Herinnering

O, lief, berg aan uw borst mijn bleke wang
En span uw armen veilig om mij heen:
Hoort ge zó in mijn ziel dat zacht geween
Om dingen die daar stierven al zo lang?

Hoort ge zó zuchten om een leed-verleên
Mijn smarte-spoken?.... Lief, ik ben zo bang
Nu daar blijft schreien, trots mijn vreugd-verlang'
Die wrede erinring altijd door me heen...

Ze maakt zo moe: die dode, dode pijn,
Die àl maar klaagt hierbinnen, nacht en dag;
Die niet wil zwijgen voor uw liefste lach
Die niet wil wijken voor uw bij-me-zijn....
O, rèd me lief, en dood dat spook-van-leed:
Ik kàn niet leven, als ik niet vergeet!