|
Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936
De Vluchtelinge
Soms weent zij uit: dat zij niet meer kan blijven
Onbevlekte in verblijven, waar bedreigen
Haar offerpijn en floers, waaronder lijven
Den Dienst der wrede liefkozing bedrijven.
'k Geloof haar niet, maar neem haar lijfsgewaden.
Nog naakt vernederd, smeekt zij de genade
Te mogen gaan. Ik spot: ‘Ga zo, mijn gade!’
En sliep in zekerheid... Zij is gaan waden
Door diepe sneeuw en zich aan kuis ijs wonden.
Zij dacht rechtuit te vluchten, liep een ronde:
Des morgens aan een muur is zij gevonden,
Teruggedragen binnen mijn verblijven,
Waar maagden haar bevrozen leden wrijven,
Hervoorbereiden voor het feest der lijven.
Archipel
|
