlangs mijn Vaderland een tranenstroom deed vloeien,
    Toen Willem daar op lag.
    Mijn ziel werd gans gevoel; ik moest mijn vingers steken
    In dien doorschoten wand.
    Ik zag, ik hoorde hem die laatste woorden spreken:
    Mijn God, Mijn Vaderland!
    Zo ge ooit, mijn landgenoot! zijn heilige as moocht nadren,
    Kniel dankend bij zijn graf!
    Er droomt geen Hollands bloed in uw verbasterde aadren,
    Gaat gij er koel van af.

    Nederlandsche gezangen (1779)

    schrijver

    07-12-2016 om 21:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.las

    Een gedicht van P.A.M. Boele van Hoensbroek

     

    LAS  HUELGAS

    In het klooster van las Huelgas
    In de biechtstoel zit de priester,
    Fluistrend spreekt zijn biechtelinge
    Van de wereld, van haar zonde.

    Nimmer zien des priesters ogen
    Wie hem toespreekt. Nimmer blikken
    In de wereld meer de vrouwen,
    Die het klooster heeft begraven.

    Aarzlend spreekt de mond der nonne
    Van haar liefde voor een koorknaap,
    Die het wierookvat eens zwaaide
    In de kathedraal van Burgos.

    Aan hem denk ik altijd, _ snikt zij, _
    Aan zijn schittrend schone ogen.
    Juan was zijn naam. Zijn vader
    Was een arme schapenhoeder.

    Daaglijks keert de priester weder
    In het klooster van Las Huelgas;
    Hoort de biecht der jonkvrouw, altijd,
    Altijd zuchtend naar de liefde.

    Daaglijks wordt hij bleker, minder
    Schitterend zijn donkre ogen.
    Staamlend geeft hij absolutie
    Voor haar zondig, werelds denken.

    Eindlijk vond men in de biechtstoel
    Dood de jonge priester zitten. _
    Juan was zijn naam. Zijn vader
    Was een arme schapenhoeder.

    Liefde ne leed, Amsterdam(1903)

    06-12-2016 om 19:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jan stavast

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Jan Stavast. 

    1.

    Al valt de hemel naar omlaag
    Ik zet er kloek mijn schouders onder,
    En 'k wed, al lijkt het nog zo'n wonder,
    Dat ik hem steun, dat ik hem draag: -
    Sta maar vast in pret en pijn,
    En het leven
    Kan niets geven
    Wat u àl te zwaar zou zijn!


    2.

    Maar - doet gij 't in uw eigen kracht,
    Al staat ge ook stevig op uw benen,
    Een strohalm... een paar kittelstenen...
    Daar leg-je, Man: - en goede nacht!
    Staat ge vast in pret en pijn,
    Vroom geloven,
    Kracht van Boven,
    Moet uw innig steunsel zijn!


    3.

    Maar dàn ook: als gij d i e gevoelt,
    Dan staat ge in stormen en bezwaren
    Gelijk een Rots in 's levens baren
    Onwrikbaar, hoe het bruist en woelt:
    Sta dus vast in pret en pijn,
    Neêrlands Mannen! -
    Z u l k e Jannen....
    Och! mocht ge dàt altoos zijn!

    Al de volksdichten (1865)

    schrijver

    05-12-2016 om 21:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leven

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Mijn leven

    Mijn kindsheid, jeugd en bloei, was éne reeks van plagen;
    mijn verdre levenstijd, één ijdle handvol wind;
    mijn ouderdom bezweek, bij hoop van beter dagen,
    in pijniging van ’t hart die geest en merg verslindt.
    Wat nu? De dood verbeid na levenslang verlangen!
    Schenk’ hij me een stille koets bij ’t ingaan van de nacht!
    Bevrijder, kom! Ruk los de ketens die mij prangen:
    Ach! Koel is ’t in uw arm, en op uw peluw, zacht.
    ‘k Heb lang de felle brand van ’t middaguur gedragen
    dat bloed en brein ontstak, en hijg naar ’t eenzaam graf.

    Ach, zij ’t gekromde lijf van ’t harde juk ontslagen,
    en neem me uw dorre hand het pak des levens af!
    Wat ’s leven? – Lijden. – Wat ’s genoegen! Wakend dromen. –
    Wat ’s vreugde? – Zelfbedrog, en blinde razernij. –
    ‘k Beproefde ‘t: ‘k heb die bron voorbij en af zien stromen;
    van in haar wel verslijkt, vloot ze in moeras voorbij.
    Thans rust ze en vloeit niet meer. Haar ader, leeggelopen,
    is dor, verdroogd, en ’t bloed blijft in zijn kreitsloop staan.
    Zie neder, God van heil, op wie wij schepslen hopen;
    zie neder in genade, en neem mijn zielzucht aan!


    Haarlem, 1829

    schrijver

    04-12-2016 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weduwe

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    AAN ENE WEDUWE.

    De vertroostingen Gods zijn nooit te klein,
    Hoe groot het leed moog wezen.
    De God, die ze schenkt,
    en ons lijden gedenkt,
    Zij eeuwig gedankt en geprezen!
    Houd dan moed onder 't kruis! Hoe zwaar het drukk',
    Het zal u nooit verpletten.
    Rijze 't leed voor uw oog
    als gebergten omhoog:
    Het geloof kan ook bergen verzetten.

    Madelieven (1869)

    schrijver

    03-12-2016 om 18:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.harp

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    DE  EOOLSE  HARP

    De eoolse harp ruist in de nacht,
    Ruist op de toon der treurgezangen;
    Aandoenlijk als de weke klacht
    Van 't hartje, dat van liefde smacht,
    Of breekt van onvervuld verlangen.

