De vrouw van de zon

'Ik zag een vrouw, die schreed
alsof zij nooit zou sterven.'

A. Roland Holst


Vrij en eeuwig,
tijdeloos ontheven,
in een hoog en onaanrandbaar zweven,
schrijdt gij,
koninklijk geheven,
langs de blauwe muren van het licht

o! de sneeuwstorm van uw gouden mantel
o! de zon, het diamanten vlamsel,
dat de heemlen uitstroomt uwer haren
langs de wolkenloze bergen van de dag

o! de nacht -
waar uw fonkelende gouden tocht
in de hoge, sidderende loop der herten
eenzaam eindigt,
in de diepste verten.

Verzamelde gedichten