Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    17-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zang

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1935

    ZANG.

    Mijn ziele is in mijn zangen,
    Mijn zang is mijne ziel:
    Mijn lied is 't zoet verlangen,
    Dat in mijn harte viel.

    Dat groeit daar stil verholen,
    En groeit straks wonderhoog,
    En rankt in duizend bloemen
    Der wereld uit het oog.

    schrijver

    17-09-2017 om 18:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.landminnaar

    Een gedicht van Betje Wolff en Aagje Deken 1738-1804

    DE LANDMINNAAR

    Wel man, wat kan
    u de stad behagen,
    dat gij mij durft plagen
    om mijn keur?
    ’t Lust mij niet te leven
    naar de sleur.
    Al wat de stad kan geven
    heeft geen smaak of geur.

    Hoor mij, wilt gij
    onschuldige vermaken
    onverhinderd smaken?
    Kom op ’t land!
    Leer eenvoudig leven;
    heb verstand!
    Natuur wil heil u geven;
    neem het uit haar hand!

    Economische liedjes (1781)

    schrijver

    16-09-2017 om 22:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kusjes

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Kusjes

    Duizendvoudig zijn de kusjes,
    Die de tere minnelustjes
    in 't gevoelig hart ontgloên,
    en de brand der liefde voên.
    Maar, indien gij wilt beminnen,
    schone strookster van mijn zinnen,
    hoor, wat kusjes ik verlang,
    als ik aan uw boezem hang!

    Schenk me, o voedster van mijn lustjes,
    druk me zulke vochte kusjes,
    dat uw tong de mijne streelt,
    en er krullend mede speelt;
    even als de geile mussen
    in de mei elkander kussen,
    of het lieve tortelgoed
    in het trekkebekken doet!
    Laat uw hart door hete zuchtjes
    tuigen van uw zielsgenuchtjes,
    dat uw malse boezem zwoegt,
    als ge uw lipjes met mij voegt,
    en mijn halfverdronken ogen
    zich in de uwe blind zien mogen.
    Hoor nu, hoe gij in de gloed
    't kussend mondje zetten moet,
    om het zoetste zoet te kopen.
    Niet te dicht, en ook niet open.
    Laat één plaatsje (zo is 't wel!)
    voor ons beider tongenspel:
    dat mijn zachte tandenbeetjes
    door die balsemige reetjes
    boren mogen zonder pijn:
    en uw tongetje het mijn
    zacht ontmoeten, lieflijk klemmen,
    bevend in uw mondje zwemmen,
    tot het, spartlend van vermaak,
    aan mijn tong geschakeld raak.
    Dan zal ik het zuigen, strelen,
    zoeken 't aan uw mond te ontstelen:
    'k zal het bijten, en mijn dorst
    met de adem uit uw borst,
    met het bloed, er uit te leken,
    koelen, lessen, meer ontsteken;
    zetten borst en ingewand
    door die terging in de brand;
    dat het overstelpte harte
    van genoegelijke smarte
    in ons beider binnenst zwelt,
    en van fijn gevoel versmelt.
    't Geen het op de vochte tippen
    onzer natbedauwde lippen,
    met een bevend zacht geluid,
    door een teder lispen uit:
    dat en ziel en adem tevens,
    met het overschot des levens,
    dat in onze boezem slaat,
    in elkander overgaat;
    en wij, in amechtig hijgen,
    spraak-, gevoelloos, nederzijgen.

    schrijver

     

    14-09-2017 om 22:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderbui

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    De donderbui

    De lucht betrekt, het zand stuift op,
    Hoog torent zich de donderkop,
    Die blauw als lei, en koperrood,
    Dreigt met vernieling en met dood.
    De bliksem, kort en lang van lijn,
    Gelijk een zenuwachtig sein,
    Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
    Gedenk uw zonden, red uw ziel!
    Een windstoot, water, vlam, een knal,
    Alsof de hemel barsten zal.
    Wij voelen hoe de wereld kreunt
    En onder onze voeten dreunt.
    Vlak langs de grond ontvlucht de dag.
    Al nader knapt de donderslag,
    En roder slingert 't bliksemvier
    Het heet verderf naar mens en dier.
    't Gesprek stokt; hart en adem staakt,
    Als 't weerlicht rakelings ons raakt.
    Wij zien elkanders vaal gelaat,
    Ontwijken 't raam, en ieder gaat
    Verbijsterd uit zijn levenslot
    Tot aller leven oorsprong: God!

