Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    31-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ichthylogie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Achterberg, een mooie overdenking voor het oude en het nieuwe.

    Ichthyologie

    Er is in zee een coelacant gevonden,
    de missing link tussen twee vissen in.
    De vinder weende van verwondering.
    Onder zijn ogen lag voor ’t eerst verbonden

    de eeuwen onderbroken schakeling.
    En allen die om deze vis heenstonden
    voelden zich op dat ogenblik verslonden
    door de miljoenen jaren achter hen.

    Rangorde tussen mens en hagedis
    en van de hagedis diep in de stof,
    verder dan onze instrumenten reiken.

    Bij dit besef mogen wij doen alsof
    de reeks naar boven toe hetzelfde is
    en kunnen zo bij God op tafel kijken.

    31-12-2009 om 12:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de kus

    Een gedicht van M.A de Wijs -Mouton 1873-1935

    De kus

    De kus waart door het huis
    Het is er niet pluis
    Papa die kust Mama
    Mama die kust haar vriendje
    Het vriendje dat kust Dientje
    Als zij hem opendoet
    Hij repeteren moet

    En Dientje kust weer de koetsier
    En die kust weer de kamenier
    En die kust weer de huisknecht
    Die 't niet de tweede meid zegt
    Die laat hem niet met ruste
    Omdat hij haar eerst kuste
    Dan kust ook voor 'n pleziertje
    De freule 't palfreniertje
    De jonker met te veel gevoel
    Kust onversaagd de hele boel
    O ja, die 'k nog vergeten had
    Is Grootmama. Die kust de kat

    De kus waart door het land
    Ten alle kant
    Een kussen gaat alom
    Een dart'len en een strelen
    In tint'lend liefde-spelen
    Kust zonneschijn het land
    De golven 't blonde strand

    Het windje kust de bomenkruin
    Het helm buigt strelend over 't duin
    En door de bloemenweien
    Gaan kussend tal van bijen
    En 't zacht insektenzoemen
    Gaat kussend langs de bloemen
    Een mensenkus, o jeetje
    Is 'n schamel, mal ideetje
    In Genesis zo duur betaald
    Nu schroom'lijk naar benee gehaald
    Als Adam kon, dan gaf hij vlug
    Voor 't Paradijs zijn kus terug

     

     

    30-12-2009 om 23:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nieuw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nieuw

     

    Oud en nieuw

    Nieuw en oud

    Elk jaar weer

    Soms met koud weer

    Soms met regenweer

    Misschien wel met sneeuw

    Je krijgt het allemaal wel in een eeuw

    Er zijn al weer tien jaar voorbij gegaan

    En wat is het niet snel gegaan

    Het millennium kondigde zich aan

    Hoewel we er al lang achter staan

    Is het nog net als de dag van gister

    Er was veel wat de mens miste

    Alleen weet men het zelf niet

    Soms ging men onder van verdriet

    Vanwege rampen en tegenspoeden

    Daarvoor kunnen wij ons zelf niet behoeden

    En heeft men die Ene gemist!

    Dan was het leven door vreugde en verdriet

    Toch één en al mist

    Want wat men niet wist

    Dat je vreugde en verdriet kan delen

    Het is soms of het mensen niet meer kan schelen

    Wat er met die ander gebeurt

    En er hier en daar een leven wordt verscheurd

    Ja, we hadden alles als mensen verbeurd

    Geen geluk en geen voorspoed meer

    Want we zagen niet op naar de Heer!

    Maar wat een zegen dan weer

    Als Hij nog weer een keer

    Alles wil vergeven

    En de mensen opnieuw mogen beginnen met hun leven

    En men zich weer in 2010 mag bewegen

    Het is maar, waar zit een mens in 2010 om verlegen!

    Een grote zegen voor de nieuwe wegen

    Of gewoon doorgaan met het oude leven

    Voor alsnog een gelukkig 2010 toegewenst

     

     

     

    29-12-2009 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.december
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    December

    Al de bladers zijn verdronken
    In het water, in de regen,
    En het donker bos staat open
    En de droppelende stronken
    Staan verlaten aan de wegen, -
    Kille winter laat één sprokkel
    Aan een hart, dat niet mag hopen!

