Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929
Mijn dag en was niet oud genoeg
Mijn dag en was niet oud genoeg,
mijn hart en was niet koud genoeg,
dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg
mijn vree niet breke ...
Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd)
een vrouw, die, vreemder angst beklemd,
oneindig naait haar doden-hemd
steke bij steke.
En 'k naai mijn eigen weifel-kleed,
zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed,
volhardend: tot gelaten leed
ten zoom gerake,
of achterwarend-zoet gelaat
bij onbegrepen dageraad,
met onverwacht en blij gewaad
de Liefde nake
De Boom-gaard der Vogelen en der Vruchten (1903 - 1905))
|
