Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    26-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen

    Het leven van elke dag...wel een geluk dat men het levenslicht nog ziet...maar toch is er vaak een groot ongezien verdriet...en dat is het verlangen...

    Verlangen

     

    Ik heb een verlangen!

    Zo leeft de mens

    Elke dag een nieuwe wens

    Maar de dagen gaan voort

    Zonder dat iemand van die wens hoort

    Een wens verborgen in het hart

    Geeft de eenzaamheid smart

    Men verlangt naar het verlangen

    Want de eenzaamheid maakt bange

     

    Maar hoe vul je de eenzaamheid?

    Om eens goed in jezelf te kijken in de tijd

    Die steeds zachtjes elke dag voorbij glijdt

    Men leeft in een cirkel elke dag

    Morgen, avond en nacht

    En dan is het weer dag

    Maar er wordt geen wens vervuld

    Wel worden de dagen van de leegte gevuld

    Met wensen en verlangens

     

    En niets geeft de vrucht

    Er wordt alleen maar diep gezucht

    Alles moet door een mens zelf worden opgelost

    Een ander komt het niet voor je doen

    Dat is het bij vele mensen

    Die willen dat de wensen

    Door anderen worden vervuld

    Daar zit een grote berg van schuld!

    Een schuld die niet omkeerbaar is

     

    Die moet men zelf dragen

    En zo vergaat het nu al de dagen

    De dagen dat men zoekt naar zichzelf

    En de weg niet kan vinden

    Het doolhof blijft zoals het was

    Ook al ga je netjes in de dagelijkse pas

    En dan denkt men weer opnieuw

    Dat deze dag ook maar voorbij was!

    Zo blijft dan steeds de wens van verlangen

     

     

    26-04-2011 om 11:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtschone
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan van Nijlen 1884-1965

    De Nachtschone

    De hele wereld heb ik afgereisd
    In droom. Wat is mij van die reis gebleven?
    Niet veel meer dan 't verlangen om nog even
    In een verlaten tuin, waar de avond grijst,
    Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe
    Licht even bloeit en dadelijk verkleurt,
    Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen:
    ‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’

     

    25-04-2011 om 10:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    MEIDAG IN MAART

    Ik dacht wel, dat zij komen zou
    lang voor het iemand wist,
    en hebben we ons niet werkelijk
    een maand of wat vergist?
    Wij dachten ons de winter nog
    ternauwernood voorbij
    en vinden de verwachting al
    rondom ons in de velden, de
    verwachting van de Mei!

    De traag ontwaakte hazelaar,
    die ’t niet vermoeden kon,
    staat nu in al zijn schamelheid
    beteuterd in de zon.
    Maar ‘k zie de bomen dichter zich
    verdringen om ’t gehucht
    en als de frisse daken, die
    er nu al zomer maken en
    die blinken in de lucht.

    Nu hebben al de meisjes ook
    geen manteltjes meer aan,
    maar heldere japonnetjes,
    die wel zo aardig staan.
    De Zon vond bij zijn binnenkomst
    de meisjes kant en klaar:
    de meisjes zonder manteltjes, -
    en met de blonde kleuren van
    die Ridder in het haar.

    Eerste tochten (1911)

    24-04-2011 om 15:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood

    Een gedicht op stille zaterdag

    De dood

     

    De dood is een mysterie

    De dood brengt ook wel hysterie

    De dood brengt duisternis en verdriet

    De dood is nog niet overwonnen

    Als er geen nieuw leven is begonnen

    Het nieuwe lied

    Dat wordt gezongen

    Als Christus in je hart is geboren

    Dan pas is de dood overwonnen

    Hij heeft Hem Zelf wel overwonnen

    Maar het was niet om Hem Zelf begonnen

    Maar om de ander op te wekken tot het leven

    Maar de mensen zochten het niet dit nieuwe leven

    En dan is de dood een onontkoombaar gebeuren

    Dan wordt de dood niet teniet gedaan

    Omdat men zich heeft geschaamd

    Om met Hem samen te gaan

    Geen samenzijn

    Dan is er ook geen zonneschijn

    Dan kan het op klaar lichte dag zo donker zijn

    Dan is men in de spelonk van de dood

     

     

    23-04-2011 om 18:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koning

    Een lijdenslied, spreekt geheel voor zichzelf. Er is geen beeld bij want als het tot in de ziel spreekt dan is er genoeg beeld!

