Een gedicht van W.F Oostveen 1849-1890

Arm Meisje.

Arm meisje dwaalt zoo eenzaam
En treurig over straat
En wekt het medelijden
Van wie haar gadeslaat.

Toch vraagt het kind der armen
In 't meer dan schamel kleed
Vaak nog vergeefs erbarmen
Met haar ellende en leed.

Och, mocht gij haar ontmoeten
Verzacht haar droefenis
In naam van Hem daarboven
Die ook haar Vader is.

Kinderlust en kinderleed (1883)