Moederliefde

Hij was 'n zindelijke schooier,
Die altijd kwast met suiker nam.
Zo'n nagemaakte bommengooier,
Die veel in de komedie kwam.
Dan floot ie zachtjes op z'n tanden
Of trommelde wat op de grond,
Soms zat ie lucifers te branden,
Die stak ie gloeiend in z'n mond.

Z'n moeder liep voor 'm te sjouwen,
Wanneer die in de bedstee lag.
Die ouwe kon zo van 'm houwen
Al zei die nooit 's goeie dag.
Ze kookte onderwijl z'n potje
En als ze gauw 'n boodschap dee',
Dan bracht ze 'n gebakken botje
Of boekies om te lezen mee.

Eens was tie bokkig thuis gekomme',
Hij had weer ergens mot gehad,
Z'n moeder die begon te bromme',
Omdat ie vol met modder zat.
En toen ze 'm wat op wou knappen,
Gaf tie 't ouwe mens een haal,
Ze keilde boven van de trappen
En smakte onder in 't portaal.

De buren zouwen 'm vermoorde',
Die smerige geweldenaar.
Een diender keek 's wat ie hoorde
En bracht 'r weg met de brankaar.
Ze werd 't gasthuis in gerejen
En toen ze bij d'r kennis kwam,
Zei ze dat ze was uitgeglejen
Doordat ze nooit de leuning nam.

D'r jongen most maar bij d'r blijven,
Nou dat ze op 't laatste lag.
Ze was z'n handen an 't wrijven,
En zei 'm zachtjes goeie dag.
'Ach dokter, g'loof me toch waarachtig,
Je moet m'n jongen laten gaan,
Ik zweer 't je bij God almachtig,
M'n jongen heeft 't niet gedaan.'