Een recent gedicht gelezen voor u, de schrijver heet trawant

Knip

Wat heerlijk, de recessie is voorbij
Veel eerder dan ik ooit had durven hopen
Weer afgeladen door de koopgoot lopen
U bent toch zeker ook van de partij ?

Of zit u nog gevangen in een dip
Met beide handen muurvast op de knip.

Mijn antwoord op het gedicht

Voorbij?

Recessie voorbij

En de mens is ineens weer blij

Moeten we weer het koopgenot gevoel krijgen

En daarna weer de endjes proberen aan elkaar te rijgen

Laat de recessie dan ietwat voorbij zijn

Maar de gevolgen zullen langer bestaan

Je begint na een dieptepunt weer van vooraf aan

Of geloven we daar niet in!

Heeft de mens het alleen met alles te kunnen kopen naar de zin!

We moeten wel met z’n allen de economie draaiende houden

Maar ik denk dat vele mensen ziek zijn en verkouden

Van al de hebzucht en koopgedrag

Hiermee boezemen we toch geen ontzag

Het lijkt wel of dat alles kan en mag

Maar de mens moet leren rentmeester te zijn

Dan pas is er een refrein

Waar de mens blij mee kan zijn

Dan kunnen overheden betere bijstand verlenen

Voor mensen die door onverkwikkelijke zaken per ongeluk wenen

Hoewel de mens ook moet leren geduldig te zijn

In tegenspoed valt veel te leren

Terwijl in voorspoed er niet veel valt af te leren

Men heeft alsmaar meer rechten

En dat moet op een gegeven moment iedereen beslechten!

14-11-2009 om 18:55 geschreven door Dora

Een kort gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903 

ERNST

De toon van echte ernst is waardig, kalm en zacht;
Niet hartontzettend zwaar, noch pijnlijk scherp in de oren.
Een middentoon, welluidend uitgebracht;
Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen.
Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.

13-11-2009 om 19:09 geschreven door Dora

Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

                                                         Op de thuisreis

In het stergedoofde Zuiden,
In het vroeg ondiepe licht
Bleekt een grote wassen maan,
Als een droom niet meer te duiden,
Een verduisterd zielsgezicht
Door de dagen met ons gaan.

Naar het Oosten reikt mijn reizen,
Waar de diepe horizon
Achter donkre heuvlen brandt:
Van hun toppen zie ik rijzen
Straks de stille gouden zon
Over 't onbegrensde land.

Weinig lange weken straalden
Zon en maan voor oog en voet
Vreemde paden schoon en licht -
Nimmer week wat rees of daalde,
Aan de kimmen van 't gemoed
Weerglans van uw aangezicht.

Eer een tweede zon zal stijgen,
Nacht de komst der maan vermoedt,
De eerste ster door 't donker bloedt,
Zien mijn ogen weer ziels eigen
Vaste zon, uw oog doorgloed
Van het licht dat ebt noch vloedt!

Uit de bundel: Vergeten liedjes

11-11-2009 om 22:07 geschreven door Dora

Een gedicht van Marie Bodaert 1844-1914

Maanlicht

Geklommen was de maan naar boven,
Had wolken stil uiteengeschoven,
sneeuwengrot leek zij te turen,
En zilversneeuw in ‘t rond te sturen.

‘t Was of de warme zomeraarde
Het koelend zilver gretig gaarde:
Al meer en meer had ze opgevangen
Tot al van zilver was omvangen.

Een koel, blank kleed dat verre strekte
En velden wijd en weien dekte;
Blanktrossige bomen daar geheven
Leken in zilvermeer te leven.

Zilver was ‘t al. De duinen lagen,
Als reuzen door de slaap verslagen
In glimmend pantser breed ter neder
Een zeemeeuw sloeg de zilverveder.

Dreef door het zilver van de heemlen,
en bleekte weg in ‘t zilverscheemlen
Boven de zee van licht doorglommen,
Waar kleine slaaprige golfjes zwommen.

10-11-2009 om 21:15 geschreven door Dora

Een schrijven van Willem Bilderdijk 1756-1831

Wijn

Eerst een luchthart maakt de wijn,
dan een ekster, dan een zwijn;
maar verheert hij eens ’t gemoed,
ieder drup kost mensenbloed.
Weg die beker! Weg van mij!
Liever dood dan razernij.

1827

--------------------------------
luchthart - onverschillig iemand
ekster : dief
zwijn : wellusteling
verheert - overwint

09-11-2009 om 17:14 geschreven door Dora

Een gedicht van Aart de Leeuw 1876-1931 

De pottenbakker

De meester zegt: "Geef aan de schaal
De bocht van 't brood; waartoe een fraai bokaal,
Als toch de drinknap in haar holle hand
Lessing genoeg voor elke dorst omspant?

