Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    16-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziekte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne

    Ziekte, oude troosteres

    - Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen...

    - ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag
    van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach:
    ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’

    - Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn...

    - ‘Mijn leéuwrik! Gij, die door de nachten heen-gedrongen,
    de vreugd van de enig-eeuw'ge zonne hebt gezongen,
    draagt ge de rúst niet meer van de een'ge zonneschijn?’

    - Maar ik ben moé: 'k wou in uw woorden slápen...

    - ‘Mijn lome bloem in avond-water; o mijn kind;...
    ik zal u sussen; gij zult rusten; gij zúlt slapen,
    gij, die de Liefde draagt die niemand heeft bemind.’

    Uit de bundel: Verzen eener ziekte (Het Vaderhuis 1903)

    16-06-2010 om 11:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klokkenklank
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Arnold Sauwen 1920

    KLOKKENKLANK

    'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen
    over 't veld naar u te schouwen,
    waar ge nog in gouden schijn
    ligt te scheemren, dorpje mijn!

    Boven uwe rode daken
    zie 'k uw hoge toren waken,
    die de schaduw van zijn kruis
    afwerpt op mijn vaderhuis.

    'k Hoor van ver uw klokken galmen,
    feestlijk soms als vreugdepsalmen
    en soms klagend, naar en droef,
    als toen men mijn kind begroef.

    Klokken, over weide en akker
    luidt ge mijne jonkheid wakker,
    luidt ge in klanken, droef van zin,
    mij uw stille weemoed in.

    Wen uw bronzen stemmen, klokken,
    't landvolk naar zijn haardsteê lokken,
    is 't als riepen zij mij mee
    naar mijn dorp, in de avondvreê.

    Moeder wachtte eens op de drempel
    daar van 't huis, haar liefdetempel...
    Wie heet mij nog wellekom,
    vader, in dat heiligdom?

    'k Ben als een die, 't land ontweken,
    weerkeert ongekend ter streke en
    vóór geen vriendenhuis of hut
    't stof van zijne voeten schudt.

    Liefde, vriendschap... zij verdorden...
    Dorp, ik ben u vreemd geworden;
    maar uw verre klokkenklank
    roert me diep, mijn leven lang.

    Uit de bundel: Uren van eenzaamheid, L. Opdebeek, Antwerpen

    15-06-2010 om 10:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.memoriam
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    In memoriam

    Er is een schaduwspel van twijgen
    en knoppen over 't zonnig grind,
    en bloemengeur en licht en wind
    verzaligen het grote zwijgen.

    Het is zo stil, dat het bewegen
    van 't licht wordt of een ver geruis
    van vleugelen ging door het huis
    en of zich engelen om u negen.

    Het is zo stil en wit dit rusten.
    Zo slapen enkel Gods gekusten,
    zo vredig licht en grondloos diep.
    De tijd valt lang voor hen die waken.
    Maar God zal samen wakker maken,
    die Hij gescheiden tot zich riep.

    Uit de bundel: Verzamelde gedichten I (1931)

    14-06-2010 om 12:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    11-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.man
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936

    Van de wilde man

    't Was of in visioen ik zag
    Een wonder dat ik u nu mag
    Vertellen, zodat gij 't zult verstaan.
    Mij docht ik was uit spelen gegaan
    Met mijn gezellen in een woud,
    Toen ik zag komen uit het hout
    Een jonkvrouw, zonder honden,
    Die bracht gevangen en gebonden
    Een wilde Man.
    Daar ik haar kende sprak ik haar an
    En vroeg wat zij met hem woude.
    Ik zei dat ze hem niet houden zoude,
    Dat zij bedrogen uit zou komen:
    Hij was te wild, wie had ooit vernomen
    Dat zulk een zich temmen liet door een vrouw.
    Zij lachte zacht, zij zei: ik hou
    Van deze juist als ik hem vond;
    Ik zocht hem lang; dat ik hem bond
    Was zeker wel het grootste wonder.
    Wat baat het of gij u verwonder;
    Ik houd van deze: wild of tam;
    Voor u een leeuw, voor mij een lam.
    Zij schreden heen en ik stond stom.
    Toen keerde ik peinzend wederom,
    Te zien waar mijn gezellen waren,
    Als eensklaps door de schuddende blaren
    Klonk met een zware en blijde stem -
    En ik wist, dat was een lied van hem,
    Van de wilde Man die aan haar hand
    Meeliep in zijn lichte band:-
    'Ik was wild, ik ben gebonden,
    Dat heeft mij een meisje gedaan,
    Met de band van haar Minne omwonden.
    Ik was wild, ik ben gebonden,
    Ik vlucht niet ofschoon ik het konde,
    Ik wil wie mij won niet ontgaan.
    Ik was wild, ik ben gebonden,
    Met de band van haar Minne omwonden...'
    Toen wachtte ik weer, en dacht: geen koorden
    Binden zo stijf als zachte woorden,
    Gesproken door een schone mond:
    Zij komen het hart uit, snoeren zich rond
    Het hart van hem die ze raken:
    Zij kunnen leeuwen tot lamm'ren maken.

