We gingen in de stad boodschappen doen en op de stoep, terwijl zijn binnen was, met het kind bezig, dat drukletters las, spookte het door mijn hoofd: waar wringt de schoen?
Zij komt, haar inkopen half uit haar tas, de winkel uit en vraagt: wat gaan we doen? Alweer, denk ik, alweer zijn de iepen groen, als we gaan zitten op 't caféterras.
Merk je, zegt zij - terwijl haar vlugge hand, die ik al zes jaar ken, de koppen vult en haar stem trilt - de lente is wee in 't land.
Ik antwoord niet, mijn dochter zit en zingt. En nooit méér overtuigd van niemands schuld weet ik minder dan ooit, waar de schoen wringt.
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek