Een gedicht van Marie Metz-Koning 1864-1926

TOOROP'S SCHILDERIJ: „De Dorpelwachters der Zee".

Verwonderd-rond, zacht-vragend kijkt het kind,
Het zand-blond kind, met de ogen blauw als zee.
En de oudre al wétend Leven; schoon gedwee
Van kleine hoop nog, dat hij toch wel vindt
Voor 't Eind bevrediging. De al'-oudste, 't wee
Van heel een ras in de ogen, staart verblind
Van wanhoop 't Raadsel aan .... waar géén van vindt
Ooit antwoord .... Vragend: waar verdiende ik mee
En allen die daar vóór mij zijn gegaan,
Of komen zullen nog, dit leven-wreed?
---------------------------------------
Met grote ontroering, die ik vreugde heet,
Dank ik de meester, die uit stil bestaan
Ophief en beeldde deze Smarten-ziel,
Belevend dode doek zo 't hem geviel.

Een bundel letterkundige bijdragen (1900)