Een gedicht van J.J.L ten Kate 1819-1889

GEESTENKOOR BOVEN DE WATEREN.

 Ziele des mensen!
         Gij zijt als het water:
         't Werd uit de boezem
         Des hemels gebaard;
't Stijgt naar de hemel,
         Het stort weer ter aard,
         Eeuwig verwisslend
         In rustloze vaart.

        Stroomt van de steilte
         De straal naar beneên,
         Dan stuift hij lieflijk,
         In wolkende golfjens,
         Over de vlakte
         Der berghelling heen;
         Blank als een spiegel
         Verlaat hij de rots,
         Danst hij ter diepte
         Met vrolijk geklots.

Maar gaan de klippen
Zijn stortval te keer,
Dan bruist hij grimmig,
           Met kokende golven,
           Dan stormt hij trapswijz'
           In d' afgrond ter neer.

Tussen de rozen
           Daar henen geslingerd,
           Glipt hij wellustig
           In 't bloeiende dal.
           En alle starren
           En stralende zonnen
           Lachen en lonken
           In 't levend kristal.

Wind is de minnaar
           Van 't spelende golfje;
           Wind is de vijand
           Der argloze baren,
           Die in haar boezem
           Zijn aanval begint.

Ziele des mensen,
           Hoe zijt gij als 't water!           
           Noodlot des mensen,
           Hoe zijt ge als de wind!

         Naar Goethe.
         1845.