Sint-Franciscus

Het is gedaan met al die ijdle dingen!
De maan speelt op de zilvren avondfluit;
hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit,
een schoner stem kon in zijn ziele dringen.

Hij zal in d'afgrond van Gods liefde springen,
trekt zijn verleden en zijn kleren uit,
en in een pij, met zijne ziele als luit
gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,

zingt voor de wolf, de vogels en de bloemen,
kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen,
de Liefde zingt hem mager als een riet.

In zulke pure mens wil God staan branden,
boort Hem zijn vuur door voeten, hart en handen.
Uit elke wond juicht het zonnelied!

Adagio