Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    24-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.melancolie

    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Melancholie

    Melancholie van scheiden en hervinden,
    Stadig verliezen en verloren gaan,
    Van binden en gebonden zijn; beminden
    Aan dood en leven eeuwig af te staan,

    Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
    Hun ijzige gesels op de woning slaan,
    Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
    U weer te melden met Uw oud vermaan!

    Altijd in 't leven als 'k Uw bijzijn duchtte
    Wist Gij mij te hervinden, waar 'k ook vluchtte;
    Nu vond ik heil als nooit te voor verwacht,

    En tòch hebt gij óók déze weg gevonden
    En doet bij regensneeuw en storm de ronde
    Waar 'k wakker lig de lange winternacht.

    Ad interim, jrg. 4 (1947)

    schrijver

    24-03-2018 om 19:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lome

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Ter lome zee met slappe zeilen

    Ter lome zee met slappe zeilen
    onder eenzelfde lamme zon,
    en steeds het onveranderd-ijle
    aan elke nieuwe horizon;

    aldóor de dagen áldoor varen
    een onverschill'ge avond toe,
    en eindeloos het loom verzwaren
    der lamme leden, hooploos-moe;

    en nimmer, nimmer slapen mogen,
    maar steeds naar horizonnen spiên
    met starre en pijnlijk-sperrende oogen
    die zelfs de zwarte nacht niet zien...


    1912

    Verzen van 1899-1914

    schrijver

    23-03-2018 om 22:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan

    Een gedicht van Hendrik Tollens 1780-1856

     

    Aan Filira.

    Wat tooit ge met benijde vingren
    Die schone boezem schoner op?
    Wat vlecht ge blaadje, bloempje en knop,
    En doet ze óm ‘t  fladdrend rokje slingren,
    Terwijl ge 't haar met loof borduurt,
    En spieglend in het vlietje gluurt?

    Hou op! de tooi, waarmee ge u siert,
    Verbijstert en verblindt mij de ogen!
    Hou op! zo ge eens nog schoner wierd!...
    Ik zou niet langer 't harden mogen.
    Hou op! mijn boezem jaagt... Laat af,
    Of zoveel schoonheid wordt me een straf.

    Waartoe die dartle toverpracht?
    Of eerde ik niet genoeg uw macht?
    Beheerst gij niet genoeg mijn zinnen?
    Och, spaar die praal, mijn liefde een hoon:
    Gij maakt wellicht u meerder schoon,
    Maar nimmer kan ik u meerder minnen.

    Een twaalftal minneliedjes.

    schrijver

    22-03-2018 om 21:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wanklank

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    Wanklank

    Dagelijks meer eerzuchtig
    En minder in staat tot iets groots,
    Telkens wanhopender roepend
    Om kracht of de kalmte des doods,
    Dagelijks vuriger wensend
    Naar schoonheid, gezondheid en vreugd,
    Dagelijks ouder en bleker,
    En verder van blijdschap en jeugd -
    Ik zit in de bloeiende velden,
    Die schittren van zonneschijn,
    En alles is jeugdig en vrolijk -
    Ik schaam mij hier buiten te zijn!

    schrijver

    21-03-2018 om 21:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de lente

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

      

    De lente - ik sta midden in haar -

    De lente - ik sta midden in haar -

    o daar komt ze daar daar
    daar vliegt ze op mij aan, ze zoent me,
    ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me
    haar zoete ademen, woord voor woord;
    o en daar vliegt ze voort
    de honnege fladderende lente,
    daar naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten,
    de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente,
    de zomerige lente.

    Kijk nu, ze strooit de zomer rond
    die vliegt om haar rond
    uit haar mond,
    rond haar boezem, haar gladde rug, haar benen
    zo donslicht omschenen,
    ze gaat langs de horizonnen
    maar aldoor omme,
    ze heeft toch zo veel, ze kan geven
    wel, zie het lichte sneven
    van al dat kwijnende levende stervende opflikkerend licht
    en daar midde' in haar gezicht
    zie je het wel, zie je het wel -
    hoe licht hoe wit hoe goud hoe schel,
    hoe kunnen we het toch verdragen
    van ochtend tot avonddage,
    kom weer, kom bij me weer
    gij mijn lieve, mijn lieve, lieve, lieve ogenbegeer.

    O ze valt op mijn borst,
    haar mond midde' in de dorst
    van mijn mond, haar rode zachte weke punttong -
    't is of ze helemaal in me drong.

