|
Een gedicht van Juliu Vuylsteke 1836-1903
'S AVONDS
Soms nog als de avond is gevallen
en alles in stad reeds stil,
draagt mij mijn voet voor 't huis waar zij woonde,
ofschoon ik het zelf niet wil.
O bloemeken van mijn eenzaam leven,
mijn liefde, mijn lust, mijn vreugd!
Een andre geniet nu uw geuren en kleuren
en doet zich deugd aan uw jeugd.
Dan bersten de donkere erinringen open
als hagelwolken, op mij;
dan loop ik zo haastig mooglijk schuilen
in de herberg daar naastbij.
Verzamelde gedichten (1881)
|