Vergun tot enig sieraad uwe kruik
De gulle welving van een gladde buik.
Zwaar is het leven, ernstig; bloed en zweet
Proeft ge aan haar gaven als ge drinkt en eet;

Zorgt gij dat, in een soobre vorm geprangd,
Het simpelst vat die bittre vrucht ontvangt."
Maar, zo ik voor mijn venster zit en werk,
En, in de lijst van 't raam mij veld en zwerk

Verrukken door hun machtig schilderij, -
De madelieven flikkren in de wei,
Zwaluwen slieren arabesken snel
Van wolk naar wolk, uiteen vouwt de kapel

't Mystiek wonder van zijn tekenschrift,
Met diamant, op saffier gegrift, -
Dan beeft mijn vinger, wijl de draaischijf snort,
Het blinkend nat over de leemklomp stort,

En onbewust druk ik de weke klei
Tot kelken, lijk de bloemen in de wei,
En rank en pooprend zwelt omhoog de tuit,
Of daar een vogel opwaarts wiekt en fluit;

In 't zwierig lijnspel dat ik mijmrend trek
Fladdren de vlinders met hun stom gesprek,
Terwijl ik eindlijk op mijn fijn penceel
De blauwe schemer van de hemel steel;

En eerst als gaaf het kunstwerk voor mij staat,
Ach, denk ik aan de meester en zijn raad.

Uit de bundel: Herscheppingen

07-11-2009 om 19:02 geschreven door Dora

Op het plaatje staat een groot weekend...ze bedoelen dan zeker een heel fijn of gezellig weekend....in ieder geval moetje het toch zelf doen of maken...Dan doen we dat zover het in ons vermogen ligt...

06-11-2009 om 19:17 geschreven door Dora

Een gedicht van Theo Thijssen 1879-1943

De Man der Smarte
Hangt aan het hout,
Geschuwd door allen
En uitgejouwd.

De middagzonne
Straalt brandend heet
Zij schroeit de Heiland:
Hem schut geen kleed.

Het volk verguist Hem,
Bespot Hem luid:
‘Gij, valse Godsman,
Uw spel is uit!’

Hij hoort zijn stemme
Zo vlijmend koud:
‘Kom nu, Verlosser,
Kom af van ’t hout!’

De overpriestren
Aanschouwen 't blij:
De Waarheid zieltoogt,
Zij zijn nu vrij!

Daar hangt Hij bloedend
Aan 't merk der schand;
Hij, d'eeuwge Koning
Van 't Godlijk Land.

Zijn wonden schrijnen
En 't drupplend bloed
Vergaart zich samen
Aan 's kruises voet.

Maar 't Hart des Heilands
Het bloedt nog meer,
Zijn ziele buigt zich
Bedroefd terneer.

Maar van Zijn lippen
Ruist 't warm gebed:
‘Vergeef 't hun, Vader!
O! Red hun! Red!...'

De Man der Smarte
Hangt aan het kruis;
Zijn ziele smacht naar
Het Vaderhuis.

Voor het brekend oge
Wordt 't donkre nacht.
Zijn lippen staamlen:
‘Het is volbracht!’.

Het hoofd nu buigend,
Geeft Hij de geest,
De grote Christus!...
Hij is geweest!...

Maar Englenreien
Verkonden ’t lied:
‘De eeuw’ge Christus,
Hij sterreft niet!

Zij Geest blijft leven,
Trotseert de dood,
Na zwarte nacht groet
Hij ’t morgenrood!

Zijn Geest van Liefde
Wordt niet geblust;
In Zijn naam vindt eerst
De Sterv’ling rust!’

En Englenkoren,
Zij heffen aan:
‘Wat eeuwig goed is
KAN niet vergaan!’

05-11-2009 om 21:43 geschreven door Dora

Een gedicht van Jaqueline van der Waals

Oktober

De blaadjes waaiden
Langs alle wegen,
De blaadjes draaiden
In kringen rond -
Ik liep te drentelen
En kwam ze tegen,
Ik zag ze wentelen
Over de grond.

Het was oktober,
Wanneer de blaren,
Rood als rood koper,
Of geel van kleur,
In dichte scharen
Neer komen strijken -
Ik liep te kijken
En snoof de geur.

Uit de bundel: Laatste Verzen (1923)

04-11-2009 om 19:34 geschreven door Dora

Een gedicht van Isaac Dacosta  1798-1860

HEIMWEE

Kennst du das Land?

Kent gij het land, waar hoog de ceder wies?
een adem Gods door ’t moerbeiboomdal blies?
van ’t eêlste bloed de bruine druifrots zwol?
de olijftak glom, van malse koornen vol?
Kent gij dat land? daarheen, daarheen,
o leidsman mijner vaadren! voer mijn schreên!