    Verzen (1890)

    schrijver

    20-03-2018 om 21:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winteravond

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

      WINTERAVOND

    Ook nu het avond wordt,
    Heer blijven we op U hopen,
    Het winterdaglicht kort,
    Hoe traag de dagen kropen.

    Het water is zo diep
    En donker, de lantaren
    Beschampt de oeroude baren,
    Waarin de wereld sliep.

    En als de smalle boot,
    Waarin ik word gedrongen,
    Van levens wal afstoot,
    Hoe hoog de golven sprongen,

    Van u komt heil en heul,
    Mijn lamp blijft helder branden,
    Uw olie drupt een geul
    Van rust tot aan Uw stranden.

    Het westen is al nacht,
    Maar ’t Oosten vlamt van vuren.
    Ik weet, ik word verwacht,
    En blijf bij U, zolang Uw dag zal duren.

    De Stille Tuin (1932)

    schrijver

    19-03-2018 om 19:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reiziger

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    AAN DE REIZIGER

    Steden spinnen wegen:
    Webben tussen kerkers.
    Zwerf of geef je over.

    't Ravijn bant de de blik,
    De vlakte verstrooit ze.

    Bespring rotstrappen, zwerfblokken naar uw drift.
    Laat in de vlakte uw verende voetzool
    Liefkozen door het vochtige gras.

    Rust in stilte van rumoer,
    Doch niet te lang:
    De zwerver wet zijn eenzaamheid op de menigt'.

    Reken op geen rustplaats.
    Een duurzame deugd is voos.
    Zoek het venijn dat ophitst tot hartstocht,
    Waarin de deugden verbranden, de dorste het snelst.

    Zonder leidster, rustplaats, liefde, lof,
    Als niet bestaande in het bestaande,
    Belandt gij niet in het moeras der zaligheid,
    Maar blijft vlot op de maalstroom van het Noodlot.

    Yoeng Poe Tsjoeng (1933)

    schrijver

    17-03-2018 om 21:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevangenen

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    De twee gevangenen

    Bij een schilderij van Willink


    Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen
    tart Stella Holland met versteende blik,
    rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen
    de mouwen storten, ruisend snik op snik.

    Het mausoleum wekt macabre trancen.
    ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’
    Grootmoeders jurk om zich in te verschansen,
    maar 't hart danst woedend voort en zegt toch: ik.

    Terwijl, gezeten, Wilma de hoogblonde
    vergeten blijft dat zij is kind geweest,
    zich kind toont van dit land en de gekooide
    wat toelacht, dan weer ernstig een verstrooide
    soort aandacht wijdt aan 't stromen van de weg.
    Bevrijd, bevrijd, - met hollands overleg.

    schrijver

    15-03-2018 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lenteknppen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Lenteknoppen.

    De knoppen zwellen in den zoelen nacht.
    O! morgen, morgen zullen ze opengaan!
    De twijgen trillen en de stille laan
    Is diep ontroerd, als een die zwijgt en wacht.

    Op 't zwarte water zwemt een enkle zwaan.
    Heel in de verte zwijmt een vogelklacht
    En op het mos zijgt door de takken zacht
    Het zilverlicht der pasontloken maan.

    Ik voel mijn hart zó zwellen in mijn borst,
    Of 't ook wilde openspringen, morgen vroeg,
    Als al die groene knoppen om mij heen.

    Hart, heugt u niet meer hoe ge eens bloeien dorst
    En hoe de storm uw kelk te pletter sloeg?
    En wilt ge wêer....? - Stil! zeg het mij alleen!

    Beelden en stemmen (1887)

    schrijver

    14-03-2018 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duet

    Een gedicht van Fiora della Neve 1849-1934

    Duet

    Zij zongen te samen duetten
    In 't naderend schemeruur,
    Zij, grilligste der brunetten,
    Hij, vol van poëtisch vuur. 

    Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’;
    Zij zongen van liefde's verdriet, 
    Van liefde's vreugden en weelden,
    Zij zongen ook Fauré's lied: 

    ‘Saluez! c'est l'amour qui passe!
    Saluez, saluez! c'est l'amour!’ 
    En hij werd niet moede te zingen:
    ‘Saluez, saluez! c'est l'amour!’ 

    Snel vloden de vlugge dagen
    De vluchtiger weken heen; 
    Hij zag, dat zij wuft was en ijdel,
    En zij, dat zijn liefde verdween. 

