Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

Ik vond een vogel, stervende in de tuin

Kinderjaren.

I

Ik vond een vogel, stervende in de tuin.
Geen koestren hielp, hij drinken wou noch eten.
Gelijk een bloem, wier stengel werd gereten,
Aan 't slappe halsje hing het kopje schuin.

Eén siddering - en dan, in niets meer weten,
Verstrakte 't lijfje, als de aarde grijzigbruin.
Wij hebben 't stil begraven in de tuin -
Die kleine vogel kan ik nooit vergeten.

Zo zag 'k voor 't eerst het wonder van de dood
- Nu moest die vogel zang en vliegspel derven,
Weerloos vergaan tot aarde in aardeschoot.

Toen wist ik: - Nu nog zijn mijn wangen rood,
Nog zing en dans ik, maar ook ik moet sterven -
'k Voel nog de kou, die héél mijn zijn doorvloot.

De gids (1921)