    Gezang 13


    1   Is dat, is dat mijn Koning?
      Dat aller vaadren wens?
      Is dat, is dat zijn kroning?
      Zie, zie, aanschouw den mens!
      Moet Hij dat spotkleed dragen,
      dat riet, die doornenkroon?
      Lijdt Hij dien smaad, die slagen?
      Hij, God, uw eigen Zoon!

    2   Ja, ik kost Hem die slagen,
      die smarten en dien hoon;
      ik doe dat kleed Hem dragen,
      dat riet, die doornenkroon.
      Ik sloeg Hem al die wonden,
      voor mij moet Hij daar staan,
      ik deed door mijne zonden
      Hem al die jammren aan.

    3   O Jezus! Man van smarten,
      Gij aller vaadren wens,
      herinner aller harten
      't aandoenlijk: 'Zie, de mens!'
      Laat mij toch nooit vergeten
      die kroon, dat kleed, dat riet;
      dit trooste mijn geweten:
      't is al voor mij geschied.
       
       
       

    Toegevoegd aan de Psalmberijming van 1773

    22-04-2011 om 10:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    'T MEISJE

    Daar was 'n meisje,
    daar was 'n water,
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Dat water zong
    met zilvren klater,
    dat meisje zong
    'n vrijerslied.

    Dat meisje had
    zo rode wangen
    en brede heupen
    dat ze had!

    D'r haar dat berste
    uit de spangen
    en glom of 't vol
    van zonne zat.

    D'r ogen keken
    maar in het water
    daar sloeg ze 'n hempje
    heen en weer:

    dat was in lichtend
    zongeschater
    daar blonk de zonne
    zich in weer.

    Daar was 'n meisje
    aan het water
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Het hempje flakkerde
    in witte klater
    waar 't meisje rode
    armen liet.

    Ze spoelde en ze
    plensde zonne
    ze pletste wit
    ze plensde licht

    en lichte pareltjes
    waren begonnen
    te rollen langs
    haar blond gezicht

    Daar vloog 'n mugje
    daar vloog 'n vogel
    daar vloog 'n bijtje
    tussen 't riet

    en 't hempje als
    'n witte vogel
    klapte als 'n witte
    wiedewied.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    21-04-2011 om 16:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.burgerdeugd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Sonnet van burgerdeugd

    De trammen tuimlen door de lange straten;
    Al 't leven buiten, en de ramen dicht;
    Wat thee voor ons en de avond te verpraten.
    De lamp streelt rustig ons voornaam gezicht.

    Inbrekers, wurgers, rovers en piraten,
    En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht -
    Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten.
    O thee! o vriendschap! o kalmerend licht!

    Straks 't koesterende donker; morgen lopen
    Wij opgefleurd te kopen of verkopen:
    Tragedie blijft tragedie, klein of groot.

    Genoeg vermoeienis om 's nachts te slapen;
    Alle overgangen tussen lach en gapen;
    En aan het eind, de Liefderijke Dood.



    1928

    20-04-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schapen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Charivarius 1870-1946

    ’k Zie schapen, witgewold

    ’k Zie schapen witgewold,
    ’k Zie rid- en runders draven,
    ’k Zie vo- en vlegels zich
    Aan wa- en bitter laven.
    Al is de stad ook vol
    Van stu- en decadente'
    Die speel- en alcohol
    Verkiezen boven lente,
    U, boe- en kippen-ren,
    U, lust- en korensc-hoven,
    U var- en vlinderken,
    U stel ik ver daarboven!
    In ’t mooie voorjaarsweer,
    Gaan bloe- en ramen open.
    ’k Zie ieder met een bloem,
    Zelfs schoo- met anjers lopen.
    ’k Zie ei- en beuken staan,
    En dreu- en andre mussen,
    Wijl lij- (geen vrijsters!) slaan,
    ’k Zie kro- en meisjes kussen.
    En mens en kunstenaars
    Zij dragen en zij eten
    Veel flam- en waterbaars,
    Bij ’t hij-, zij-, zwijgend zweten.
    Geen pneu- slechts harmonie:
    De tweedracht wijkt voor vrede,
    De ru- voor poëzie.
    Juicht kin- en ouders mede!
    Want len- en warmte is daar,
    Mijn geest stijgt op, naar boven,
    ’k Wil nat- en morgenuur
    Met vul- en lippen loven!