    Weer raakten haar vingers de toetsen
    En speelden 't accompagnement; 
    En lokkend verhief zich, als vroeger,
    Het thema, zo wel bekend. 

    Het klonk als: ‘.... l'amour qui passe’,
    En spottend zag zij hem aan; 
    ‘Saluez! Maar waarom salueren?
    De liefde is voorbijgegaan!’ 

    ‘C'est l'amour... qui passe,... qui passe’,
    En zij gaf nog het thema aan; 
    Maar hem klonk 't als een lied uit de verte -
    't Was alles voorbijgegaan.

    De Gids, jrg 48 (1884)

    schrijver

    13-03-2018 om 22:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ou peut

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Où peut-on être mieux?

    De regen weent
    en zijn vingers tikken,
    tikken tegen de ruiten;
    tik-tom, tik-tom,
    de regenvingers tikken,
    tikken tegen de ruiten:
    waarom, waarom?

    Laat mij alleen,
    alleen wil ik wezen
    om nimmer mij te uiten;
    tik-tom, tik-tom,
    de regenvingers tikken,
    tikken tegen de ruiten;
    waarom, waarom?

    Dees woon is mij
    en mij zal zij blijven
    (wat wil men van mij buiten?)
    tik-tom, tik-tom
    de regenvingers tikken,
    tikken tegen de ruiten:
    waarom, waarom?

    Vreugde en smart
    om wat nimmer kome
    en 't leven zal zich sluiten;
    tik-tom, tik-tom,
    de regenvingers tikken,
    tikken tegen de ruiten:
    waarom, waarom?

    De regen weent
    weent op vrouwenhanden,
    handen achter de ruiten;
    tik-tom, tik-tom,
    de regenvingers tikken,
    tikken mij naar buiten:
    tik, tik, tik, tom....
    waarom? -

    Parijsche Verzen (KInderliedjes) (1923)

    schrijver

    12-03-2018 om 21:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mooi

    Een gedicht van Herman  Gorter 1864-1924

    Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.

    Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
    Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
    De bruigom loopt om haar en streelt het haar,
    Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar:
    En loopt onwetend heen en zoekt in spel
    Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
    Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn
    Glijden er blikken en een woordentrein.
    Dat's om te wenen, want de mijmering
    Over een ding, is teerder dan het ding.

    uit: Mei (1889)

    schrijver

    11-03-2018 om 20:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zeeroep

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Zeeroep

    Ik ging geloven dat ik nu zou rusten,
    De winter in 't ommuurde stadje blijven,
    Een huis bewonen, klare zinnen schrijven
    En voor het eerst wat langer voortgekuste
    Vrouwen hier bij mij hebben en, ter ruste
    Met hen gegaan, lang in omhelzing blijven.
    En langzaam werden mij hun willige lijven
    Vertrouwd als vroeger vaak bezeilde kusten.

    Zo dacht ik zittend in mijn kamer, maar
    Vannacht hoor ik de najaarsstorm aanheffen;
    Het dakhout maakt als kreunend want misbaar.

    Ik woon zo ver van zee, zo dicht bij haar;
    't Storten der branding kan mij hier niet treffen.
    Hoe kan ik zo wanhopig klaar beseffen
    Dat ik weer scheep zal gaan, voor 't eind van 't jaar.

    Een eerlijk zeemansgraf (1936)

    schrijver

    10-03-2018 om 21:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maart

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Maart.

    Nou is de Winter weggeruimd,
    Die aan de aard zat vastgevroren,
    Nou is het vuil er afgeschuimd
    En komt de blote grond te voren.

    Maart heeft de korst al schoongespoeld
    En blaast er op om 't af te drogen;
    Zijn eigen borst is blootgewoeld -
    Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen,

    Als vijvers waar een bloem in drijft, -
    Maar waar geen bodem is te schouwen
    En 't wijze water doodstil blijft -
    Kijken in ledige landouwen;

    Hij houdt een dood blad in zijn mond,
    En blaast het weg - een vreemde vlinder! -
    Dan zoekt hij ijvrig aan de grond: -
    Hij is de mooie bloemenvinder,

    Waarnaar de eerste krokus gluurt
    En opkijkt uit haar winterdromen -
    Luister! een lijster tureluurt
    Al ginder in de hoge bomen!