    Uit de bundel: Van mens tot mens (1909)

     

    11-06-2010 om 22:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.adempauze

    Een hartenkreet van Christine Wauters

    Adempauze

    Je geneeest
    Je verkwikt
    Je beurt op
    Je brengt alles in balans
    Je lost problemen op
    Je geeft liefde kansen
    Je brengt vrede
    Je geeft me tijd
    Je ontplooit me
    Je bent mijn ' alles '
    Je bent mijn levensadem

    Jouw naam?  Rust

     

                                                                                       Klik hier voor meer gratis plaatjes

    10-06-2010 om 22:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog even

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    Een gedicht van Els Keldermans

    Wedstrijd mettertijd

    Goal…….
    Ik snap er geen bal van
    Een big bang …
    Hoorngeschal
    Welk net…..
    Alle ogen gericht
    Die bal verlicht
    Oranje
    Een wave
    Het doel
    Voor paal
    Één lijn
    We gaan allemaal….
    Kaatst het
    Heen en weer
    En we hebben het …..einde
    Fantastische tijd
    Geen bal verricht
    Want die ….
    Je kent het vast, het einde
    Stom rennen achter de feiten aan
    Voor een wedstrijd mettertijd
    Komt aan het einde van geen tijd, het doel in zich
    Commentaar, gegevens zonder uitzicht
    De wedstrijd voorafje,
    De belevenis is
    Net 123… ietsjes overdreven
    Afgetrapt, doortrapt….. mis……
    De essentie van dit ingekopt voetbal verhaal is
    Gewist………

    Ps.
    Sorry , de wed…de strijd bergaf
    Verrekte nul-nul ,vol flauwekul is de ultieme straf

    Voetbal is net zoiets als de politiek het is een groot theater...de goede hebben na afloop een kater!

     

    10-06-2010 om 12:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hartenkreet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van An Terlouw

    Eigen schuld- Dikke bult

    De overgang van Gulden naar Euro
    zou niets betekenen,
    Hoe komt het dan dat alle mensen
    zich suf zitten te rekenen?

    Het zou niemand windeieren leggen,
    maar 'k moet toch eerlijk zeggen
    dat de overgang van de gulden naar de euro
    mensen zonder geld zitten
    op de raarste momenten

    dat sinds onze duppies weg zijn,
    de pap niet meer is voorzien van krenten
    die zijn er al uitgehaald,
    door de krentenweger
    en de voorraadkast,
    wordt allengs leger en leger.

    Net als mijn bankrekening die
    meer rood nijgt dan groen
    En dan zeggen ze dat die overgang
    er niks mee heeft van doen?
    Nou me zolen, echt wel
    Nog niet eerder was ’t
    einde van de maand zo snel

    Of ik roekeloos ben, nee dat denk ik niet
    Maar ik vind dat de Euro zwarte piet
    Niet bij de burger mag worden neergelegen
    evenmin mag worden doodgezwegen

    Dat een Gulden 100 centen was
    en een Euro ruim 220.
    En dat scheelt een stuk,
    dat scheelt een jas,
    dat scheelt op zijn minst
    een volle voorraadkast.

