MEITROOST

(voor de werkloze A. N. B.-ers)
in 1914

'n Zang, 'n zang
van weergeboorte,
'n zang die u, uw
Vrijheid meldt,
mijn makkers zo terneer
gestoten,
mijn vrouwen, moeders
zoo ontsteld.

Zie 't hert dat van de berg neerviel
in 't diep ravijn, sta op, sta op!
het likt de bloedgeschonnen hiel
het heft de schrikkensdonkre kop:
en o zo goud straalt bergenhoog
de zon, de zon! en stroomt en glanst
en bovenheen de donkre toog
de Alpenbloem sneeuwwit kranst.

Zo zing ik u mijn Vrijheidslied,
mijn makkers arm vandaag en moede,
gij ziet de hoge zonne niet,
de bergbloem kunt gij niet bevroeden.
Maar zoals morgen nieuwe dag
voor uw doffe ogen op zal blinken
zoals die weer in 't nachterag
tot nieuw opluistren zal verzinken; -

Zo zullen eens uw tuinen bloeien,
eens, voor der zon volblank gelaat:
angst zal niet zijn, dagen vergloeien
zonder misdaadsmet af blakering van haat.
En uwe kinders zie ik weiden
tot glansrijk veld, 't zal blinkend zijn!
Al wat uw donkre ogen schreiden
zal hun tot bloem, tot vreugde zijn.

Deernis en Vrede breng ik u heden,
'n zacht woord, op mijn dag, uw feest;
'n geur van blijde lieflijkheden
uw donker hart zozeer verweesd.
Lach nu door uwe stille tranen,
Lach even tot uw somber hart,
mijn makkers, Hollands verteranen,
lach even heden door uw smart.

'n Zang, u Zang
van weergeboorte,
u Zang die u
uw Vrijheid meldt!
mijn volk gebroken
en verstoten,
tot Heer der Aard
zijt gij gesteld.

Zangen van hoop (1919)