    Charivari, 1913.

    19-04-2011 om 14:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stadsgezichten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Stadsgezichten II

    Open de vensters
    wijd op de dag,
    het leven trilt
    het leven gilt
    en 't zonlicht lilt
    waar schietende schaduw stuk slaat!
    De straat
    is wild van rumoer en van haat,
    haat die als liefde groot is,
    zij stroomt en snelt
    vol donker geweld,
    ieder mens wordt een held
    die strijdt om 't doel dat brood is!

    Open de vensters en luiken,
    ik wil de lucht
    de zwoel bezwangerde lucht wil ik ruiken
    waarin het leven hijgt
    en duizenden stemmen zoemen;
    microben zijn bloemen
    die bloeien in millioenen
    microben zijn de zoenen
    van de donkere lichtende wereldstad!

    De vensters, de luiken open,
    wijd op de straat,
    o, dat het leven opslaat
    tegen het bloedloos gelaat,
    tegen mijn lege ogen!
    'k Wil zien de jagende, vluchtende mensen, tussen
    de auto's en bussen
    die snorrend en dreunend jagen
    en levende drommen dragen
    in hun glanzende vierkante buiken.

    Open de vensters wijd
    op het leven!
    Het leven is meer dan vizioen
    van koortsende droom .... 0 één doen,
    één strijd
    voor het begeven!

    Parijsche verzen (1923)

     

    18-04-2011 om 15:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.melissa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    MELISSA

    Dat nu dit ene zacht-herlezen woord
    Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren
    En tot die traag-vervaagde erinnring voeren
    Als had mijn luisteren haar naam gehoord.

    Dat was geluk: door angst noch lust gestoord
    Schreden wij over winters sneeuwen vloeren
    En spraken samen in een zoet vervoeren
    Van wat ons in dit leven had bekoord.

    Het was maar kort en 't lijkt een vreemde droom
    Waarin zij tot mij kwam en tot mijn peinzen
    Gelijk een bij naar hoven vol aroom.

    En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef,
    En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen,
    Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.

    17-04-2011 om 22:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kolenkar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE KOLENKAR

    Door de zwarte stad
    rijdt de zwarte kar
    met de hooggeladen kolen,
    de kolen zijn zwart
    de zakken zijn zwart
    de kar is eronder verscholen.

    De twee grote paarden
    gepeesd en gespierd
    zwaar gevleesd
    op de ronddikke poten:
    zij schokken, zij nijgen
    de koppen ter aard,
    de zwetende koppen
    grauw-manen omzwierd.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    twee kerels! twee
    werkvrome beesten:
    hun vellen die glanzen
    als zonzonnend git
    om ronkende dampende leesten.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    de moeren, de snoeren
    die kraken.

    zij hebben de kracht
    van een veel-getal
    in de klemmende kwijlende kaken.

    Huup! Huup!
    laat je zweten
    maar dampen,
    laat je trekkende poten
    pilaren zijn,
    en krimp je en rek je
    in 's voerders lijn,
    de keienweg dreunt
    van je stampen!

    Twee grote paarden
    als kolen zwart
    twee grote sterke beesten,
    de benen straf recht
    de koppen vooruit!
    en dampend de glanzende leesten.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    16-04-2011 om 19:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wonder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helen Swart 1859-1941

    'k Stond over 't wonder...

    'k Stond over 't wonder van uw zijn gebogen,
    Kind, ziel gevangen in onze aardecel.
    En duizlend tuurde ik, als in diep een wel,
    In 't grondeloos mysterie van uw ogen.

