Uitboezeming, bij de val van Napoleon.

Voorgelezen in ene vergadering van Vrijmetselaren, te Amsterdam.

Triomf! hij viel, die de aard deed beven,
De vrijheid trapte met de voet,
Die, door geweld en list verheven,
Zijn zetel vestte in mensenbloed!
't Verachtlijk Hoofd der volkverzwelgers,
(Zijn trotse slaven) maar, weleer,
Het troetelkind der troonverdelgers
En vorstenmoorders, plofte neer!

Van uit zijn hoogte viel hij neder,
Maar niet verpletterd door zijn val.
Zweer, Volkren! dat zijn trots niet weder
Met nieuwe kracht verrijzen zal!
Weer, weer de tweedracht uit uw vanen! -
Verdelg het monster, schoon het kermt:
Het nijlgedrocht weent valse tranen.
Wee uwer! - zo gij u ontfermt.

Zijn wanhoopskreet dringt door de wolken;
Die kreet vervangt zijn zegelied.
Hij vleit om Vrede; maar, o Volken,
Mistrouw de Vrede, die hij biedt.
Op, Franken, op! herneem uw waarde!
Wis uit de teeknen uwer schand'!
Ja, wapen u; maar zuiver de aarde,
Verlos u van de dwingeland!

Die taak is de uwe! - Of, wilt ge, als slaven,
Zijn woeste trots en euvelmoed,
Met siddrende onderwerping staven?
De wreedaard redden met uw bloed?....
Uw voortgezweepte duizendtallen
Opnieuw, voor 's vreemdelings belang,
Op 't heer der wrekers aan doen vallen?
Strijd dan - maar vind uw ondergang!

Reeds tweemaal heeft hij u verraden;
Verliet u, reddloos, in 't gevaar:
De lauwer uwer heldendaden,
Vlocht hij zich, vluchtend, in het haar.
Hij eist, ten derde maal, uw telgen.
Welaan! - Verschijn in 't strijdperk weer;
Maar om zijn aanhang te verdelgen.
Op, Franken! vel de dwingland neer!

Gij kende uw plicht, Vrijmetselaren!
In 't onderjukte Nederland,
Bleef gij getrouw; bij uwe altaren,
Bood ge aan zijn invloed wederstand.
Juich, Eedlen! juich! - Juich, mensenvrinden!
Wees trots op uw getande rand;
Maar laat geen Volkshaat u verblinden;
Ontheilig nooit de broederband!

Thans roept u 't heiligst recht ten strijde.
Te wapen! - 't Geldt der Volkren eer.
Gord, Broeders, 't slagzwaard aan uw zijde,
Trek op, en keer verwinnend weer!
Maar laat geen wrok uw hart bewonen;
De woestheid zwijg', waar de eer gebiedt!
Vergeet bij 't strijden, weduw-zonen!
De kindren uwer moeder niet.


December 1813.