Ik weet een tuin

Ik weet een tuin in de zonneschijn
Waar mooie bloemen en bomen zijn;

Ook witte stenen met gouden schrift
En schone woorden er in gegrift;

Waar blanke beelden staan opgericht
Met klagende ogen in treurgezicht.

Veel vlinders fladdren er heen en weer
Of zitten stil op de bloemen neer.

Daar, in een donker, klein kamerkijn
Sprei mij een bedje van wit satijn.

Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt
Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt,

Bij bijtjes zoemen en mugge-dans,
En wind van bloemen me een wilde krans.

Leg zacht die krans op mijn haren neer,
En ga weer Leven .... en ween niet meer.

Een bundel letterkundige bijdragen (1900)