De nagedachtenis van Joseph Haydn, in de maatschappij Felix Meritis den 25 van sprokkelmaand 1810 gevierd.

koor.

Stemming der heiligste smart,
ô Beziel, ô beziel onze zangen!
Doe het weeklagende hart
Kwijnend verlangen! -

Grijp smachtend naar de toon, die Haydns geest gebiedt!
Verhef, van de zaligste aandoeningen zwanger,
Germanjes onvergelijklijke zanger,
En prijs de Godlijke bard in uw lied.

Voer ons, ô Heilige toonkunst!
In uwe trillende wolk van geluiden,
Van tonen, die beurtlings elkander vervangen,
Naar 't oord, waar Haydns lied
In zuiverder' luchtstroom klinkt!

vier Stemmen.

Doe ons, van daar, zijn vroegste liedren horen,
Een eerste poging zijner kracht!
Vroeg was hem reeds de onsterflijkheid beschoren,
En de eerste stap naar de eer weldra volbracht.
Hij voelt zich ras, die voor de kunst geboren,
Naar grootser doel, naar hoger stemming tracht!
Wat edel is kan slechts zijn ziel bekoren.

recitatief.

Hij sprak de taal, die overal verstaanbaar,
Voor 't menslijk hart een hoger leven schildert,
En 't vrij gemoed, door zuiver vuur aan blaken,
Het oord der Godheid kennen doet.

(eerste deel van deze Cantate)