    Maar de overgang van de
    Gulden naar de Euro
    had en heeft niks te betekenen
    En toch zit ik me elke maand,
    vierkante ogen te rekenen

    Maar: dat komt niet door de Euro,
    ben je mal




                                                                                                                    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    08-06-2010 om 11:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hartenkreet

    Een hartenkreet over geld schrijver MitcHell

    geld maakt je, maar maakt ook stuk

    geld
    veel meer
    alles willen hebben
    niks is genoeg

    nooit genoeg hebben
    zonder geld ben je nergens
    van geld koop je alles
    wie arm is staat alleen

    leven kost geld
    en maakt kapot
    geld maakt bedrog
    het verandert je

    van binnen en van buiten
    wie geld heeft, heeft macht,
    maar voelt zich ook alleen
    verlangen naar normaal leven

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    08-06-2010 om 11:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wedstrijd

    Koning voetbal...

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    Een hartenkreet geschreven door Els Keldermans

    Wedstrijd mettertijd

    Goal…….
    Ik snap er geen bal van
    Een big bang …
    Hoorngeschal
    Welk net…..
    Alle ogen gericht
    Die bal verlicht
    Oranje
    Een wave
    Het doel
    Voor paal
    Één lijn
    We gaan allemaal….
    Kaatst het
    Heen en weer
    En we hebben het …..einde
    Fantastische tijd
    Geen bal verricht
    Want die ….
    Je kent het vast, het einde
    Stom rennen achter de feiten aan
    Voor een wedstrijd mettertijd
    Komt aan het einde van geen tijd, het doel in zich
    Commentaar, gegevens zonder uitzicht
    De wedstrijd voorafje,
    De belevenis is
    Net 123… ietsjes overdreven
    Afgetrapt, doortrapt….. mis……
    De essentie van dit ingekopt voetbal verhaal is
    Gewist………

    Ps.
    Sorry , de wed…de strijd bergaf
    Verrekte nul-nul ,vol flauwekul is de ultieme straf

    07-06-2010 om 11:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de herberg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Arnold Sauwen

    DE HERBERG

    Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt
    de landweg langs die leidt naar verre steden,
    hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht,
    uw uitgesleten dorpel op zien treden.

    Wie moe zijn stap de avond tegenricht
    en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden,
    groet blijder hart van wijd uw lampelicht,
    waar zoete nachtrust wacht zijn matte leden.

    Wel hem die eens, langs zijne levensbaan,
    het huis van zijn verlangen in mag gaan,
    waar teedre zorgen zijne komst verbeiden;

    waar, als waardin, ten drempel Liefde wacht,
    het welkom spreekt bij dis en haard en zacht
    haar blanke handen 't warme bedde spreiden.

    Uit de bundel: Uren van eenzaamheid, L. Opdebeek, Antwerpen (1920

    06-06-2010 om 12:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ballade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Ballade

    Villon, Rimbaud, Verlaine, Du Plessys,
    Verstooten, rein van roem, alleen behorend
    In 't heilloos gilde der Poètes Maudits,
    Sinds uitgeroeid, verstrooid, welhaast verloren -
    Vergeef dat een, door rampspoed achterhaald,
    Om hulp roept, radeloos uw naam doet horen,
    Terwijl zijn leven zinkt, zijn zingen faalt,
    Tot troost uw groter lijden heeft bezworen.

    Villon, clerc, vagebond, in stage vete
    Met 't burgerdom, benard door zijn gebod,
    Met boeven, lichtekooien saamgerot,
    Alleen op 't punt van rijmen vol geweten,
    Hij stierf van dorst bij klaatrende fonteinen,
    Vond voor liefde ontucht, voor paleis een krot.
    Zijn leven kende uitdagende refreinen:
    Hij keerde de aard de rug toe van 't schavot.

    Verlaine sleepte voort zijn lijdensketen
    Van zonde aan straf geschakeld zonder slot,
    Heeft den hem toegewezen tijd gesleten
    In beurtgezang van lust en zucht naar God.
    In de gevangenis, bij 't stomp verkwijnen
    In 't dranklokaal, of op een kil terras,
    Voelde hij als wroeging vol verwondring schrijnen
    Waarom voor hem geen plaats op aarde was.

    Rimbaud, op allen, ook zichzelf gebeten
    Als op de aartsvijand, strijdend tegen 't lot
    Van de met spot gekroonden, smaad gesmeten,
    Tussen de mensen wild verdwaalde God,
    Liep storm door steppen, steden en woestijnen,
    Gevloekt, geschuwd door 't rechtgeaarde ras,
    Leerde in verlatenheid en helse pijnen
    Dat er voor hem geen plaats op aarde was.

