Ik kan uren

Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wisselend zilveren spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.

Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.

Ik kan uren
Zitten turen
Naar het grillig twijggewoel,
Dat zich spiegelt
En zich wiegelt
In een zonnig-eff'ne poel.

Ik kan uren
Zitten turen
Naar der wolken hoge drom,
Statig zeilend,
Of verwijlend
Aan de helle hemeldom.

Ik kan uren
Zitten turen
Naar de vochte maneschim,
Mat vergloeiend,
Zacht vervloeiend,
Dalend, dalend naar de kim.

Gedichten (1888)