Een gedicht van Frederik Schmidt-Degener 1881-1941

Vermoeide viool

Overbeladen door herinnering
torst ge, viool, langs ’t late levens-pad,
druk en geluk – heel de ervarings-schat:
hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering!

Dat het vervlotene nog eens verzadigt,
dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet.
Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet.
Geen levens-doen niet door berouw beschadigd.

Wees, snaren-klacht, ’t nijpend verleden kwijt.
Vrij zal het klinken  zonder binnen-strijd –
en o herboortenis van lente-tijd!

Dan kwaamt ge nader als verlegen kind;
of wel als dichter die toevallig vindt...
of als geruis, gedragen door de wind.

Scheppens-drang