|
Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936
STUUR 'M DAN NIET HEEN
Als een mens komt met vriend'lijk ooggekijk,
Mond die iets liefs vertelt,
Stuur 'm dan niet been: 'keer morgen weer.'
Want wat één mens een andre liefs bescheer',
Is zonneschijn, die door de wolken welt,
Of een geplukte bloem gelijk.
Als zonneschijn, die door de wolken welt,
Drijft alle liefs voorbij.
Kijk op en zie of weet het niet;
Het licht in bleek gewolk vervliet:
't Lieve op een mond, die liefs vertelt,
Dort als een bloem, 'n geplukte, ai mij!
O morgen is een bloem een bloem,
Maar die ik plukte is dood:
En nieuw licht schijnt door wolken heen,
Maar 't licht dat ík u wees verdween;
En zonder liefs ben 'k nooit, geen nood,
Want liefs doen is poëten-roem; -
Maar d i t liefs vlood.
Nieuwe Gedichten (1901)
|
