Een gedicht van Adriaan van der Hoop 1802-1841

Geen liefde is de eerste min gelijk.

Geen liefde is de eerste min gelijk,
Hoe men zich zelf misleidt,
Geen is zo zuiver, geen zo rijk
Aan onbaatzuchtigheid.
Ach, schoon men mij van liefde spreek'
'k Gevoel het diep in 't hart,
Het beeld van hem, die van mij week,
Diens liefde baart mij smart.
Geen liefde is de eerste min gelijk,
Geen dieper hartenwond,
Dan als, ná 't eerste liefdeblijk,
Men ontrouw ondervond. -
Al toon ik soms een blij gezicht,
En opgeruimde zin,
In 't binnenst van mijn boezem ligt
Altijd nog de eerste min.

Geen liefde is de eerste min gelijk,
Hoe men ook de andre roem:
Is 't lieflijkst waar deze aard mee prijk:
Niet de eerste lentebloem?
Klinkt de eerste toon niet dubbel schoon
Van 't nachtegalenlied;
Is de eerste min, hoe snel gevloôn,
De teerste en eêlste niet?