STAPPEN TOT DE DOOD

Winter heerst er in mijn hart
‘t is er snijdend koud en guur
Wolken zijn er grauwig zwart
wat ik mis, is het levensvuur

Stilte heerst in mijn innerlijk
alleen de nacht is deelgenoot
Duisternis schijnt onsterfelijk
even onsterfelijk als de dood

Smart beheerst de lange weg
waar de zon het schijnen laat
De verlaten weg, die ik afleg
voert mij tot de laatste straat

Winter heerst er in mijn hart
als ik van ver de drempel zie
Dan ineens vervaagt ‘t zwart
en wijzigt zich in acceptatie

Vrede beheerst nu mijn hart
koud en guur, zij stierven af
Licht fonkelt over het zwart
van ‘t onbewoond aards graf