    Al de zon is uitgeblonken,
    En het jaar is heengezegen,
    En mijn handen zijn nog open,
    En mijn hart is leeggeschonken,
    En het heeft niets weergekregen, -
    Schemer laat één lichte sprankel
    Aan een hart, dat niet mag hopen!

    En de nacht is neergezonken,
    En de dag is opgestegen,
    En mijn ogen zijn nog open,
    En zijn duizend witte vonken
    Hebben zo doodstil gezwegen, -
    Klare nacht laat éne starre
    Aan een hart, dat niet mag hopen

    28-12-2009 om 17:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eenvoud
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    EENVOUD

    Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen,
    Die op ons wegen staan als bloemen van het veld…,
    Verdoken in het gras, door weinigen geteld…,
    Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.

    ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt
    Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt:
    “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”
    Dat maakt me zaliger dan de weelde van de wereld.

    Zó groeit in m’n gedacht een vrede, niet te noemen;
    M’n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt;
    Want àl wat schoonheid is, met simpelheid begint…
    En ‘k noem Liefde, ’t zaad van alle schoonheidsbloemen

    27-12-2009 om 16:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sneeuwman

     

    De sneeuwman

    Zie zo, mijn kleine sneeuwman,
    Nu ben je kant en klaar;
    Maar 'k heb nog wat vergeten,
    Een kuifje op je haar,
    En dan dit korte pijpje....
    Kom, open nu je mond,
    Kijk, piet, hij staat er heuzig
    Of hij er jaren stond.

    En had ik nu een spiegel,
    Dan liet ik je er in zien,
    En stond je vast beteuterd
    Als laatst die kleine mien,
    Toen zij haar witte boezel
    Present kreeg van oom wout,
    Waaronder nu die koudkleum
    Al weer haar handen houdt.

    Nu, 'k moet het eerlijk zeggen,
    Je kostte ook wat een vlijt,
    Eer wij je zo ver hadden,
    En vrij wat zorg en tijd;
    Een viertal blauwe neuzen,
    En konen, rood als vuur,
    Een hele achtermiddag,
    En menig morgenuur!

    Als 't nu maar niet gaat dooien,
    Zo als het is voorspeld
    Door maarten van de tuinman,
    Die werkt op 't Vinkeveld!
    Dat zou recht jammer wezen...
    Wat zeg je, bolle piet?
    Dan was ons werk verloren,
    En al de moeite om niet.

    Een buurman die het hoorde,
    Zei: ‘klaas, versta ik goed,
    Vindt gij het zo verdrietig
    Als gij vergeefs wat doet,
    Dan loont ge ook al de moeite,
    Die aan u wordt gedaan
    Door ouders en door meesters,
    Van deze dag af aan.’

    Uit de bundel: Het nachtegaaltje (1851)

     

    Een gedicht van Jacob van Lennep 1802-1868

     

    26-12-2009 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstliedje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een liedje van schrijver J.H. Leopold 1865-1925

    Kerstliedje

    In de donkere dagen van Kersttijd
    is een kind van licht gekomen,
    de maan stond helder over de dijk
    en ijzel hing aan de bomen.

    Onder de doeken in de krib
    daar lag dat lief Jezuskindekijn
    en spelearmde en van zijn hoofd
    ging af een zuivere lichtschijn.

    Maria die was bleek en zwak
    op de knieën neergezegen
    en zag blij naar het kindeke;
    en Jozef lachte verlegen.

    En buiten in de bittere kou
    en de stille Kerstnacht laat
    de heilige driekoningen kwamen van ver
    door de diepe sneeuw gewaad.

    De heilige driekoningen hoesten en doen
    en rood zijn bei hun oren,
    een druppel hangt er aan hun neus
    en hun baard is wit bevroren.

    De heilige driekoningen in de stal
    verwonderd zijn binnen getogen;
    het licht, dat van het kind afging,
    schijnt in hun grote ogen.

