|
Een gedicht van Victor A. dela Montagne 1854-1915
Wij zingen, wij, de poëten...
Wij zingen, wij de poëten,
van weia, weiala, dideldidom...
't Volk vindt de zang... versleten
en de poëten... dom.
Wij zingen roerende sagen
van weia, weiala, dideldidom...
maar 't leed van alle dagen,
daar geven wij wat om!
Wij zingen van dwergen en elven,
van weia, weiala, dideldidom...
van sombre spookgewelven,
waar nimmer straaltje glom...
Wij zingen van reuzen en draken,
van weia, weiala, dideldidom...
die schuchtere maagdekens schaken
en voeren om en om...
Wij zingen van kabblende beken,
van weia, weiala, dideldidom...
van bloemekens die spreken
in 't woudlijk heiligdom...
Wij zingen en wij zwoegen,
van weia, weiala, dideldidom...
de volke ten genoege, .
en 't volk loopt naar de kroegen
en vindt de poëten.... dom.
Gedichten (1913)
|
