Een gedicht van G.H.J.E. Boswel 1830-1874

Tranen.

Droevige ziel! die geen uitkomst meer weet,
Is uwe hope gezwicht?
God geeft u tranen tot balsem in 't leed...
Broeder! uw lijden wordt licht!

Deed ge uw beminde uwe liefde verstaan,
Glipte uit haar lipjes geen woord;
Welde er van weelde in haar oogjes een traan?...
Makker! uw dageraad gloort!

Werd gij, verdoolde! der deugd weer getrouw;
Buigt gij boetvaardig u neer;
Biecht gij uw schuld in een traan van berouw?...
Heil u! en zondig niet meer!

Mij treffen marmeren tomben niet; neen,
'k Zie ze wangunstig niet aan;
'k Vraag aan mijn vrienden geen ijzer of steen...
'k Wens op mijn graf maar een traan!

Zalig! wie immer aan 't goed dat hij doet,
Tranen van meêlij vereent! -
Zalig! om wie ooit een lijdend gemoed
Tranen van vreugd heeft geweend!

Vaderlandsche Letteroefeningen  (1855)