    Du Plessys, door zijn oud verbond vergeten,
    Verzwegen, onderdrukt door 't plomp complot
    Van intriganten, door de hunkring tot
    Luidruchtge en lucratieve roem bezeten,
    Ontbeerde stoïsch en verteerde in 't reine
    Heimwee naar 't onbereikbare Hellas.
    Hij wist op hoge ritmen weg te deinen
    Vanwaar geen plaats voor hem op aarde was.

    Weet, gij die in hun geest nog moet verschijnen,
    Voor ramp te zijn geboren. Neem dit lot
    Niet op u! Breek de lier! Weet te verdwijnen.
    Maak uw bestaan dat nergens hoort, weer vlot,
    Stroomafwaarts drijvend met de goede Lethe.
    Geen lied meer. Geef gehoor aan haar refrein.
    Over uw leven spoelt de vloed. Vergeten
    Zult ge eer dan echo's van nachtregens zijn.

    Uit de bundel: Saturnus (1925)

     

    05-06-2010 om 13:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van M. de Wijs-Mouton

    Meer niet

    Ze was een kleine koningin
    En gaf met gracielijke zin
    Haar mooiste siertjes en haar pronkjes
    Haar liefste lachjes en haar lonkjes
    En waar zij liep ging ook gedwee
    Een hele stoet van minnaars mee
    Maar zij, ze dacht van allen: och
    Wat 'n dwazen zijn dat toch
    La-la
    Ze was een lach, een lied
    Meer niet

    Ze ging van 'n bar naar een souper
    En van een tea naar een diner
    Een lichte, lachende kokette
    Met wufte weelde van toiletten
    Ze wekte haat of sympathie
    Hier dweperij, daar jalouzie
    Haar eigen hart was nooit van slag
    En tikte als iedere dag
    La-la
    Ze was een lach, een lied
    Meer niet

    Nu is zij moegedanst en oud
    Met 'n rijke zakenman getrouwd
    Een opgetuigde miljonaire
    Met 'n huis vol boyen plus misere
    Twee mooie auto's in haar stal
    Veel licht en bloemen overal
    Ze mist nu letterlijk geen stuk
    Alleen 'n beetje waar geluk
    La-la
    Ze is een afgezongen lied
    Meer niet

    04-06-2010 om 11:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verboden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    Verboden toegang

    (Tot de Woud-bezitters tussen Hilversum en 's Gravenland.)

    Waartoe toch dat verbod? Wat zoude ik stelen?
    O alles, alles, wat mijn hart begeert.
    Hier vond ik vette kost, waarmee geneert
    Mijn nooddruft zich. En 'k zoude ervan uitdelen.

    Ik zoude 't maken tot een spel voor velen,
    Uw schat, waarvan gij mij zo angstig weert
    En maakt mij door gedreigde straf verveerd.
    Niets zou mij heilig zijn, zelfs niet het kwelen

    Der zangertjes, schietend van tak op tak
    Door 't heilig wulfsel van uw weidse lanen.
    Of ducht gij wellicht, dat ik iets verklap,
    Zo nog wat anders zich in 't bos verstak;
    Een mijm'rend oog of badende Diane?
    Zo handhaaf uw verbod, zo weer mijn stap.

    Uit de bundel: Verzen

    03-06-2010 om 11:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engelbewaarder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    De engelbewaarder

    's Avonds als ik slapen ga,
    Volgt mijn Engel lief mij na,
    Die mij aanziet met een lach,
    Was ik wijs die hele dag.

    Die mijn bedje wel bereidt,
    En mijn peluw zachtjes spreidt;
    Die mijn slaaprige oogjes sluit,
    Steekt hij zijne vinger uit.

    Die, wanneer hij met mij speelt
    In mijn droom, de wang mij streelt;
    Die mij dekt, woelde ik me bloot;
    Die mij wekt bij 't morgenrood.

    Ik bedank hem op mijn kniên,
    Schoon ik hem niet moge zien,
    's Morgens vroeg en 's avonds laat,
    Als mijn beê tot Gode gaat.

    Uit de bundel: Gedichtjes voor kinderen (1849)

    02-06-2010 om 10:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verstand
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    't Menselijk verstand.

