Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

DODENKLACHT

Laat dicht de luiken! 't Zonlicht dringe
niet in deez' ruimten, waar geen morgen
haar langer wacht.

En laat me alleen met mijne dode!
'k Wil met haar zijn in de eerste wake
van hare nacht...

Ik wil de teedre woorden spreken,
die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde
'k zei niet genoeg.

Ik wil haar dodensponde sieren
met bloemen der herinring. Liefste,
zij bloeien vroeg!

Kon met mijn hartbloed ik u 't leven
hergeven, u de zonnige ogen
weer op doen slaan,

of in mijn armen door het duister
der stille dodengangen dragen,
en met u gaan...