    O eindelijke vredesteê!
    Hier is de ziel stil en gedwee,
    En ziet, bevrijd van angst en waan,
    Het breken van de wereld aan.
    Hier is zij zo gerust en stil,
    Eenswillens met des Heeren wil,
    Dat zij niet bidt voor have en bloed,
    Maar zegt: wat God wil, dat is goed!
    Verslokt de vloed ons, zengt het vier,
    Wij hebben Uwe hemel hier.
    Ons hoog hart werd een effen dal,
    Waar God intrad en wonen zal. -
    Zo ligt ze, een lichte vlakte, waar
    God boven welft zijn hemel klaar;
    En als ziels helder spiegelbeeld
    Wordt aardes hemel plots doorspeeld
    Van zonneschijn, de wolk bromt grof,
    Het water bobbelt door de hof,
    Maar 't grauwe zwerk zwenkt voor de wind
    Schoon traag, de donderbui verzwindt.

    De regen ruist nu ongestoord,
    Eentonig murmurerend, voort.
    De koeien grazen weer gedwee,
    Het volk komt buiten, één, getwee,
    Staan mensen; allen ademen vrij.
    Goddank! wij leven! 't is voorbij!
    En hier en daar glimlacht men stil:
    ‘Doe met Uw knechten naar Uw wil!’

    De stille tuin(1933)–

    schrijver

    13-09-2017 om 21:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonne

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    De stille zonne daar ik zit

    De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning,
    in de oude lijste van een groene en rode veil;
    van al de bloemen op mijn mond de milde honing,
    en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil;

    een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen
    de weiden en de Leië in lage zonne-brand;
    van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen,
    en van mijn zoontje op mijne wang de koele hand;

    - ik voel een rijpe traan diep uit mijn binnenst rijzen
    van verre heimwee en gevréesd geluk, misschien;
    'k laat op mijn moede oog de lange wimpers dijzen;
    - maar als ik ze open, zult ge er zonnen stralen zien...

    De gulden schaduw (1905 - 1909)

    schrijver

    11-09-2017 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droom

    Een gedicht van Jacques Perk 1859-1881

    Een droom

    Een droom - als maneschijn - in zilvren wade
    En breedgewiekt, heeft mij, toen ik verwezen,
    In dons gedompeld, in de rust mij baadde,
    Met elpen staf een kindekijn gewezen:

    Het lachte, en bij die lach, wiens wedergade
    Slechts in de zuivre zonne wordt geprezen,
    Wolkte als een nevel weg al 't zwarte en kwade,
    Dat in mij mort... 't Is me in een zucht ontrezen.

    Toen was ik waardig, aan die blonde slapen
    Eerbiedig de eene en de andre hand te drukken,
    En in de hemel van dat oog te schouwen...

    Ik zag en kuste en kuste... úw kind, geschapen
    Naar úw Madonna beeld, en diep verrukken
    Doorgolfde mij, o, lieflijkste aller vrouwen! -

    schrijver

    10-09-2017 om 22:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het kasteel

    Een gedicht van Frans Bastiaanse  1868-1947

    het Kasteel

    Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel
    Met hoge toren tussen iep en eiken,
    Waar duizend bloemen stonden stralend geel
    Op 't groene grasveld in de zon te prijken.

    Die zware wanden zagen de eeuwen wijken,
    Trotserend Tijd en Stormwind en Houweel,
    Geslachten sterven, val van koninkrijken,
    Als viel slechts hun de onsterflijkheid ten deel.

    En, zoals vaak in 't leven 't trotse en tere
    Vereend zijn, speelde op 't geel-bebloeide groen
    Een kinderschare, in roze en witte kleren,
    Luid-juichend om de gouden zomer-noen,
    Zó blij, zó blij, als zou nooit leed hen deren,
    Geen Dood dit broze schoon verwelken doen.

    Verzen (1918)

    schrijver

    09-09-2017 om 22:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontmoeting

    Een gedicht van Betje Wolff en Aagje Deken

     

    De onverwachte ontmoeting.

    Nog nooit, nog nooit voelde ik mij dus ontstellen         
    nog nooit mij meer ontstellen!     