    Wat is des mensen geest beperkt! -
    Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt,
    Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in 't gissen,
    Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond.
    't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen,
    Waar in nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond.

    Dat vrij de toorts der wetenschap
    In de ogen flikker', vlamm', en knapp'!
    Het is om 't waarheidspoor voor dat des waans te missen.
    En slimmer duizendwerf waar hij zijn dwaallicht spreidt,
    Dan 't donker van de onwetendheid,
    Te dom, om smaaklijk gift voor voedsel op te dissen!

    o Dwalingen, wier tal en maat
    Het zand der zee te boven gaat,
    En vasthoudt aan elkaar als saamgekleefde klissen;
    Gij door die stalkaars voortgebracht,
    Gij toont ons, dat die zucht die steeds naar kennis tracht,
    Slechts enkel twijflen leert of roekeloos beslissen!


    1808.

    Uit de bundel: Winterbloemen (1811)

    01-06-2010 om 11:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vergezicht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    Het Vergezicht

    De wereld ligt met haar gewemel, -
    één niet te omvatten vergezicht, -
    onder de welving van de hemel
    als onder een gebouw van licht.

    Tegen de heuvels, in de straten,
    tot in de diepste verten zijn
    de mensen samen in de late
    verzadigde namiddag-schijn.

    Hun vele kledingen versieren
    't rustige landschap. - In het rond
    zijn zij tezamen, en zij vieren
    het feest van deze avondstond.

    De nacht met zijn verzonkene uren
    gaat hun verwachting tegemoet,
    zijn stilten, die voor eeuwig duren. -
    Mijn God, wat is het leven goed,

    Hoe zuiver staat over de landen,
    waarin 't aangolvende geluid
    der vesperklok met volle handen
    geworpen wordt, de nadag uit.

    De schemer valt, de wolken gloeien...
    Onder de wijde hemel ligt,
    met hare vormen die vervloeien,
    de wereld als één vergezicht.

    Uit de bundel: Verschijningen (1924)

    31-05-2010 om 11:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.veiligheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van An Terlouw

    Veiligheid voor alles

    Is het de bedoeling dat ieder volgens het boekje leeft,
    of is het maar net, hoe of je het boekje leest?
    Is het de bedoeling dat men adviezen geeft,
    of staan we aan de kant en doen we daar het meest?

    Net als de beste stuurlui?

    reiken we een hand wetend dat die misschien in het volgend moment
    de eigenaar misschien in het geheel niet meer kent
    of is het de bedoeling dat we met oogkleppen op,
    langs misstanden lopen en stoppen dan vervolgens onze kop

    Is het zand gelijk een struisvogel?

    Fluisteren we goede adviezen,
    wetend dat we niet meer kunnen verliezen
    alleen in ons eigen kring en ventileren
    zonder dat dingen ooit ten goede kunnen keren

    of hebben we onze ogen dicht?

    Trekken we om ons heen, een dikke muur,
    lopen met gezichten als azijn zo zuur
    weten alles beter, maar goede raad is duur
    en denken alleen aan de apen,

    van horen zien en zwijgen, want zeg nou zelf,
    er is niemand gebaat bij een onverdiend pak rammel krijgen
    en dus: hollen we weg, hard en harder tot we buiten adem
    zonder een spoor van schuld, de voordeur achter ons dichttrekken,

    want zo gaat het en zal het altijd blijven gaan,
    omdat veiligheid voorop moet blijven staan,
    eerlijk toch?

    En eerlijkheid duurt nog altijd het langst, toch?

    30-05-2010 om 11:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Anton L. de Rop 1837-1895

    LEED

    Een grootmoeder had een hondje,
    En dat hondje heette Mop;
    Wel bromde hij soms een beetje,
    Maar bijten deed hij nooit.

    Want al zijn tanden was hij
    Reeds kwijt, even als de vrouw;
    Zij was al mooi op jaren,
    En Mopje was ook niet jong.

    Nu gebeurde 't op zekere morgen
    Dat Mop gestorven was,
    En dat hij werd begraven
    In 't hoekje van de bleek.

    De kleinkind'ren van ons grootje
    Die dolven hem het graf;
    Het was zo mooi, dat je waarlijk
    Er zelf in liggen wou.

    Met potscherven was het omzet en
    Met wit zand netjes bestrooid;
    Een halve bierkruik aan 't hoofdeind
    Volmaakte de schitt'rende pracht.

