Een gedicht van Jan Celliers 1865-1940

Die bergstroom.

Strome, wat is jul boodskap aan mij
als jul wild en vrij,
in huppeldans
o'er bank en krans
So spring en klots
van rots op rots
so glim en glans en glij,
so plooi en plas
als glippend glas,
die gras bespat
met per'lend nat,
so blinkend, blank en blij,
- strome, wat is jul boodskap aan mij?

So's 'n wal
van kristal
buig jij o'er om te val
in die kokende diepte onder,
waar jij breek en bruis
en verstuif tot gruis,
dat 't dawer en dreun en donder!

O, dan mag
ik grag
in die wilde jag
van die stuiwende stowwe staan,
bespring en bespat
deur die sissende nat
wat mij wange so's gesels slaan.
Onlesbaar die dors
van mij hijgende bors,
en ik swelg, met lippe wijd,
die wind wat jij bring
so's jij woel en spring,
in die diep van die klowe geleid.

O, dan voel ik mij lede vol lewend staal
om in woelende worst'ling te win en behaal,
en dwing'lands mag,
met houw en slag,
naar werke sij loon te betaal.
En die vrijheidslug waai mij deur en deur
om mij spiere te hard en mij kragte te beur,
die reg te wreek
tot onreg breek
en strewend te straf en strij!
......Strome, is dit jul boodskap aan mij?