Sterven

Wat machtige deining hief het teer lichaam
En deed het weer in wilde branding zinken ?
Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken,
Alsof die over wilde golven kwaam ?

Was het een klacht, een vraag, een lieve naam
Uit lief verleden in een plots herdenken ?
't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken,
Waar wij aan veilige oever stonden saam.

Wat klippen, wervelstromen toogt gij langs?
Wat zonne zaagt gij verre kustzoom stovend,
Een lief tehuis en wederzien belovend ?
't Was u al na, 't Verleden en het Thans.

Nu ligt ge als droeg een zachte stroom uw leen,
Met witte vree van bloemen om u heen.

Verzen (1920)