    De kind'ren dansten om 't graf heen,
    En de oudste van zeven jaar
    Die wilde er volstrekt van maken:
    "De Tentoonstelling van Parijs."

    Elk kind uit het straatje mocht kijken,
    De toegangsprijs was een knoop,
    Want die had toch iedere jongen
    Van boven aan zijn broek.

    En hij kon er wel een betalen
    Voor zijn kleine zusjes ook;
    Nu - met algemene stemmen
    Werd het voorstel goedgekeurd.

    En al de kind'ren stroomden
    Uit het straatje naar het graf,
    Ja, zelfs uit het achterstraatje,
    En ieder betaalde zijn knoop.

    Veel knapen liepen die middag
    Maar rond met één bretel,
    Doch daarvoor zag men Mop's graf ook,
    En dat was heel iets waard.

    Doch buiten aan de ingang
    Stond een klein meisje, haav'loos gekleed,
    Met krullend haar en blauwe ogen,
    Zo helder als 't diepe meer.

    Zij sprak geen woord noch schreide;
    Maar als 't poortje geopend werd,
    Dan wierp zij telkens naar binnen
    Een lange, verlangende blik.

    Zij had geen knoop, dat wist zij,
    En daarom bleef zij staan
    Tot de and'ren hadden gekeken,
    En weer heen waren gegaan.

    Toen zette zij zich neder
    Op de grote stoep voor het huis,
    Voor haar oogjes de bruine handjes
    En berstte in tranen uit.

    Zij enkel had Mops grafje
    In 't bleekveld niet gezien...
    Ach, dat was vee leed! veel erger
    Dan iemand denken kan.

    Uit de bundel: DICHTBUNDELTJE VOOR KNAPEN EN MEISJES

    29-05-2010 om 10:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kloppen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Mijn hart klopt hoorbaar

    Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren,
    boven de straten en haar dof gerucht,
    en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht
    en klaagt in klamme duisternis verloren ...

    Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren,
    al zijne smarten in de jammerlucht
    uitwenend in een lange stervenszucht,
    en weer tot nieuwe jammerklacht herboren.

    Hoor ! 't is mijn hart, dat ze tot morzel trekken,
    dat, afgebeuld van 't pijnlijk vezelrekken,
    in d'eeuwge nood der aarde om deernis schreit,

    en boven hen, die 't martlen, hoog verheven,
    hoog boven mensenlust en vreugdeleven,
    zijn zware rouwmoed langs de steden spreidt.

    Uit de bundel: Verzen (1900)

    28-05-2010 om 13:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonne
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Anton L. de Rop

    DE NAJAARSZONNE SPRANKELT

    De najaarszonne sprankelt
    Op 't gelend loverdak
    Haar schoonste toverkleuren,
    En speelt langs 't vijvervlak.

    Een vlucht van bonte kraaien
    Strijkt neder in het bos,
    En nog een enkle vlinder
    Zweeft waprend over 't mos.

    In 't effen water spieglen
    Twee zwanen, blank van veer,
    Uit dons gewrochte gondels,
    Zacht wieglend op het meer.

    De haan steekt op de hoeve
    Zijn heldere klaroen,
    Terwijl nog tortels kirren
    In 't laatste beukengroen.

    Hol ratelt op de straatweg
    De postkar door het woud,
    En sijsje en vlasvink fluiten
    In 't dichte kreupelhout.

    Maar ras daalt toch het donker,
    't Wordt tegen d'avond fris;
    't Zegt al, dat dit de laatste
    Der mooie dagen is.

    En spoedig naakt de winter,
    Dan zingt geen vogel meer;
    Dan ligt op bos en vijver
    Het sneeuwen doodskleed neer.

    Toch menigmaal in 't midden
    Der koude winternacht
    Verneem ik in mijn dromen
    Die zoete tortelklacht.

    Ik hoor een werfhond bassen,
    En 't kraaien van een haan,
    En 't is me of ik het raatlen
    Der postkar had verstaan.

    'k Doorleef de schone stonden,
    Waarin ik dweepte in 't woud -
    Ach, 's morgens bij 't ontwaken
    Is alles koud en kil.

    Uit de bundel: Gedichten

     

    27-05-2010 om 10:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!