    - ‘Daalt ge uit de Hemel in de levenshel?
    O gave een god uw mondje 't groots vermogen
    't Onthullen ál wat wij te raden pogen,
    Eer gij 't verleên vergeet voor kinderspel!

    En móet gij zwijgen, moogt gij niets verraden
    Van 't vorig leven? Boet gij boze daden
    In eeuwen-kringloop van geboorte en dood?’

    Maar 't kind bleef ernstig mij in de ogen staren.
    En 't leek mij oud, of 't leefde al duizend jaren,
    Wijl 't rond mijn vinger 't weke handje sloot.

    Kinderen (1924)

    15-04-2011 om 11:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    Aan Dorothy H.

    Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
    En die er 's levens wondre beelden zagen
    Hoorde ik elkander met verwondring vragen:
    "Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?"

    En andren lachten luid: "Hoe ongewoon!
    Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!"
    En keerden weer naar de eigen grijze dagen.
    Doch geen van hen gaf mij 't verwachte loon.

    En 'k schreidde zacht wijl sinds wij beiden scheidden
    Geen warme hand mij leidde bij mijn dwalen,
    Mij die alleen zo droef ben en zo zwak.

    Maar toen de luchters weer hun schijnen spreidden
    Trad ik stil met herinnring door mijn zalen,
    En 't was me als hoorde ik weer uw stem die sprak.

    Ontmoetingen (1917)

     

    14-04-2011 om 13:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koreaan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Saluerhoff 1898-1936

    Oude Koreaan

    Hoofddeksel met dubbele bodem:
    Een kalot in een doorzichtige punthoed,
    De tussenruimte vormt een kleine vliegenkast.
    Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat
    Waaruit, boven een spichtige baard,
    Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat
    Op de borst hangt.
    De blik is verwonderd en berustend, van een
    Waardig onderdrukt ras.

    Oost-Azië (1928)

    13-04-2011 om 10:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kameraden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE VIER KAMERADEN

    Ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt
    de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs:
    wat kinders en een orgel klagen droeve wijs
    omhoog, 't is of de dag al eeuwigheden duurt.

    Ik zit aan mijn tafel, rondom mij zijn stil
    drie schamele gestalten zwijgend neergezeten,
    zij zijn mijn kameraden lang reeds, en zij weten
    dat 'k vrij hen bij mij duld, niet angstig voor hen ril.

    Links van mij zit de zorg, de maagre handen in het vale haar
    de ogen brandend en van bloedstralen doorlopen,
    de lippen dichtgeklemd en heel 't gelaat bekropen
    van 't grauwe baardhaar: leent op zijn armenpaar.

    Rechts van mij zit de ziekte, een vale jongeling,
    het bleke vel op uitgeteerde kaken,
    ogen die even nog, als doffe sintels blaken,
    het hoofd op maagre borst, in doffe mijmering.

    en over mij leent zacht en zonder spreken
    mijn dode lief, en lacht mij troostend toe:
    haar mond is slap, haar ogen schijnen moe
    haar haar is war, haar wangen zijn zo bleke.

    Zo zitten wij en wachten, vier stille kameraden
    mijn lief kijkt mij zo troostend, zo lieflijk in 't gezicht:
    de avondschemer grauwt en legt zich dicht
    rondom ons, als donkre grauwe dodenwaden.

    Immortellen, Bussum.(1912)

    12-04-2011 om 10:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderwolken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Vos Andrea

    Donderwolken

    Waarom donderwolken laten verschijnen ?
    met diepe onherstelbare breuklijnen.
    Zwaar beladen met negatieve energie,
    je geraakt moeilijk uit die nachtmerrie.

    De ene wolk na de andere schuift aan,
    het kan plots heel snel, héél mis gaan,
    oncontroleerbaar onvoorziene krachten,
    nemen je over in jouw troebele gedachten.

    Alles vervaagd, wat ooit zo mooi was,
    van engelengezang tot miskenbare Judas,
    standvastig verlies je alles om je heen,
    als jij gooit, die pijnlijke dondersteen.

    Herinner jou weer, aan vervlogen tijden,
    dat liefde jouw hart voelde binnenglijden,
    gelukkig zijn, met al jouw zorgen terecht,
    weet dan, waarvoor je eindeloos vecht.