    Ach zijt gij 't, zijt gij 't zelf dan mijn vriendin?
    Wat ik voel, kan ik u niet vertellen,
    Als alleen dat ik u nog hartlijk min.
    Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen,
    Zo gij niet waart mijn waardigste vriendin?

    Kom laat, kom laat ik u in de armen drukken!
    Terwijl ge aan mij uw tederheid betoont!
    Mocht mijn wens nu maar gelukken,
    Hoe wierdt onze vriendschap dan niet geloond!
    Aan 't hart u drukken!

    Economische liedjes (1781)

    07-09-2017 om 22:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan

    Een gedicht van E.J. Potgieter 1808-1875

      Aan de Vrijheid.

    Zie neer uit uw heilige tempel daarboven;
    O Gij die de hulde der Grieken ontving,
    Wie Rome in haar heerlijke kindsheid mocht loven,
    Die lang aan de spits harer dapperen ging!
    Zie, lieflijke Vrijheid, zie neder op aard,
    Mijn volk is de roem van zijn voorgeslacht waard.

    Laat zich met uw mantel de snode bedekken,
    Die dood en verwoesting haar zusteren heet;
    Wij zien, trots de mom, haar afzichtige trekken,
    De dolk en de toorts in haar handen gereed.
    Zie, lieflijke Vrijheid! zie neder op aard,
    Oud-Holland heeft vlekloos uw outer bewaard.

    Gij waart met ons erf in der vaderen dagen,
    En 't zwaard werd gezwaaid tot het land was bevrijd;
    Gij schraagdet hun schoudren om lasten te dragen,
    Almachtig en goed, als God wil dat ge zijt!
    Zie, lieflijke Vrijheid! zie neder op aard,
    Wij staan als weleer om uw outer geschaard!

    Die droom' dat uw voet op de kronen zou treden,
    Hier hebt gij de vorstlijke zetel gevest
    Voor wie wij de heerser der Fransen bestreden,
    Ten strijde nu snellen uit ieder gewest.
    Zie, lieflijke Vrijheid! zie neder op aard!
    Vorst Willem vertrouwt op het Hollandsche zwaard!

    Zeg het aan hen die uw zalen betreden,
    De schimmen der vaadren vereend in uw rijk,
    Vervuld zijn hun wensen - verhoord hun gebeden,
    Het kroost is aan de oudren in deugden gelijk.
    Het erf dat ze ons lieten, hoe vredig en klein,
    Is nog als de parel, zo zuiver en rein!

    schrijver

    06-09-2017 om 22:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nazomer

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Nazomer

    Vaag drijft door de open deur
    De bleke avondwind
    Een bitter kille geur -
    Alsof de herfst begint.

    Vaag, als een vallend blad,
    Daalt door mijn lege geest
    Herinnering aan wat
    Wel eenmaal is geweest.

    't Is of mijn hart verstomt
    En of ik stil verga,
    't Is of de herfst al komt -
    Hij komt weldra - weldra!

    Zingende stemmen (1916)

    schrijver

    04-09-2017 om 21:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maan

    Een gedicht van Gerrit ten Bruggencate 1803-1853

    Aan de maan

    Hoe straalt gij zo, met heldre gloed,
    Door 't loof dier appelbomen,
    Waar eens uw vriend zo welgemoed,
    Zich droomde zoete dromen?
    Omsluier uwe zilverglans,
    En blik gelijk gij blikkert,
    Wanneer gij op de dodenkrans,
    Van 't jeugdig meisje flikkert!

    Vergeefs ziet gij zo rein en klaar,
    In dit priëeltje neder;
    Ach! nimmer vindt gij 't blijde paar,
    In zijne schaduw weder!
    Het noodlot, mij zo wars en stug,
    Ontstal mij 's meisjes harte!
    Geen zuchten toovren 't mij terug,
    Geen teedre traan der smarte!