    Die heeft het gure tij al lief!
    Die roept het licht om mee te spelen:
    Wat zou zo'n loze lentedief
    Anders dan zonnestralen stelen?

    Daar zijgt de zon in 't waterland
    En lacht een rimpling in de sloten,
    De jonge Maart slaapt aan de kant,
    Met de eerste bloem, bij de eerste loten. -

    De schrale aard leek uitgeteerd
    En afgeleefd in al haar naden
    En zwarte voegen, - zie: nou keert
    Haar jeugd uit de geleden schade.

    Zij heeft gedragen en gebaard
    Al zoveel eindeloze malen -
    Nou staat haar stil gelaat verklaard
    En gaat zij rustig ademhalen.

    Zo'n lieve lach heeft ook een vrouw,
    Als ze uit het bleke bed weer 't leven
    Ziet en aanneemt en weer de vouw
    Van naar verdriet heeft gladgewreven. -

    Als aard en akker draagt ons hoofd
    De voren van zijn wil en werken, -
    Geen hand die uit die voegen rooft,
    Geen wind die ons de diepe merken

    Van 't leven en het weten neemt! -
    Leun gij dan, maat, op de oude spade!
    Zie naar die gaard en klare beemd,
    En lees de vrucht van al uw daden

    En al uw kommer in de lach
    Van wat vergaat en wordt geboren: -
    Uw leven is een dorre dag, -
    Hebt gij een dode schijn verloren -

    Zij gij 't die de eerste paasbloem vindt
    Om daar de aard mee af te romen,
    Tot de eerste Mei uw dorstig kind
    Over zijn bloesems heen ziet komen,

    En gij in de geruste schoot
    Van Hollands wei u leit te slapen;
    Maar 't leven verft uw lijf nog rood!
    En roept uw klare geest te wapen

    In 't werktuig dat uw leger teelt,
    In 't voorjaar dat uw moed zal dragen,
    Uw onder-gang en op-tocht beeldt
    In de gedaante van de dagen,

    Wier ring in u zijn orde herschept.
    O gij! gedenk de stille maaier,
    Die vroeg genoeg zijn voeten rept! -
    Zie! zie! daarginder gaat een zaaier!

    Eerste oogst (1912)

    schrijver

    09-03-2018 om 22:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zang

    Een gedicht van P.C. Hooft 1581-1647

    Zang (Rozemond, hoor je spelen noch zingen?)

    Rozemond, hoor je spelen noch zingen?
    Zie de dageraad aan komen dringen,
    Dartele duiven en zwanen en mussen
    Zouden de vaak uit uw ogen wel kussen,
    Zo ‘t u lustte de dode te ruimen
    Om de lust van de levende pluimen.

    Alle weiden, alle duinen en dalen,
    Hunne aêm met verheugen ophalen,
    't Heugelijk jaar met zijn vrolijke tijen,
    Is rechtevoort op zijn kwikste te vrijen.
    Kruien, bloemen en bomen veroveren,
    En zich sieren met levende loveren.

    ‘t Welig vee op zijn grazige zoden,
    O mijn min, ons te bruilofte noden.
    Al haar gezicht, haar gebaar en haar spreken,
    Lopen in ‘t end van de  minnelijke treken.
    Op, op, op, eer de zon in de dauw schijn’.
    Laat ons alle gedierte te gauw zijn.

    schrijver

    07-03-2018 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verjaardag

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    ZESTIGSTE VERJAARDAG.

    „Ben je zestig?” Ja, ik ben ’t;
    Ik beken ’t;
    Kan ik ’t wel ontveinzen?
    ’t Haar mijns hoofds is dun en grijs,
    En (dat maakte ik niemand wijs)
    Niet slechts van gepeinzen.

    Ook van bange zorgen niet
    Of verdriet,
    Schoon ik ’t leed wel kende;
    Maar, wat immer zij gebeurd,
    Niet een smart, die hooploos treurt,
    Niet het hartzeer, dat verscheurt,
    On-verzachtbre ellende.

    Vrouwen kindren, zie mij aan!
    ’t Kan nog gaan,
    Op mijn tweemaal dertig.
    In de wangen nog wat bloeds,
    In deze ogen nog wat gloeds,
    In de boezem nog wat moeds,
    ’t Hoofd nog „fix und fertig.”

