Een gedicht van Jules Schürmann 1873-1927

Nocturne.

Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek
Alsof al het bloed uit zijn wezen week,
Staat te dromen in 't licht van de maan
En Colombine triest, ontdaan,
Zit te schreien.

Pierrot voelt de honger en kommer niet
Want nu van de maan het blank schijnsel vliet
Voelt die dichter zich koning te rijk,
Maar Colombine zorgelijk
Zit te schreien.

't Troosteloos leven is hem een tresoor
In zijn ziel sereen zingt een lief'lijk koor
In hèm is 't àl klanken en kleur,
Maar Colombine in moe getreur
Denkt aan scheien....

Onze Eeuw (1913)