    Die doorslaapt, waar die citer slaat,
    Sliep zeker in met zoete dromen;
    Die slaaploos aan het venster staat
    Wendt naar de kant het bleek gelaat,
    Vanwaar de galmen overkomen.

    De nachtwind weet niet wat hij doet,
    Die al haar snaren dwingt te trillen,
    - Zo min als 't oog dat, door zijn gloed,
    Ontroering in een rein gemoed
    Verwekt, maar niet vermag te stillen.

    Gedichten. V0olledige uitgave, naar tijdsorde gerangschikt. Leiden, z.j.

    schrijver

    30-11-2016 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de brug

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    De brug

    Ik zocht een bloem, die op de bergen wast.
    En aan mijn voeten grijnsde ene afgrond, diep
    Als wanhoop na een misdaad, en ik riep:
    - 'Wie redt mij?' Ik voelde een hand, die greep ik vast.

    En over het zwarte water, dat daar sliep,
    Wees mij de hand, als brug, een dennenmast.
    Ik vroeg: - 'Hoe draagt die boom ons beider last?'
    Hij sprak: - 'God leeft, die ons voor het leven schiep.'

    Ik zag mijn gids in de ogen; al mijn angst
    verkeerde in zwijgend, liefdevol geloof.
    De boomstam kraakte… ik kon niet meer terug.

    Toen daalde een lichte nevel (dàt was het bangst),
    Doch, hand in hand, ging 't voorwaarts, blind en doof.
    Daar landden we aan… en toen eerst brak de brug.

    Poëzie (1892)

    schrijver

    28-11-2016 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje

    Een gedicht van G.H. Priem 1865-1939

    Liedje.

    De blanke bloem, geboren
    In 't witte morgenlicht,
    Sluit bij het dagvergloren
    De blaren dicht.

    Maar 't gouden hart blijft gloeien
    In de ambergele kluis,
    Die lauwe geure' omvloeien
    En nachtgeruis.

    Zó is mijn ziel een bloeme,
    Wier fulpen urn omvat
    Wat mensentong niet roeme:
    Haar zonneschat.

    Onze Eeuw, jrg 17 (1917)

    27-11-2016 om 21:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1890

    Een gedicht van P.A.M. Boele Van Hoensbroek

    1890

    Laat d' ouderwetse dichter nog zijn lier
    Besnaren om het zonlicht te bezingen;
    Ons, jongren, wenken hoger, beter dingen
    Dan 't eeuwen reeds banale hemelvier.

    D' elektro-lampen, met de kracht van vier-
    Miljoenen kaarsen kunnen mededingen,
    Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen,
    Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier.

    Hebt dank, o vinders van die reuzenlichten!
    Gij hebt de duisternis voor goed doen zwichten;
    Ook 's nachts is 't licht nu; - van naar bed te gaan

    Is thans geen sprake meer; wie denkt aan slapen?
    Heb dank, want 't is nu wel voor goed gedaan
    Met slaapmuts, nachtpit, dommelen en gapen.

    Gedichten (1885)

    schrijver

    26-11-2016 om 22:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ballade

    Een gedicht van J.W.F. Werumeus Buning

    Ballade van de goede vrouwen

    In dankbaarheid, eer dat ik sterven moet,
    Vraag ik nog een ballade voor diegenen
    Die als een goede vrouw mij zijn verschenen,
    En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet,

    Wetende dat er in het hart maar ene
    En meer dan zij mij dorstig maakt het bloed,
    Maar zegenend de bron door God beschenen,
    En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet.

    Ja, wild en stil, zoals mijn eigen bloed,
    En wijkend, als 'k u noemde als de ene
    Wier glans mij in haar allen is verschenen,
    En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet.

    Want God geeft dit de vrouwen in het bloed
    Dat één ding hun maar heilig is, dit ene:
    Liefde, die zij herkenden als het Ene,
    En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet.

    Dorst van het leven en eens dorst bij ene,
    Wil, die dorst geeft, dat men verdorsten moet?
    Mij brak hij bronnen uit de rots en meer dan ene,
    En gaven vreugd, gelijk een vrouw dat doet.

    Prince:

    Goede prinses, Maria Magdalene
    Venus, die eens Prins Jezus hebt ontmoet
    In eendre lief de en eendre dorst naar 't ene,
    En hebt geknield en hebt gezalfd de voet,

    Gij kent het licht waarin zij mij verschenen
    En weet dat ik, in 't diepste van 't gemoed
    Zo heb geknield, als thans ook aan zijn voet,
    En vraag: genade, niet alleen voor d'ene,
    Maar voor de velen die mij eens bewenen,
    En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet.

    schrijver

    25-11-2016 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.achterbalkon

    Een gedicht van Anthonie Donker 1902-1965

    Achterbalkon

    Het menselijk gelaat - hoe droef mistekend,
    des morgens in de tram grauw van de nacht,
    des avonds in de tram grauw afgejacht
    van al waar men zich deerlijk in verrekent.

    Retour kantoor, kliniek en magazijn
    tobt elk om wat men zich ziet tegenvallen.
    Zie in de mondhoek, onder de oogwallen
    onverwisselbaar de paraaf der pijn.

    Hoe als nu plotseling de bazuinen schallen,
    het hoge hemellicht neerstraalt op allen?
    Verhoord gebed, gevonden wat gij zocht!

    Doch God is zuinig op zijn wonderwerken,
    hij vreest dat zij het zelfs niet zouden merken,
    tegen elkander schuddend in de bocht.

    Orcus en Orpheus (1941)

    schrijver

    24-11-2016 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!