    De heilige driekoningen staren het aan
    en weten zich niet te bezinnen
    en het kind ligt al te kijken maar
    en tuurt in een denkbeginnen.
     

     

     

     

     

     

     

     

    25-12-2009 om 16:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kerstnacht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Ida Gerhardt

    Kerstnacht 1

    Kerstnacht - het woord is als een lafenis,
    een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
    stralen der sterren - op de landen is
    het weerloos stil, een ongerept verwachten.

    Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
    rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
    verlangen naar het helder zingen in de nacht en
    het opgaan van de ster, een lichtend teken.

    Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
    dun en verstuivend dekt een huivering
    van ijle val, een lichte zuivering
    het vragen, dat wij stil bewaarden.


    24-12-2009 om 14:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wens

    Fotogedicht



    23-12-2009 om 21:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koud landschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Augusta Peaux 1859-1944

    Koud landschap

    Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht,
    belofte van veel sneeuw. Een lage wei
    waar 't water blank om korte wilgen stond
    tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen
    neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen
    en tegen 't witte water, wit en weg.
    Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken
    weinige, ruige vlokken op de vlucht,
    als vagebonden in een winters bos
    't spoor bijster.

    23-12-2009 om 16:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-van derSchalk  1869-1952

    En zo het dan een waan is

    I

    En zo het dan een waan is te geloven
    Dat liefde ons eens allen verlossen zal
    En haar zegen oneindig gaat te boven
    De krachten van verderf in het heelal; -

    Te geloven, dat de duistere demonen
    Die huizen in het menselijk gemoed
    En alles wat ademt, en leeft, bewonen,
    Haar, overmand zullen valle' eerst te voet, -

    Zo wil ik liever leven in die waan
    Waar zoveel dappre daden aan ontsprongen,
    Die heeft zoveel verslaagnen opgericht,
    Wiens lof zoveel bezielde dichters zongen,
    Dan eenzaam, verbeten en verbitterd staan
    In wreder waarheid onbarmhartig licht.

    II

    Maar 't is niet waan en dat weten wij allen
    Voor wie genade op hun levenspad
    Het milde licht ener waarheid deed vallen
    Waarvan hun hart nimmer de glans vergat; -
    Die nooit haar warmte in hun hart ontbeerden
    Voor wie iedere beet die hun mond at,
    In zoete kracht en zaligheid verkeerde
    Omdat de liefde haar gezegend had.

    Al is de mens van nu nog zo verdorven
    Van verbeelding, zo verhard van gemoed,
    Ook voor hem is Christus aan 't kruis gestorven,
    Zijn ziel ontsprong aan Gods eeuwige klaarheid.
    Daarom kunnen wij roemen in de waarheid:
    De waarheid is niet beter; zij is zoet.

     

    22-12-2009 om 19:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1879-1943

    Uren

    Als blonde kindren hupplen de Seconden
    De poort des Morgens uit, vol lichtgeluk.
    Als kreunende ouden, steunende op hun kruk,
    Strompelen traag de zware Middagstonden.

    Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk,
    Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden,
    Tekenen rood op schouderen geschonden
    Door 't eens zo trots getorste levensjuk.

    Dan komen vroom, in slepende gewaden,
    De zingende Avonduren zilverblank,
    Wandelend zacht langs bruine schaduwpaden.

    Maar hoe zal ik, van middagklachten krank,
    Beängst en moe van dromen als van daden,
    Weer vrede vinden in hún stemmenklank?