    Een lief woord, een simpel zacht gebaar,
    laat de zon eeuwig schijnen voor elkaar,
    liefde een mooi machtig krachtig iets,
    wees er zuinig op, zonder is men niets.

    (Waar liefde is, gooi er nooit stenen naar..)

    11-04-2011 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.minnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Minnen is beter dan bemind te worden

    Minnen is beter dan bemind te worden,
    Oneindiger en eeuwger als de grote
    Hemelen die de duistere besloten
    Tuin dezer aarde in hunnen luister gorden -

    Als ooit mijn hart tegen uw gulden orden
    Opstond en kreet zich uw enig verstoten
    Kind onder al zijn zalige genoten,
    Liefde, vergeef, als ooit mijn lippen morden...

    Nu drijft de droom door ’t waterhelle land
    Zijn bloemen en zijn zonneschaûw te vieren;
    En boven sluit de blinde dagewand;
    Maar veilig voel ik over mij uw pracht,
    Vertrouwd uit lange huiverstille nacht:
    De sterren uwer hemelse revieren.

    Sonnetten

    10-04-2011 om 10:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevangene
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1935

    Laatst toegevoegde gedicht (nr. 3.243):

    De gevangene

    Gij moet niet wachten tot ik kom.
    Ik ben gekerkerd en geboeid.
    Maar vensters heb ik om en om
    En zie hoe alles groeit en bloeit.

    Ik zag uw opvlucht uit de stroom
    En naar de bergen op de kim:
    Uw licht lag als een sluierzoom
    Op 't pad dat ik met ogen klim.

    Toen rees een grote en rode maan
    En bloesems blonken in haar glans.
    Ik heb lang aan een raam gestaan
    En warm geluk vulde mij gans.

    Gij moet niet komen als ik roep:
    Ik spreek soms luid voor mij alleen.
    Mijn denken draagt mij als een sloep:
    Gij staat aan de oever op een steen.

    En reikt me uw hand, maar als ik grijp
    Werpt mij een plotselinge schok
    Terug en in mijn handen nijp
    Ik staaf of tralie van mijn hok.

    Maar mijn geluk is even groot,
    Het is de wereld die ik weet,
    Die buiten me en die 'k in mij sloot: -
    Eén wereld - die ik de uwe heet.

    Ik zeg u nu mijn diepst geheim:
    Het schijnt dat ik gevangen ben,
    Maar ik ben zelf 't ommuurde heim
    Dat alles insluit wat ik ken.

    Oorspronkelijk dichtwerk

    09-04-2011 om 11:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichtje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1890

    Daar liep een dichtje

    Daar liep een dichtje in mijn gebed,
    en 'k wilde 't aan de kant gezet,
    maar, niet te doen, het wilde en 't zou
    mij plagen, als ik bidden wou!
    En nu is mijn gebed gedaan,
    en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan:
    vergeefs gezocht, vergeefs, o wee,
    'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!


    1860

    08-04-2011 om 10:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geweten

    Een gedicht van Ton Rijkers, toepasselijk voor de lijdenstijd! Wanneer raak ik dat sprekende geweten aan die Ander kwijt! Of heb ik mijn geweten dichtgesloten?

    KNAGEND GEWETEN

    Zwijg nu eindelijk eens, geweten
    ik heb reeds lang je stem gehoord
    Ik wil wat mij gebeurde, vergeten
    doch je verwijt komt ongestoord

    Zwijg nu toch eens naar geweten
    waarom verwijt je bestendig door
    Mag ik dan niet de daad vergeten
    is ‘t daarom dat ik je almaar hoor

    Zwijg nu tenslotte toch, geweten
    ik heb haar vergiffenis gevraagd
    Mijn innerlijk is totaal gespleten
    omdat jij steevast aan mij knaagt

    Zwijg nu eindelijk eens, geweten
    wat er verkeerd ging, weet ik wel
    Ik wil al dat er voorviel, vergeten
    doch jij leidt mij steeds in de hel


    07-04-2011 om 10:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!