    O! zo zij nog één enkel maal,
    Mijn rustplaats mocht betreden,
    Verlicht dan dáár met matte straal,
    De bloempjes voor haar schreden!
    Zij zette wenend zich op 't graf,
    Waar roosjes nederhangen,
    En plukke er zich een bloempje af,
    En drukke 't aan de wangen!

    schrijver

     

    03-09-2017 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.plagen
    Plagen
     
    De plagen in het leven
    Ze worden je vanzelf gegeven
    Je zoekt het niet op
    Menigeen zit op je kop
    Het zijn de mensen
    Die voor zichzelf veel wensen
    Ze gunnen je het licht in de ogen niet
    Er zijn er die zien nimmer jouw verdriet
    En dan weet je elke keer
    Als er iemand iets schiet
    Dat het te midden komt in je verdriet
    Je verdriet is wel geheeld
    Maar de littekens blijven voelbaar
    De mens onrein van hart
    Kent niet die innerlijke smart
    Die hebben over eigen
    zonden niet eens smart
    De mens die niet kan begrijpen
    Zal nimmer echt rijpen
    Die mens heeft alleen een ik gevoel
    En hiervan zie je veel plagerig gekrioel
    Want ze zetten zomaar je innerlijke boel
    Niet echt ondersteboven maar ze raken
    je in de knop
    En je vindt zo’n mens een flop!
    Want elke mens heeft een innerlijke knop
    Ook al vindt men dat niet top
    Sommigen zetten de knop op uit
    Dan zie je hoe men een vrolijk deuntje fluit!
     

    31-08-2017 om 12:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sukkel
    Sukkel
     
    Ik ben een sukkel in het veld
    Maar soms wordt de sukkel
    Bij het haardvuur geveld
    Heel sukkelig en stuntelig
    Maar soms denk je hier
    wordt de sukkel gespeeld
    Het is te hopen dat de pijnen
    na de val zijn geheeld
    Het vogelen is misschien alleen
    voor sukkels
    Veel mensen kunnen zich
    er niet in vinden
    Maar menig vogel kan een
    vogelaar opwinden!
     


    20-07-2017 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomertijd
    Zomertijd
     
    Rare tijd die zomertijd
    Soms ben je in de dagelijkse gang
    de weg een beetje kwijt
    Het weer is broeierig
    Ineens is er een plensbui
    Je wordt eigenlijk van dit alles
    een beetje lui
    De dagen zijn lang
    De mens zoekt overal vertier
    Is het niet hier dan is het aan het strand
    Of misschien wel in een bos
    Maar daar vind je veel groen en ook mos
    Misschien wel om op een bankje neer te strijken
    En je leest in de krant over de dagelijkse lijken
    Die verongelukken of men rijgt ze aan stukken
    Nee, dat is niet iets wat moet lukken
    Maar de mens is soms een vreemd wezen
    De één houdt van het leedwezen
    De ander wil zich er in kwijt
    Ja, en dan zie je de wereld is wel wijd
    Maar de mens raakt soms zichzelf kwijt
    Dit verschijnsel is er ook in de wintertijd
    Maar in de zomer verliest de mens zomaar tijd
    Vanwege de vakantie
    De vakantie is voor bezinning
    Maar dit wordt niet meer waargenomen
    Men wil liever in vertier omkomen
    De mens heeft maar één wens
    En dat is de moderne slavernij
    Men voelt zich daarin geheel vrij
    Terwijl je er flink in vast kan lopen
    En dan is het te hopen
    Dat men de bezinning gaat ervaren
    Hoewel de mens komt niet zomaar tot bedaren
    Want vaak zijn er geen gevoelige snaren
    En dit alles wil nu die drukke zomertijd baren!


    19-07-2017 om 23:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Gedenken…
     
    Gisteren ging men gedenken
    Dat eens de slavernij werd afgeschaft
    Maar men heeft vergeten
    Dat men te lang van de verkeerde
    zaken heeft gegeten
    Zodat de slavernij van de zonde
    De weg heeft geopend naar een brute samenleving
    Het heeft allemaal niets met kleur of ras te maken
    De mens had andere zaken aan moeten raken
    Maar men leeft liever in venijn
    Want ook gisteren kon het niet gedenkwaardig zijn!
    Overal gaan we gedenken
    Maar de mens kijkt niet naar de wenken
    Die elke dag worden geopenbaard
    Zo is de mensheid weinig waard
    Men holt of holde achter allerlei flauwekul aan
    Zo ging men nu reizen in de verkeerde trein
    Omdat men altijd in alles meedogenloos wil zijn!
     
     

    02-07-2017 om 17:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wereld

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936

    De schone wereld

    Iedre morgen na het nachtlijk slapen 
    Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. 

