TRANEN IN DE MORGEN

Ik laat de nacht niet langer domineren
hij schonk mij toch al veel te veel pijn
Ik weiger die verdrietige atmosfeer en
dat eeuwige, zo vreselijk eenzaam zijn

Ik laat de nacht niet nu langer regeren
want ’t eenzaam vermoordt mijn geest
O mijn hart schreeuwt van het zeer en
bij het ochtendgloren huilt hij ‘t meest

Ik laat de nacht het leven niet beheren
hij bracht mij louter en alleen ’t zwart
Hij geselde mij. Brak mijn verweer en
legde droevige doeken over mijn hart

Ik laat de nacht niet langer domineren
mijn leven is nu weer volledig van mij
Ik leg mij niet meer bij de pijn neer en
sedert lange tijd..voel ik mij thans blij