De zucht naar 't schone

Gij weert het onkruid uit uw tuin,
Gij doet uw park bewaken,
Gij velt de bossen in het rond,
Gij wilt de barre heidegrond
Tot vruchtbren akker maken.

De geestdrift fonkelt in uw oog
Voor wetenschap en kennis;
Gij schikt u op, gij siert uw woon,
De nietigste inbreuk op het schoon
Schijnt u een heiligschennis.

Toch blijft uw hart een wilde plek,
Waar veel is uit te roeien:
Daar laat gij al het goed vergaan,
Daar laat gij braam en distels staan,
En al de netels groeien!

Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)