    21-12-2009 om 22:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sneeuw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939 een mooi geschreven gedicht. Sneeuw heeft met God te maken en God heeft met sneeuw te maken! Jesaja 1:18

    SNEEUWDAG

    Is dit Gods nieuw wereld? Pijnend licht
    Liggen de velden voor mijn zwak gezicht.
    Mijn hoofd is duizel-ijl, zo kort genezen
    Van aardes zware druk, doods kille vrezen.
    En overal is horeloos bewegen.
    Gestalten waden stil de blankheid tegen
    Der vijvers, in hun kristallen vreê,
    Als Gods doorluchte helle hemelzee.
    En al de bomen staan getooid gebogen;
    Zo dekken zich Gods englen voor zijn ogen
    Onder der vleuglen blank bedonsde huiven:
    Een vlekkeloze vlucht gedoken duiven.
    Is dit Gods dag? Hoe kunnen mijne blikken
    Zijn witte glorie dragen zonder schrikken?
    Hoe kan ik, aards en ziek en arm en donker,
    Mij wagen tot zijn licht en rijk geflonker?
    ‘k Sta aan de grens van zijn verheerlijkt heden,
    Maar wie durft ongeroepen verder treden

    20-12-2009 om 19:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.levensfilosofie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.A. de Genestet

     

    't Buitenleven - lanterfanten!

     IJdelheid - uw stadsgerucht!
     
    'k Geef om mensch, noch boom, noch lucht:
     
    Ik leef bij mijn folianten:
     
    Dat zijn vríenden waar en wijs;
     
    In mijn cel is 't Paradijs!’
     
     
     
    ‘“Paai! die Mädchen! boomen, menschen,
     
    Boeken? - och, een aardig kind
     
    Is mij boek en bloem en vrind,
     
    Summum van mijn aardsche wenschen!
     
    Waar het oog der liefde straalt
     
    Is mijn Hemel neêrgedaald!”’
     
     
     
    Boomenkweekers, wereldlingen,
     
    Celbewoners, jongeliên,
     
    In uw plaats, zou mij het spleen
     
    Uit mijn jeugdig vel doen springen!
     
    Toch roem elk zijn keuze vrij
     
    Als de slimste; maar voor mij,
     
     
     
    Om door 't leven heen te komen,
     
    Wijsheid zoekend, met een lach,
     
    Heb ik noodig dag aan dag,
     
    Menschen, meisjes, boeken, boomen,
     
    Vreugden, smarten, dwaasheên, droomen,
     
    Zielestrijd en luit-akkoord,
    [p. 97]
     
    Vriend en vijand, en zoo voort,
     
    Met nog twintig kleinigheden
     
    Om mij telkens te vertreden.

    19-12-2009 om 14:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.volmaakt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Ida Gerhardt

    HET VOLMAAKTE

    Ik gaf mijn kind een zilveren bal.
    Het werd zijn één, het werd zijn al;
    en hij die steeds met ieder deelt,
    hij schreit als iemand er mee speelt.

    Ik sprak tot hem met zacht vermaan;
    hij zag mij lang verwonderd aan
    en liet toen stil zijn tranen gaan.

    Ik gaf mijn kind een zilveren bal:
    bracht ik zijn onschuld nu ten val?
    Of ben ik blind? – Het goddelijk kind
    hield in zijn handjes het heelal.


    (uit 'De zomen van het licht' 1983)

    twee opmerkingen:
    1. zilveren bal = verzilverde luchtballon, veel groter dan gewone, zeer populair in de jaren ’20 (nu weer terug in allerlei vormen en bonte kleuren)
    2. In de schilder- en beeldhouwkunst wordt het kindeke Jezus wel afgebeeld op de schoot van zijn moeder met de wereldbol in zijn handen. Primitief noemen wij dat vaak, maar dat is het natuurlijk niet. Het is enkel hoogst symbolisch. Het zegt duidelijk dat daar niet zomaar het zoveelste kindje geboren is, maar dat het lot van de wereld zal blijken met het leven van dit kind verbonden te zijn.

     

     

    16-12-2009 om 19:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    15-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zang
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Rhijnvis Feith 1753-1824 uit vervlogen tijden, mat het graf bestaat nog steeds

    Het graf

    Vierde zang

    Ja, stille Graven! ja, gij blijft mij wijsheid leren.
    Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren,
    Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt,
    De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt,
    De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken,
    De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.