    Iedere dag heb ik haar weggegeven, 
    Telkens één dag meer van 't eigen leven. 

    Telkens een kortstondiger bewoner 
    Zie ik haar belanglozer, dus schoner. 

    Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden 
    En de grenslijn wegvalt van ons beiden.

    De weg van het licht  (1922)

    schrijver

    30-06-2017 om 23:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.al

    Een gedicht van Jan Krul 1602-1644

    Al zijt Gij vert, Nooit uit het hart.

    Lief! al zijt gij vert gescheiden;
    Liefde zal mijn hert geleiden:
    Liefde (Lief) die drijft mij voort;
    Liefde komt u Liefd' aan boord:
    Lief is liefde, zoet is minne:
    Liefde doet mij dit beginnen:
    't Is al Liefde, Liefd' is ‘t al,
    Die ik u betonen zal.

    Door de Liefde lijd ik vrese:
    Liefde zoekt uit vrees te wezen,
    Even als de Schipper doet,
    Als hem treft een tegenspoed,
    Van de woeste storm Winde,
    Tracht hij goede ree te vinden:
    Veile Haven, anker-strandt,
    Daar hij schadeloos belandt:
    Even gaat het mij in 't minne,
    Ik zoek uwe gonst te winnen.
    Die mij van de bitse nijdt,
    In mijn Liefdens vrees bevrijd.

    Eerlycke tytkorting (1634)

    schrijver

    29-06-2017 om 21:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vriendschap

    Een gedicht van Lucas Pater 1707-1781

    DE VRIENDSCHAP

    Hoe zoet is 't, waar de Vriendschap woont!
    Zij is oprecht van aard.
    Zij word met mirt en palm bekroond.
    Haar glans is prijzenswaard'.
    Zij spoort het al tot blijdschap aan.
    Wie kan haar invloed wederstaan?
    Geen mens. Geen mens. Geen mens.

    De Vriendschap neemt de harten in:
    Nooit toont ze een stuurs gelaat.
    Zij is de Zuster van de Min.
    Zij schuwt de twist en haat.
    Ze is altoos vergenoegd van geest.
    Men roem' haar op dit vrolijk Feest
    Met Zang! Met Zang! Met Zang!

    De Vriendschap mint gezelligheid:
    Nooit vindt men haar alleen.
    Zij-zelf heeft deze dis bereid:
    Zij bracht ons hier bijeen.
    Elk roep' dan vrij met hart en mond:
    'k Verzoek uw vriendschap, in het rond.
    Hoezee! Hoezee! Hoezee!

    schrijver

    28-06-2017 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.trouw

    Een gedicht van Jacob Cats 1577-1660

    Eerste Trouw

    Als van twee gepaarde schelpen
    D’ene breekt, of wel verliest,
    Niemand zal u kunnen helpen —
    Hoe men zoekt, hoe nauw men kiest
    Aan een, die met effen randen
    Juist op d’ ander passen zou.
    D’oudste zijn de beste panden,
    Niets en gaat voor d’ eerste trouw;
    D’eerste trouw, die leert het minnen,
    D’eerste trouw is enkel vreugd,
    D’eerste trouw, die bindt de zinnen,
    Zij is ’t bloempje van de jeugd.
    Naar mijn oordeel: twee-maal trouwen
    Dat is veel niet zonder pijn;
    Drie-maal kan niet als berouwen,
    Want hoe kan der liefde zijn?
    Houd uw eerste lief in waarden,
    Eertse met een vollen zin;
    ’t Is een hemel opter aarden,
    Zo je paart uit rechte min.

    schrijver

    27-06-2017 om 22:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schoon

    Een gedicht van Jacobus Revius 1586-1658

    Schoon is het goud

    Schoon is het goud, het schoonste der metalen,
    Schoon 't alebast, en 't luchtige kristal,
    Schoon is het licht wanneer de zon gaat dalen,
    Schoon 't elpenbeen, en 't rozenrood koral,
    Schoon is de mei met bloemen zonder tal,
    Schoon is de zeeg' met haar bekranste zweerden,
    Maar, die de kroon moet dragen bovenal,
    Schoon is de vreê, de schoonste op der eerden!

    Over-Ysselsche sangen en dichten

    schrijver

    26-06-2017 om 19:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!