    ’k Dank dit hoogstgelukkig lot
    Aan mijn God;
    ’k Dank het u daarneven,
    Die mij jong houdt en verblijdt,
    Die mijn kroon en sieraad zijt,
    En mij nog een lange tijd
    Wensen doet te leven.


    NASCHRIFT.

    Word ik zeventig? Wie weet
    Lief of leed,
    Hem door God beschoren? …
    ’t Jongste kind nog groot te zien
    Is een zoete wens, en die
    Moog zijn gunst verhoren!

    schrijver

    06-03-2018 om 22:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dralers

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    De dralers

    Het welig licht was afgekomen
    En lei zich aan de kim te rust,
    De grote zee begon te dromen
    En spoelde haar rozerode zomen
    Over de stil vergulde kust.

    Wij vulden met ons beider leven
    De dommelige avondlucht,
    Tot wij verwonderd staren bleven: -
    Een stip kwam naar ons heen gedreven -
    Een nevelige vogelvlucht.

    De lucht hing vol van purpren vegen -
    Wij voelden ons zo vreemd te moe,
    Was het een vlucht -? wij hoopte' en zwegen,
    Wij meenden ze te zien bewegen -
    Zij kwamen langzaam naar ons toe!

    De hemel begon uit te doven -
    Met open lippen wachtten wij,
    En zagen weifelend naar boven,
    En bleve', en wilden nog geloven -
    Zij kwamen langzaam naderbij.

    Er lag al zilver op de baren -
    Verlangend hielden wij de wacht,
    En bleven in de hemel staren - -
    Tot er alleen maar sterren waren,
    En om ons heen de stille nacht.

    Toen rezen wij in 't lege duister,
    En daalden naar de zee omlaag -
    En voor de golven en haar luister,
    En bij haar eeuwige gefluister
    Zweeg in ons mensenhart een vraag -.

    Uit stilte en strijd (1928)

    schrijver

    05-03-2018 om 19:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tegenstander

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    AAN EEN GRIJZE TEGENSTANDER.

    De grijsheid blijft ons eerbiedwaardig.
    Maar, is ze ook al de kluts niet kwijt,
    Ze is, wat ze ook zijn moog, eigenaardig
    Niet op de hoogte van de tijd.

    schrijver

    04-03-2018 om 19:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Japie

    Een gedicht van C.L. Leipoldt 1880-1947

    Japie

    Vanmôre was Japie nog hier:
    Vanaand is hy dood! 
    Met 'n lag om sy mond het hy bruilof gevier
    Met 'n klein brokkie Engelse lood. 

    Vanmôre was Japie by my:
    Vanaand is hy ... waar? 
    As 'n mens maar kan weet waar hy eind'lik sal bly,
    Wie sien dan in die toekoms gevaar? 

    Vanmôre was Japie my maat:
    Vanaand is hy ... wat? 
    Sal hy nog met my lag, sal hy nog met my praat,
    Of my hand ooit in syne weer vat? 

    Vanmôre was Japie 'n kind:
    Vanaand's hy volleerd! 
    Ons het baie gestry om die waarheid, ou vrind:
    Weet jy nou wie van ons had verkeerd? 

    Vanmôre was Japie - nee God,
    Hy is nog vir my! 
    Want die dood kan nie skei nie, al is dit ons lot
    Om alleen op die wêreld te bly.


    -------------------
    ou - beste
    vir - bij

    Versamelde gedigte

    schrijver

    03-03-2018 om 21:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.napoleon

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Napoleon.

    In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen,
    Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon,
    Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen!
    Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? -

    De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending,
    De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon:
    ‘Dit schelmstuk, na zoveel, is 't toppunt van volending;
    Wees Keizer (zegt zij), heers!’ en de onmens klimt ten troon.

    Hij klimt; beveelt; de grond ziet bloed bij bloedstroom vloeien;
    Zijn arm omgrijpt Euroop, zijn oog verslindt heel de aard;
    De Vorsten biên de hals gedweezaam aan zijn boeien;
    En 't mensdom heinde en ver valt neder voor zijn zwaard.

    ô Almacht, ziet Gij 't aan? - Maar ja, Gij zult het wreken;
    De Hel verzwelgt het kroost dat ze uit haar schoot ontbond;
    Doch ware eens 't licht nabij dat eenmaal aan moet breken,
    Dat ze en zich-zelf geheel, en Krijg, en Dood, verslond!

    1804.

    De dichtwerken van Bilderdijk, deel 9

    schrijver

    02-03-2018 om 21:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!