    't Gewormte kent geen schoon, geen glans, geen majesteit;
    Het aast op vorst en slaaf met de eigen gretigheid;
    't Verteert gevoelloos, stil, met de eigen scherpe tanden,
    De zachte maagdenborst en 't hart van dwingelanden.
    De Dood verzorgt zijn dis en zamelt prooi in 't graf.
    De rauwe moederkreet dwingt hem geen Zuigling af;
    Hij scheurt de Jongling van het gillend maagdenharte,
    Bespot de vriendschap, en beschimpt de huwlijkssmarte.
    Zijn adem blaast - rang, macht, goud, titel, aanzien, zwicht;
    De mens wordt wat hij was bij 't eerste levenslicht.
    Zijn adem blaast opnieuw - de schoonheid is verdwenen,
    Een nare afschuuwlijkheid zweeft om de schoonsten henen.

    Begin van de ‘Vierde Zang’

    ----------------------------------------------------------
    zoô - zode, aarde

    15-12-2009 om 17:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een mooi gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    WIE IS ALS GOD!

    'Wie is als God!' zo wierd het woord,
    in lang verleden tijden,
    omtrent de troon van God, gehoord,
    als Michaël ging strijden.
    'Wie is als God!' Hij won de slag
    en satans volk vernederd lag.

    De vane omhoge! en immer voort,
    die weerbaar is, gestreden!
    'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
    des zegepraals, nog heden!

    De vijand wierd verwonnen, maar
    zijn hoogmoed niet gebroken;
    met lichaamsrampe en zielgevaar
    blijft satan ons bestoken;
    doch, stuive en storme ‘t nog zo fel,
    'Wie is als God!' roept Michaël.

    De vane omhoge! en immer voort,
    die weerbaar is, gestreden!
    'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
    des zegepraals, nog heden!

    De wereld is een worstelperk,
    vol vijandschap en veten;
    geen winnen, of een wapenwerk
    van dapperen mag ‘t heten:
    die weerbaar is de vrede haalt,
    - 'Wie is als God!' - en zegepraalt!

    De vane omhoge! en immer voort,
    die weerbaar is, gestreden!
    'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
    des zegepraals, nog heden!

    Bewaar ons, in de wijg, en doet
    ons allen, die u eren,
    tot tenden uit, met kloeke moed
    de slagen slaan des Heren;
    bevrijd ons van der kwade dood,
    o Michaël, Gods engel groot!

    De vane omhoge! en immer voort,
    die weerbaar is, gestreden!
    'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
    des zegepraals, nog heden!

    'Wie is als God!' zij ons geschreeuw,
    zo ‘t uwe was, voor deze;
    verwinnaar zal de Vlaamse leeuw,
    door Michaël, nog wezen;
    sta, engel Gods, zo bidden wij,
    ons, lijdend, zwijgend, stervend, bij!

    De vane omhoge! en immer voort,
    die weerbaar is, gestreden!
    'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
    des zegepraals, nog heden!

     

    14-12-2009 om 17:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kaars
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht gericht op de levenskaars, heeft de kaars gebrand of ben ik voor die tijd al gestrand...in de ouderdom is er nog maar een klein stukje over en dan is de kaars bijna op!

    Eng

     

    Soms is het eng

    Dan hoor je, je eigen stem

    Er is geen uitzicht meer

    De jaren zijn voorbij gegaan

    Ik heb al zoveel gedaan

    En straks zal de dood voor mijn deur staan

    Ik heb geleefd

    Het heeft engte gegeven

    Er was wel van alles te beleven

    Maar het leven nam zoveel weg

    Ik was alleen op mijn levensweg

    De mensen komen en gaan

    Je moet zelfstandig in het leven kunnen staan

    Want niemand is met je begaan

    Je moet doorgaan

    In de levenstrijd

    Het geeft maar een bepaalde tijd

    En dan is de tijd gekomen

    Dat je afscheid gaat nemen

    Het duurt soms nog even

    Maar één keer is er een einde aan dit leven

    Zijn de jaren dan van engte voorbij

    Nee, want ik kijk de dood in de ogen

    En mijn tijden die hebben er niet om gelogen

    De ouderdom doet of deed zijn intrede

    Het gaat niet meer zoals in het verleden

    Het verleden waar alles kleurig was

    En als ik ziek was, was er de dokter die mij genas

    Maar van ouderdom kun je niet meer worden genezen

    De jaren zijn voorbij en het leven is gelezen

    Misschien heb ik nu nog maar even!