Kent gij de stad? Haar hoog en heerlijk huis
maalde, eeuwen door, bij palm- en lofgeruis,
met offerbloed, in ’t heiligdom gebracht,
de Redder af, door eigen volk geslacht.
Verstrooide schaar, daarheen, daarheen!
de Rijkstad ligt niet voor altoos vertreên.

Kent gij het volk? Zijn doden leven weer,
Zijn stammen gaan weer opwaart, God ter eer.
Zijn oog aanschouwt wiens hart zijn misdrijf brak.
Vergeving stroomt uit d’ ader, die ’t doorstak.
Daarheen, o aard, de blik! daarheen
Uw heil vangt aan bij ’t einde zijner weên!

       

03-11-2009 om 16:47 geschreven door Dora

Tijd

De tijd is voor vandaag bijna om

Straks komt de nieuwe dag er weer om

Dan gaat de tijd weer verder

Het is een nieuwe dag

En dat is dinsdag!

02-11-2009 om 23:08 geschreven door Dora

Zoeken

Ik zocht en ik zocht

Om iets passend te vinden

Maar het deed mij ondervinden

Dat dit een werkelijk geluk moet zijn

Want er staat zoveel online

Gedichten en gedachten

Vele mensen hebben daardoor krachten

Zij nemen de pen ter hand

En zo wandelen zij door hun eigen kleine land

Dat kleine land zit ergens aan de bovenkant

Aan de bovenkant van het lichaam

Het heeft een bijzondere naam

Het draagt de naam hoofd

Daarin wordt alles goed en/of kwaad

door de mens bekokstoofd!

01-11-2009 om 19:38 geschreven door Dora

Wilt gij bemind en eerlijk leven?
Dan wil ik u een regel geven.
Vier dingen dient gij wel te weten:
Geleden onrecht snel vergeten
Ontvangen weldaad lang gedenken
Geen mens door achterklap krenken
En hebt gij lust uw leed te wreken
Zo gaat en betert uw gebreken
Want een die betert zijnen staat
Doet leed degene die hem haat.

Gedicht van Jacob Cats 

31-10-2009 om 22:16 geschreven door Dora

Gedichten

Lees gedichten

En men zult er voor zwichten

Om te zien wat men kan bedenken

En daar eens aandacht aan te schenken

Woorden en woorden

Letters en letters

Het zijn soms allemaal menselijke spetters

Zomaar uit het brein van een mens

Heeft die mens een wens?

Soms zou je het wel denken

Die wens is dan om wat woorden en letters weg te schenken

Je zet ze in een vorm

Je houd je vast aan een bepaalde norm

Want anders waait er een storm

Een storm over een dichter heen

En waar dan heen

Met al die zinnen

Die je gemaakt hebt

Niet om een grote prijs te winnen

Maar om gewoon wat met je gedachten te spinnen

En zo kun je heerlijk wat dichten

En je bent weer wat lichter

Lichter van gedachten

Misschien heeft er wel iemand zin

Om ook eens zo zijn of haar gedachten te verdichten

Het zijn gewoon wat dichtersgezichten

30-10-2009 om 22:03 geschreven door Dora

Oud worden of zijn

Het voordeel van oud zijn

Dat is dat je alles hebt mogen beleven

Het blijde en het moeilijke in het leven

Je leven wordt maar één keer gegeven

Maar alles is niet altijd om het even

Zomaar wat gedachten

Je hoeft nergens op te wachten

Het gaat vanzelf voorbij

Soms ben je een keer blij

Soms ben je somber

In het leven is ook veel gedonder

Maar op zich is het leven toch wel een wonder!

29-10-2009 om 22:41 geschreven door Dora

Alles is weer klaar dan is het weer tijd om te rusten...

Voor morgen...

10-10-2009 om 21:50 geschreven door Dora

Een wens voor mensen die van de herfst houden...soms wordt een mens wel eens verkouden...maar met dit mooie herfstweer zou je geloven dat de verkoudheden zijn gevloden...

 > 

22-09-2009 om 22:21 geschreven door Dora

Het is nu avond en het is al flink aan het schemeren, dus tijd voor wat geplukte vruchten te verorberen...na een werkzame dag...vitaminen zijn goed voor lijf en leden...fijne avond verder...

21-09-2009 om 19:38 geschreven door Dora

19-09-2009 om 21:38 geschreven door Dora

Oef...oef....of zoef...zoef...zoef............alweer een week voorbij...einde van het werk...en dan ben je blij!

18-09-2009 om 19:54 geschreven door Dora