Afscheidxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Men nam afscheid

Van een wat bijzonder mens

Wonderlijk in de literatuur

Hij vulde daarin menig uur

In gedichten en verhalen

en commentaren

Zo’n mens was in de geest

niet aan het verschralen

Het was een bijzonder talent

Maar wel een natuurlijk talent

Er bestaat ook nog een geestelijk talent

Heb je één van beiden

Dan komt toch aan alles een end

Hoe men ook in het leven

opgaat in dit speciale

Eens komt de dood je halen

Dan worden geest en lichaam uitgeblust

Maar het hart van de geest leeft verder

Wel of niet met een Redder!

De dichter des vaderlands

Kreeg op deze bijeenkomst zijn kans

Om de schrijver te bedanken

En hij was zo ontroerd

Dat hij bijna moest janken

Ja, ik begrijp het wel

Je zegt een persoon vaarwel

Die je een vaderland gaf

Een vaderland in de literatuur

Maar dat vaderland ligt

ook altijd onder vuur

Want het moet verbonden

worden met het eeuwige vuur!

Dan is een uur literatuur

niet voor eeuwig zuur

Maar de zoetheid wordt benaderd

Als je tot Gods kinderen wordt vergaderd!

Ja, dat we zo innerlijk worden geaderd

Dat het schrijven poëzie

Niet gaat zonder die ene knie

Die gebogen wordt voor de Vader

Dan krijgt de poëzie

een krans van bloemen

Dan ga je een gedicht zoenen

En hoef je niets meer te verbloemen

Dan kun je open en oprecht