FRANCISCUS VAN ASSISI.

Met milde geestdrift in het peinzend oog,
En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond
Omspeeld van teed're weemoed, door het blond
Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog

Een man, omvonkeld door de stralenboog
Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond
Van Christus bloedt in zijne zij, de grond
Doet bloemen spruiten, waar hij zich bewoog.

Hij liet de armen al zijn schatten over,
Zijn lijf en leven gaf hij aan zijn Heer,
En trok de liefde predikend door 't land.

Want alles had hij lief,de mensen, 't lover,
De vogels, bloemen, alles klein en teer,
't Heelal omsnoerend in een liefdeband.

Tonen en tinten (1900)