    En geeft het uitzicht in de advent

    Nu het gezicht waar ik zo naar heb verlangd?

    Of was het alleen meer wat gezelligheid voor de tijd!

    Straks is het een keer eeuwigheid!

    Uren dagen maanden, jaren

    Ze vliegen als een schaduw heen

    Niets bestendigs is hier beneen!

     

    Dit gedicht is geschreven met een blik naar het mensdom

    door Dora

     

     

     

    13-12-2009 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winterspook
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899 Zou het nog gaan dagen in het oosten?

     

    HET WINTERSPOOK

    De deuren van de Oosten gaan,
    nog nauwlijks, even open
    en toe, gelijk, de laatste keer,
    des vege wimpers doen,
    die henengaat in ‘t eeuwige. Ach,
    ‘t is avond nog eer ‘t noen
    kan worden! Is geen dageraad,
    geen dag ons meer te hopen?

    Gij ook, voor eeuwig, gaat gij, oog
    des Hemels, nu verdwijnen?
    Gaat ‘t duister worden, altijd voort,
    en donker, overal?
    Gaan sterrenlicht en manelicht,
    in ‘t levenloze dal,
    daar ‘t koud en altijd winter is,
    allene nu nog schijnen?

    Een graf nu, och, een wintergraf
    is alles weer bedegen*;
    gedolven in dat graf is mij
    de jonkheid en de jeugd:
    wie redt er, ach, wie helpt er, uit
    de nood ons? Hoe de vreugd
    van vroeger, die begraven ligt,
    het graf weer uitgekregen?

    ‘k En zie bijna geen wegen meer:
    de koude voert mij henen,
    de velden uit, de steê weer in;
    nog donkerder is ‘t daar:
    de zware dompen varen mij,
    als of het water waar',
    dat duisternisse en vuilnis voert,
    onhoorbaar vóór de schenen.

    Ze ontsteken licht. Een damp, alom,
    die, stinkende, onder de aarde
    geboren is, nu dansen gaat,
    en spotten met de zon,
    die ‘s Winters onmeedogendheid
    niet langer baas en kon
    en henenging; die, krachteloos,
    voor goed misschien, ontaardde!

    Afgrijslijkheid? Het winterspook
    zit overal te wachten:
    ‘k gevoel ‘t, alwaar ik henenwille,
    of zoeke zijn gegaap
    te ontsnappen; ‘t komt mij tegen, tot
    in huis, en, daar ik slaap,
    daar steelt het mij de ruste van
    mijn slapeloze nachten!

    Dat ‘t Joel* weerom, dat ‘t Kerstdag zij,
    dat ‘t ophoude, al dat zinken,
    dat sterven, dat verloren gaan
    des levens! - Herders, gaat
    en peilt de diepe Oosten: ziet
    gij dag noch dageraad,...
    nog ‘t nieuw geboren Zonnelicht,
    te Bethlehem, niet blinken?

    12-12-2009 om 11:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899 elk mens heeft een ziel en wat doet of deed deze er mee! Dit is goed vertolkt in het onderstaande gedicht

    ALS DE ZIELE LUISTERT

    Als de ziele luistert
    spreekt het al een taal dat leeft,
    't lijzigste gefluister
    ook een taal en teken heeft:
    blâren van de bomen
    kouten met malkaar gezwind,
    baren in de stromen
    klappen luide en welgezind,
    wind en wee en wolken,
    wegelen van Gods heilige voet,
    talen ende vertolken
    't diep gedoken Woord zo zoet...
    als de ziele luistert!

    ----------------------
    lijzig - zacht
    kouten - praten
    klappen - praten
    wee - wei
    wegel - weg
    talen - spreken

     

     

    11-12-2009 om 14:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!